«Είναι επικίνδυνη για το λαϊκό κίνημα η άνοδος της φασιστικής Χρυσής Αυγής», γράφει το ΝΑΡ σε ανακοίνωση που εξέδωσε για το αποτέλεσμα των εκλογών. Η ΧΑ, βέβαια, δε σημείωσε άνοδο. Εχασε σχεδόν 9.000 ψήφους, οπότε αυτό που θα έπρεπε να σημειωθεί είναι ότι η εκλογική της δύναμη παρέμεινε σταθερή και μάλιστα με διακυμάνσεις ανά περιοχή (απώλειες και κέρδη). Οταν όμως έχεις μάθει να διαβάζεις μόνο ποσοστά και να βγάζεις συμπεράσματα μόνο απ’ αυτά, τότε μιλάς για άνοδο της ΧΑ.
Και γιατί το ΝΑΡ βλέπει μόνο ποσοστά και όχι αριθμό ψήφων, που είναι ο μόνος που προσφέρεται για να βγάλει κανείς συμπεράσματα; Γιατί θέλει να απαξιώσει την αποχή, τον μεγάλο «νικητή» αυτών των εκλογών. Προσέξτε τι γράφει για την αποχή: «Η αυξημένη αποχή αποτέλεσε έκφραση, αναποτελεσματική ωστόσο, της κοινωνικής διαμαρτυρίας για τη διάψευση των ελπίδων από την πλήρη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και της εναντίωσης στο σάπιο πολιτικό σύστημα».
Και γιατί η αποχή είναι αναποτελεσματική έκφραση της κοινωνικής διαμαρτυρίας, ενώ η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ή μήπως και στον Περισσό και στη ΛΑΕ;) είναι αποτελεσματική; Γιατί δεν μπαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν γιατί εκείνος που απλά ρίχνει στην κάλπη το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαμαρτύρεται αποτελεσματικά, ενώ εκείνος που απέχει διαμαρτύρεται αναποτελεσματικά; Ακόμα και από την άποψη του επικοινωνιακού θορύβου που προκάλεσαν, η μεν αύξηση των ψήφων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατά 6.578 δε συζητήθηκε καθόλου (σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου…), ενώ η αφαίρεση 764.061 ατόμων από τους ψηφίσαντες συζητήθηκε, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλαν δημοσιογράφοι και αστοί πολιτικοί να μην πολυσυζητήσουν το γεγονός. Το ψιλοέθαψαν το βράδυ της Κυριακής, αλλά από Δευτέρα ήταν αναγκασμένοι να το συζητήσουν και να εκφράσουν την ανησυχία τους για το φαινόμενο.
Η αποτελεσματικότητα της ψήφου ή της μη ψήφου φαίνεται μετά, στις κοινωνικές εξελίξεις, στους ταξικούς αγώνες. Από την άποψη αυτή, οι 764.061 επιπλέον πολίτες που απείχαν από τις κάλπες της ντροπής (με διαφορετικά επίπεδα συνειδητότητας, ασφαλώς) αποτελούν μια «κρίσιμη μάζα», σημαντικότερη από τους 46.075 που ψήφισαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ (με διαφορετικά επίπεδα συνειδητότητας, επίσης). Παρά ταύτα, για το ΝΑΡ σημασία έχει η «ελπιδοφόρα αύξηση των ψήφων και των ποσοστών» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Ολο τον κόσμο της αποχής τον διαγράφει μεμιάς, χαρακτηρίζοντας με περιφρόνηση αναποτελεσματική τη στάση του. Σημασία, τελικά, έχει να ψηφίζεις ΑΝΤΑΡΣΥΑ (και Λαφαζάνη και Περισσό). Σημασία έχει η στάση στην κάλπη και όχι η κοινωνική στάση!
Ολοι όσοι τον περασμένο Ιούλη ήταν φανατικοί χειροκροτητές του Τσίπρα στο κάλπικο δημοψήφισμα, μιλούσαν στη συνέχεια για τη «μεγάλη δεξαμενή του Οχι μέχρι το τέλος». Η δεξαμενή τελικά δεν ήταν (και δε θα μπορούσε να είναι στις παρούσες συνθήκες) και τόσο μεγάλη. Ομως, αν μετρήσουμε ό,τι απέμεινε απ’ αυτή τη δεξαμενή, 200.000 ψήφισαν ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ και 770.000 επέλεξαν την αποχή. Σχεδόν τετραπλάσιοι! Αυτόν τον κόσμο που μέχρι χτες έγλειφαν, τώρα τον λοιδορούν, επειδή δεν ευθυγραμμίστηκε μαζί τους. Και όμως, ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του κόσμου συνειδητοποίησε πως η ψήφος του δεν έχει καμιά αξία και επέλεξε την αποχή. Ενώ ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σία ήθελαν να μετρήσουν και πάλι… «κουκιά με αξία».
Ο οπορτουνιστής-λεγκαλιστής, που έχει μάθει στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό και δε θέλει ν’ αλλάξει τις συνήθειές του, έχει ένα δόγμα: όταν η πραγματικότητα δε συμφωνεί με τα ιδεολογήματά μου, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα!
