Η κρίση είναι χρυσή ευκαιρία για τους κεφαλαιοκράτες (συνολικά ως τάξης και όχι για μεμονωμένους καπιταλιστές, κυρίως μικρούς, που καταστράφηκαν) και μαρτύριο για τους εργαζόμενους, που χάνουν ακόμη και τα στοιχειώδη δικαιώματά τους που κατακτήθηκαν με πολύχρονους αιματηρούς αγώνες.
Το παράδειγμα κάποιων εργοδοτών των Χανίων είναι χαρακτηριστικό. Αρνήθηκαν ακόμη και αυτήν την αλλαγή βάρδιας σε τέσσερις από τους έξι μαθητές του Εσπερινού Λυκείου της πόλης, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στις Πανελλήνιες εξετάσεις! Μεταφερόμαστε, λοιπόν, στην εποχή της δουλείας, όταν οι δούλοι δεν είχαν ανθρώπινη υπόσταση και υποβιβάζονταν σε res (πράγμα), σε αντικείμενα δηλαδή προς χρήση.
Είναι τέτοια η εργοδοτική τρομοκρατία, που οι νέοι δεν θέλησαν ούτε καν την παρέμβαση της διευθύντριας του σχολείου στην εργοδοσία «φοβούμενοι μη χάσουν τη δουλειά τους ή τα αρνητικά σχόλια από τους συναδέλφους τους» (από την καταγγελία της ΟΛΜΕ).
Το τελευταίο, «τα αρνητικά σχόλια από τους συναδέλφους» προκαλεί θλίψη, γιατί φανερώνει ένα κλίμα άκρατου ατομισμού, που δυστυχώς, έχει δημιουργήσει η βαθιά απογοήτευση, η απουσία ταξικής συνείδησης και μαζικού διεκδικητικού κινήματος.
ΥΓ: Το υπουργείο Παιδείας κατήγγειλε το γεγονός, πλην, όμως, δεν πήρε κανένα μέτρο για να λυθεί το πρόβλημα τόσο στην προκειμένη περίπτωση, όσο και διαχρονικά, ώστε να αποτρέψει την αυθαιρεσία των εργοδοτών σε ανάλογες περιπτώσεις.
