Είναι εδώ και χρόνια πασιφανές ότι ο Τσίπρας γοητεύεται από τον Ανδρέα Παπανδρέου και προσπαθεί να τον κοπιάρει. Από τις χειρονομίες μέχρι τη χροιά της φωνής. Τώρα αποφάσισε να τον μιμηθεί και στα λεγόμενα εθνικά θέματα σε συνθήκες αντιπολίτευσης.
Οι συνθήκες, βέβαια, έχουν αλλάξει. Δεν μπορεί να πει «βυθίσατε το Χόρα», όπως ο Παπανδρέου το 1976. «Δεν είμαι ανεύθυνος απέναντι στην πιθανότητα να πέσουμε στην παγίδα της Τουρκίας σήμερα, που θέλει να προκαλέσει ενδεχομένως ένα θερμό επεισόδιο», λέει ο Τσίπρας. Το τονίζει, μάλιστα: «Δεν βάζω λοιπόν εκεί τον πήχη, διότι γνωρίζω ότι άλλες ήταν οι συνθήκες τότε, άλλες είναι τώρα». Προτείνει, απλά, στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια «νότια και ανατολικά της Κρήτης και αναλόγως των εξελίξεων προχωρώντας και νοτίως των νησιών μας της Ανατολικής Μεσογείου. Δηλαδή της Κάσου, της Καρπάθου, της Ρόδου και του συμπλέγματος του Καστελόριζου», διευκρινίζοντας μάλιστα ότι αυτές τις περιοχές δεν τις πιάνει το τουρκικό casus belli, που έχει διατυπωθεί μόνο για το Αιγαίο (προφανώς, αν τις έπιανε το casus belli, δε θα πρότεινε επέκταση στα 12 μίλια!).
Οταν ο Χατζηνικολάου (σ’ αυτόν έδινε συνέντευξη, στον Real FM) τον ρώτησε γιατί δεν επέκτεινε αυτός τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια, όταν ήταν πρωθυπουργός, δεν είπε αυτό που έλεγαν μέχρι τώρα οι συριζαίοι («δεν προλάβαμε»), αλλά του είχαν ετοιμάσει άλλη δικαιολογία: «Διότι τα 4,5 χρόνια που εμείς ήμασταν στην κυβέρνηση δεν είχαμε ούτε παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο, αυτό το παράνομο και ανυπόστατο σύμφωνο ανάμεσα στην Τουρκία και την προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης, που τέμνει την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Δεν είχαμε ούτε αυτήν την πρωτοφανή προκλητικότητα με έρευνες εδώ και 50 σχεδόν ημέρες όχι μόνο στον χώρο των δυνητικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, δηλαδή στην υφαλοκρηπίδα την ελληνική, αλλά ακόμα και σε απόσταση μικρότερη των 12 μιλίων από ελληνικά νησιά»!
Αυτά, βέβαια, είναι μπούρδες. Θυμόμαστε πολύ καλά ότι στην τελετή αποχώρησής του από το υπουργείο Εξωτερικών ο Κοτζιάς παρέδωσε στον Τσίπρα, αιφνιδιάζοντάς τον, προεδρικά διατάγματα για την επέκταση των χωρικών υδάτων νότια και ανατολικά της Κρήτης στα 12 μίλια. Ο Τσίπρας τα παρέλαβε μετά πολλών επαίνων για τον Κοτζιά και την επομένη τα πέταξε στο καλάθι των αχρήστων, ανακοινώνοντας ότι δε θα προχωρήσει με προεδρικά διατάγματα, αλλά με νομοσχέδιο, αφού πρώτα κάνει διάλογο με τα υπόλοιπα κόμματα. Και φυσικά δεν έκανε τίποτα.
Κλασική μέθοδος Ανδρέα κι αυτή. Σαν τις βάσεις που… έφυγαν μένοντας. «Φαίνεται ότι όλοι όταν είστε στην αντιπολίτευση έχετε άλλη μαγκιά και όταν είστε στην κυβέρνηση…», τον κάρφωσε ο Χατζηνικολάου, γεγονός που ενόχλησε τον Τσίπρα. Πρώτα του είπε να τ’ αφήσει αυτά, κι όταν ο άλλος απάντησε ότι δεν τ’ αφήνει, απάντησε σαν κουραδόμαγκας: «Εγώ έχω αποδείξει ότι στα θέματα εξωτερικής πολιτικής έχω και θάρρος και ευθύνη». Ναι, ναι, όπως τότε που χαρακτήριζε τον Τραμπ εκπρόσωπο του… απόλυτου καλού, που είχε παραγγείλει αεροπλάνα κι ελικόπτερα (παραγγελία την οποία ο Τραμπ έσπευσε αμέσως να εκμεταλλευτεί προπαγανδιστικά, διαφημίζοντας άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας) και έκλεινε συμφωνία για την αύξηση και επέκταση των αμερικάνικων βάσεων στη χώρα μας!
Ενθυμούμενος ξανά τον Παπανδρέου, ο Τσίπρας είπε ότι «ορισμένες φορές και η διατύπωση δημοσίως κάποιων προτάσεων από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ακριβώς για να ακούει, όπως είπατε χαρακτηριστικά, και ο Τούρκος απέναντι, ενισχύει την αποτροπή. Ενισχύει τη θέση της χώρας και ενισχύει και τις διαπραγματευτικές δυνατότητες του πρωθυπουργού»! Κι όταν ο Χατζηνικολάου παρατήρησε πως «όλοι, όταν είστε στην αντιπολίτευση, είστε ένα κλικ πιο δυναμικοί», ο Τσίπρας απάντησε ότι «έτσι πρέπει να γίνεται»!
