Με την ίδια ξεδιαντροπιά τοποθετήθηκε η Αχτσιόγλου και για το ζήτημα των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων που «επανέρχονται», αλλά… δεν επανέρχονται. Παρουσίασε τα πράγματα σαν να μην τρέχει τίποτα. Σαν να μην αλλάζει τίποτα. Οπως είπε «ουσιαστικά επαναλαμβάνουμε όλη τη διάταξη, αλλά ως προς το περιεχόμενο θα δείτε ότι και στην αιτιολογική έκθεση η ημερομηνία για το τέλος της αναστολής παραμένει εκεί, δηλαδή την 20η Αυγούστου του 2018». Αμα δεν αλλάζει τίποτα, τότε γιατί όλη αυτή η φασαρία του ξε-ψηφίσματος και ξανα-ψηφίσματος; Η μαντάμ Αχτσιόγλου νομίζει ότι απευθύνεται σε αφελείς.
Οπως θυμόμαστε, στην αρχή ακόμα της συνεδρίασης του Eurogroup στις 22 Μάη, ο Τόμσεν είπε στον Τσακαλώτο ότι το ΔΝΤ δε συμφώνησε να οριστεί ημερομηνία λήξης της αναστολής των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και ο Τσακαλώτος έσπευσε αμέσως να μιλήσει για… πρόβλημα διατύπωσης, που θα το λύσουν εύκολα βρίσκοντας έναν… έντιμο συμβιβασμό. Τι άλλαξαν ξε-ψηφίζοντας και ξανα-ψηφίζοντας τη διάταξη; Αλλαξαν την αιτιολογική έκθεση που πριν έλεγε ότι η απαγόρευση αίρεται από τις 21.8.2018. Με την τροπολογία ψήφισαν καινούργια αιτιολογική έκθεση, που αναφέρει: «Προβλέπεται πως αυτή θα ισχύσει έως την 20.8.2018 υπό την προϋπόθεση επιτυχούς ολοκλήρωσης του Προγράμματος».
Ποιος κρίνει αν το «πρόγραμμα» ολοκληρώνεται επιτυχώς; Η τρόικα και για να ακριβολογούμε το ΔΝΤ, όπως έχει αποδειχτεί μέχρι τώρα. Και βέβαια, δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε ότι κατά την τελευταία αξιολόγηση το ΔΝΤ θα κρίνει ότι το «πρόγραμμα» δε βγαίνει και θα απαιτήσει νέα μέτρα, μεταξύ των οποίων και η διατήρηση της απαγόρευσης των συλλογικών συμβάσεων. Και η κυβέρνηση (είτε αυτή των Τσιπροκαμμένων είτε κάποια άλλη) -και να θέλει- δε θα μπορεί να κάνει τίποτα, γιατί κατά την τελευταία αξιολόγηση του τρίτου Μνημόνιου, τον Αύγουστο-Σεπτέμβρη του 2018, θα μπει στο τραπέζι και η συγκεκριμενοποίηση των περιβόητων μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος. Οπότε οι ιμπεριαλιστές θα έχουν στα χέρια τους και το πεπόνι και το μαχαίρι.
