Κακόγουστο αστείο έχει καταντήσει η ιστορία με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Ενα αστείο, όμως, που δίνει την ευκαιρία να προβάλλεται σε πρώτο πλάνο η παραπολιτική έναντι της πολιτικής, γεγονός που συμφέρει πάρα πολύ τον Παπανδρέου, καθώς του δίνει τη δυνατότητα και την προσωπική του θέση να εδραιώνει και μικρές ανάσες να παίρνει. Γι’ αυτό και είναι το ίδιο το πρωθυπουργικό επιτελείο που τροφοδοτεί με διαρροές όλα τα περί ανασχηματισμού σενάρια.
Ηταν ο Πεταλωτής που άνοιξε το θέμα στις αρχές του Αυγούστου και αυτός που (υποτίθεται ότι) το έκλεισε, στα τέλη του ίδιου μήνα, μιλώντας για ανασυγκρότηση της λειτουργίας της κυβέρνησης και όχι ανασχηματισμό. Και η μια και η άλλη δήλωση τροφοδότησαν σωρεία δημοσιευμάτων, που κατακυρίευσαν την επικαιρότητα, ρίχνοντας σε δεύ-τερη μοίρα τα ουσιαστικά θέματα, που δεν σχετίζονται με τα πρόσωπα των υπουργών, αλλά με την ακολουθούμενη πολιτική.
Οπως γίνεται σε κάθε αστική κυβέρνηση, όλη αυτή η φιλολογία ενεργοποίησε ανακλαστικά μέσα και έξω από την κυβέρνηση. Ο Πάγκαλος έστειλε, με ηχηρό τρόπο, τις προειδοποιήσεις του, ότι δεν θα δεχτεί υπουργό-καπέλο, η Μπιρμπίλη διέρρευσε την άρνησή της να είναι υποψήφια περιφερειάρχης, ο Πεταλωτής έστειλε μήνυμα ότι ο Παπανδρέου θα πάρει τις αποφάσεις για το ποιοι θα είναι υποψήφιοι και δε σηκώνει αντιρρήσεις, το παρασκήνιο άρχισε να οργιάζει και κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να ξεφορτωθούν τη Σιούτη, αδυνατίζοντας έτσι τον Παμπούκη.
Και γιατί να μας ενδιαφέρουν όλ’ αυτά; Κανένα κίνδυνο δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση από τις εσωτερικές έριδες, που πάντοτε υπάρχουν στα αστικά κόμματα εξουσίας. Κίνδυνο για την κυβέρνηση μπορεί να αποτελέσει μόνο η όξυνση της ταξικής πάλης.