Ο Παπανδρέου είχε πει πως όταν δήλωνε «βυθίσατε το Χόρα» δεν το εννοούσε, αλλά ήταν σε συνεννόηση με τον Καραμανλή και πως η φιλοπόλεμη δήλωση έγινε για να ενισχυθεί η διαπραγματευτική θέση του τότε έλληνα πρωθυπουργού. Το ίδιο λέει ο Τσίπρας για την πρότασή του για επέκταση στα 12 μίλια των χωρικών υδάτων στην Κρήτη και την Ανατολική Μεσόγειο. Μόνο που ο Παπανδρέου είχε επικαλεστεί αυτήν τη δικαιολογία για το «βυθίσατε το Χόρα» (ότι ήταν σε συνεννόηση με τον Καραμανλή) πολλά χρόνια αργότερα. Ενώ ο Τσίπρας το λέει ταυτόχρονα! Λέει πως η δήλωσή του για επέκταση των χωρικών υδάτων γίνεται «για να ακούει και ο Τούρκος απέναντι» (και να φοβηθεί!) και για να ενισχύονται οι «διαπραγματευτικές δυνατότητες του πρωθυπουργού»!
Οταν το μαρτυράς, όμως, κανέναν «Τούρκο» δε φοβίζεις και καμιά «διαπραγματευτική δυνατότητα» δεν ενισχύεις. Γιατί κανένας δε θα φοβηθεί από μια πρόταση που ο ίδιος ο φορέας της δηλώνει ότι δεν την εννοεί, αλλά την εντάσσει σε μια τακτική. Τι είναι αυτός που αποκαλύπτει την υποτιθέμενη τακτική του; ΄Η ηλίθιος ή πολιτικός απατεώνας.
Ο Τσίπρας ηλίθιος δεν είναι. Εθνικιστική σπέκουλα κάνει, μπας και ενισχύσει λίγο τη δημοσκοπική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ. Οπως έκανε και ο Παπανδρέου, όταν δήλωνε «βυθίσατε το Χόρα». Μην ξεχνάμε ότι αυτό έγινε το 1976, όταν ο Καραμανλής ακόμα μεσουρανούσε. Κάπως έτσι, με ψευδο-αντιιμπεριαλιστικές και «πατριωτικές» κορόνες ο Παπανδρέου έκανε το ΠΑΣΟΚ αξιωματική αντιπολίτευση το 1977 και το έφερε πανηγυρικά στην εξουσία το 1981 τέτοιες μέρες. Στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία είχαν δοθεί σίγουρα, παρασκηνιακά, οι εγγυήσεις.
Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, που επί προδικτατορικής Ενωσης Κέντρου ήταν πιστός παπανδρεϊκός, μεταδικτατορικά, όταν η ΕΚ βάρεσε διάλυση, πήγε στη ΝΔ. Κάποια στιγμή, όταν το ΠΑΣΟΚ μεσουρανούσε, συναντήθηκε με τον Ανδρέα έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων του υπουργικού συμβούλιου στη Βουλή και πάνω στην κουβέντα ο τελευταίος τον ρώτησε γιατί πήγε στη ΝΔ και όχι στο ΠΑΣΟΚ. Ο Παπακωνσταντίνου του απάντησε ότι δεν μπορούσε να πάει σ’ ένα κόμμα που κραύγαζε «Εξω οι βάσεις και οι Αμερικανοί», «Οχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων» και άλλα παρόμοια συνθήματα. «Μιχάλη, σε είχα για έξυπνο άνθρωπο», του απάντησε ο Παπανδρέου… Το περιστατικό διέρρευσαν σε δημοσιογράφους πρωτοκλασάτοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, που ήταν παρόντες στη συζήτηση.
Φυσικά, το 2020 δεν είναι 1976. Τότε υπήρχε ένα ριζοσπαστικό αντιαμερικάνικο-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Αυτό προσπαθούσε να μανιπουλάρει ο Παπανδρέου εμφανιζόμενος σαν αντιιμπεριαλιστής, νοθεύοντας μάλιστα τον αντιιμπεριαλισμό με άφθονο εθνικισμό. Ο Τσίπρας μπορεί να θέλει να γίνει «ο νέος Ανδρέας», αλλά ακόμα κι αν είχε τις ικανότητες του προτύπου του, δεν μπορεί να τα καταφέρει. Γι’ αυτό και η τακτική του δεν είναι παρά η τακτική του «ώριμου φρούτου», που ακολούθησαν και ο Μητσοτάκης και ο Γιωργάκης και ο Καραμανλής ο νεότερος.
Ο Καραμανλής περίμενε υπομονετικά μέχρι να φθαρεί το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη. Ο Γιωργάκης περίμενε μέχρι να φθαρεί η ΝΔ του Καραμανλή. Ο Τσίπρας ξεπετάχτηκε ξαφνικά μέσα στην πολιτική κρίση που προκάλεσαν τα Μνημόνια και άρπαξε την ευκαιρία μετά την ταχύτατη φθορά πρώτα του Γιωργάκη και μετά των Σαμαροβενιζέλων. Ο Μητσοτάκης ο νεότερος περίμενε υπομονετικά τη φθορά του Τσίπρα. Το ίδιο κάνει τώρα και ο Τσίπρας: περιμένει τη φθορά του Κούλη, για να επανέλθει ο ίδιος στην πρωθυπουργία, μιας και στο παιχνίδι αυτή την περίοδο δεν παίζει τρίτος. Aμα χάσει κι άλλη μια φορά από τον Κούλη, όμως, θα βγουν τα «μεγάλα μαχαίρια» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.