Οσο κι αν φαίνεται παράδοξο, η ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ είναι η μόνη κερδισμένη από το γενικό μπάχαλο σε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο θα συνεχιστεί βέβαια καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο, παρά την υποτιθέμενη συμφωνία που επιτεύχθηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Γιατί η ανανεωτική πτέρυγα ξεκαθάρισε ότι δεν δεσμεύεται από καμιά συμφωνία στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ και οι βουλευτές που θα εκλέξει θα καθορίσουν μόνοι τους τη στάση τους στην επόμενη Βουλή. Οπως δε πάνε τα πράγματα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ πιάσει το 3%, οι ανανεωτικοί θα έχουν τουλάχιστον 4 βουλευτές (μπορεί και 5). Τι μπορεί να κάνει η ανανεωτική πτέρυγα δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς, το λένε οι εσωσυνασπισμικοί της αντίπαλοι: μέχρι και στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να προσχωρήσει, αν αυτό βολεύει τα στελέχη της. Το υπαινίσσονται άνθρωποι σαν τον Ψαριανό («η ανανεωτική αριστερά πρέπει να έχει λόγο για τη διακυβέρνηση της χώρας»), το υπαινίσσεται και η ίδια η ανακοίνωση της ανανεωτικής πτέρυγας, δηλώνοντας ότι λειτουργεί ως κόμμα μέσα στο κόμμα του και πως οι βουλευτές της θα καθορίσουν αυτόνομα τη στάση τους μετεκλογικά.
Οι υπόλοιποι δεν έχουν και πολλές επιλογές. Για παράδειγμα, ο Αλαβάνος την έκανε και περιμένει στη γωνία να δει πώς θα διαμορφωθούν οι εξελίξεις μετεκλογικά, ώστε να εμφανιστεί και πάλι ως σωτήρας (το αν θα του βγει ή όχι η νέα ντρίπλα είναι άλλης τάξης θέμα). Τα ορφανά που άφησε πίσω του, όμως, έχουν ήδη γίνει χίλια κομμάτια. Αλλα σκούζουν (ΚΟΕ) και άλλα (ΔΕΑ) κλείνουν συμμαχία με την ομάδα Τσίπρα, ενώ το αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ προσπαθεί να συνέλθει και να βρει το νέο του βηματισμό. Το βέβαιο είναι πως οι «συνιστώσες» θα παίξουν και πάλι το ρόλο του νεροκουβαλητή, αφού η εκλογή γίνεται με σταυρό και οι έδρες θα πάνε σε στελέχη του ΣΥΝ (άντε να διασωθεί κι ο Κοροβέσης).
Για το έξω από αρχές, καθαρά εξουσιαστικό περιεχόμενο του καυγά που ακόμα απολαμβάνει το πανελλήνιο δεν χρειάζεται και πάλι να πούμε τίποτα εμείς. Το λένε μόνοι τους. Κι όταν δεν το λένε, μας αφήνουν να το μαντέψουμε, αφού ο καυγάς τους είναι για το ποιος θα είναι επικεφαλής, ποιος θα πάει στο ντιμπέιτ, τι θα γίνει με το μοίρασμα των εδρών (οι μικροί, που δεν έχουν ελπίδες στη σταυροδοσία, ζητούν αφελώς παραιτήσεις και περιοδικές θητείες!). Τότε γιατί επιμένουν να πάνε όλοι μαζί; Γιατί οι εκλογές τους πρόλαβαν πάνω στο φόρτε του καυγά, τα μέτρησαν και είδαν ότι δεν τους συμφέρει να πάνε χώρια.
Θα καταφέρει τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ να μπει στη Βουλή; Ποσώς μας ενδιαφέρει. Τα γκάλοπ, πάντως, μέχρι στιγμής τους δίνουν μέσα, προφανώς επειδή υπάρχει ένας κόσμος που θεωρεί ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Αν μέχρι το τέλος της προεκλογικής περιόδου δεν ξαναγίνουν μπίλιες, έχουν ελπίδες να ξεπεράσουν το σεμνό 3% και να δουν μετά τι θα κάνουν. Και πάλι, η ηγεσία του ΣΥΝ θα έχει το πάνω χέρι. Ελέγχοντας την κοινοβουλευτική ομάδα θα ελέγχει τα λεφτά. Κι αυτό είναι μεγάλο δέλεαρ για όλα τα πολιτικά μαγαζάκια που παριστάνουν τις… ισότιμες συνιστώσες. Υπάρχει, λοιπόν, μπόλικο μέλλον για τις… παραπολιτικές στήλες.
