Δεν κρατιέται πια ο πρύτανης του ΑΠΘ Νικόλαος Παπαϊωάννου που υπογράφει αβέρτα-κουβέρα «μνημόνια συνεργασίας» με τους καπιταλιστές. Οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ έχουν, ως φαίνεται, μάθει καλά το μάθημά τους και αποτελούν πρωτοπόρους στην εφαρμογή στην πράξη του επιχειρηματικού πανεπιστήμιου, πριν προλάβει να ψηφιστεί ο νέος νόμος-πλαίσιο των Μητσοτάκη-Κεραμέως.
Αυτήν τη φορά το ΑΠΘ υπέγραψε «μνημόνιο συνεργασίας» με τον Σύνδεσμο Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ), το οποίο αποτελεί συνέχεια και ενίσχυση του παλαιότερου Συμφώνου Συνεργασίας μεταξύ των δύο φορέων, που είχε υπογραφεί το 2013.
Στο δελτίο Τύπου του ΑΠΘ αναφέρεται ότι «στόχος της συνεργασίας των δύο φορέων είναι η αξιοποίηση της τεχνογνωσίας και της έρευνας του πανεπιστημίου, με σκοπό την ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων και την τόνωση της απασχόλησης, η αξιοποίηση των κατοχυρωμένων διανοητικά «προϊόντων» της έρευνας του ΑΠΘ, η ανάπτυξη δράσεων πνεύματος επιχειρηματικότητας στο πανεπιστήμιο με έμφαση στην εξωστρέφεια, η ενδεχόμενη επαγγελματική απορρόφηση των αποφοίτων του ΑΠΘ, η συνεργασία για προώθηση και υιοθέτηση των τεχνολογιών της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, κυκλικής οικονομίας, κ.ά, καθώς και η από κοινού ανάπτυξη καινοτόμων δράσεων προς όφελος της τοπικής αγοράς εργασίας και της αποτροπής του brain drain.
Επίσης προβλέπεται, μεταξύ άλλων, η συνεργασία για την ενίσχυση της εφαρμοσμένης έρευνας, η συνεργασία για συμμετοχή σε χρηματοδοτικά προγράμματα και μέσα, η πρακτική άσκηση των φοιτητών του ΑΠΘ σε εξαγωγικές επιχειρήσεις και στον ΣΕΒΕ/ΙΕΕΣ, η συνεργασία του ΣΕΒΕ με τη Δομή Απασχόλησης και Σταδιοδρομίας (ΔΑΣΤΑ) του ΑΠΘ, καθώς και η συνεργασία σε περιοχές όπως η πρακτική άσκηση φοιτητών για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας» (οι εμφάσεις δικές μας).
Ολο το ζουμί, λοιπόν, είναι η ανάπτυξη της κατευθνόμενης έρευνας σύμφωνα με τις ανάγκες των καπιταλιστών του ΣΕΒΕ για την αύξηση της κερδοφορίας τους, η «συμμετοχή σε χρηματοδοτικά προγράμματα και μέσα», η εξασφάλιση τσάμπα εργατικού δυναμικού στις επιχειρήσεις, στο πλαίσιο της «πρακτικής άσκησης» των φοιτητών, στους οποίους πετιέται η καραμέλα της «ενδεχόμενης» επαγγελματικής απορρόφησης.
