Σε συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, ο πρύτανης του Πανεπιστήμιου Αθηνών Θ. Πελεγρίνης (γνωστός από το ρόλο που ανέλαβε για το διωγμό των 300 μεταναστών-απεργών πείνας από τη Νομική), αφού έχυσε ποταμό δακρύων για να μας πείσει για την αμετακίνητη εμμονή του στην υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου από τις δυνάμεις καταστολής, προέβη στη συνέχεια σε μια αποκάλυψη: «Ολος ο περιβάλλων χώρος του κεντρικού κτιρίου, όπως επίσης ο περιβάλλων χώρος του κτιρίου της Νομικής καθώς και στην πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου δεν είναι άσυλο, και έχει ενημερωθεί σχετικώς τόσο η αστυνομία όσο και η εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ώστε να λάβουν τα μέτρα τους», είπε ο κύριος πρύτανης. Κοντολογίς, το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ανταποκρινόμενο στα κελεύσματα του υπουργείου Παιδείας, εφάρμοσε με ακρίβεια το νόμο Γιαννάκου, ορίζοντας ως χώρους πανεπιστημιακού ασύλου αυστηρά μόνο τους στεγασμένους χώρους διδασκαλίας και έρευνας (σημειωτέον ότι ο νόμος αυτός θεωρείται επαρκής και από τη Διαμαντοπούλου). Ιστορικά κατοχυρωμένοι πανεπιστημιακοί χώροι ως χώροι ασύλου, γεμάτοι μνήμες από τους φοιτητικούς αγώνες, χώροι έκφρασης κάθε φωνής διαμαρτυρίας ενάντια στην καταπίεση και το σύστημα, χώροι-καταφύγιο για πολιτικά διωκόμενους και πρόσφυγες που ζητούν τα δικαιώματά τους, παραδίδονται -και μαζί τους και τα δρώντα πρόσωπα που συνωστίζονται σ’ αυτούς- βορά στις ορδές των μπάτσων.
Στην ίδια συνέντευξη (που αποτελεί ολόκληρη μια μέγιστη προσπάθεια του πρύτανη να αναδειχθεί η «ευαισθησία του» για τα κοινωνικά ζητήματα και τα πάθια του λαού μας, ίσως και μια προσπάθεια αποβολής του στίγματος της προδοσίας του ασύλου της Νομικής και του αγώνα των μεταναστών απεργών πείνας), ο Πελεγρίνης σαλπίζει εγερτήριο σάλπισμα για την υπεράσπιση του δημόσιου Πανεπιστήμιου που πεθαίνει και ενάντια στο μνημόνιο («Δουλειά του διανοούμενου είναι να αμφισβητεί, να αγωνιά, να αντιδρά, να αντιστέκεται, να βγαίνει στους δρόμους. Αυτού του είδους τον πνευματικό κόσμο θέλουμε να διεγείρουμε» δηλώνει).
Κι όμως κι εδώ η υποκρισία περισσεύει. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών χρησιμοποιεί απέναντι στους εργαζόμενους του Ευγενίδειου, που αποτελεί κληροδότημά του, ίδιες μεθόδους με αυτές που επιτάσσει το Μνημόνιο για τον ελληνικό λαό, του οποίου, υποτίθεται, ότι είναι πολέμιος. Από την 1η Ιουνίου στους εργαζόμενους του Ιδρύματος επιβάλλεται καθεστώς εκ περιτροπής απασχόλησης (4 ημέρες εργασίας την εβδομάδα), μετά από απόφαση της διοίκησης του θεραπευτηρίου, που ταυτίζεται στην ουσία με τις πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ.
