Δεν νομίζουμε ότι ξέφευγε των ορίων της εθιμοτυπίας η συνάντηση του Τσίπρα με τη Λαγκάρντ στο Νταβός. Δεν είχε να συζητήσει ή να διαπραγματευτεί κάτι με τον έλληνα πρωθυπουργό η «σιδηρά κυρία» του ΔΝΤ. Και βέβαια, δεν πρόκειται να συζητήσει μαζί του τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό «πρόγραμμα» που περνάει τους τελευταίους μήνες του με το ΔΝΤ ακόμα σε στάση αναμονής. Υπάρχουν καταλληλότεροι για να συζητήσει και να διαπραγματευθεί μαζί τους η Λαγκάρντ (λέγε με γερμανό υπουργό των Οικονομικών), ενώ ο Τσίπρας θα είναι ο τελευταίος που θα μάθει τις αποφάσεις τους.
Παρά ταύτα, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του μεγάρου Μαξίμου εξέδωσε ανακοίνωση για να πει ότι «κατά την συνάντηση χαιρετίστηκε η έγκαιρη ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης και συμφωνήθηκε να εντατικοποιηθούν οι τεχνικές συζητήσεις για την επιτυχή ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος τον ερχόμενο Αύγουστο καθώς και την ρύθμιση του ελληνικού χρέους, η οποία θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πριν το τέλος του προγράμματος».
Το ΔΝΤ δεν εξέδωσε καμιά ανακοίνωση. Η Λαγκάρντ, όμως, που είναι πολιτικό πρόσωπο, έκανε μια δήλωση γεμάτη νόημα, στέλνοντας το δικό της μήνυμα: «Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι συντάξεις απείχαν υπερβολικά από τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές ανεξάρτητα από το αν ήταν μικρές, μεσαίες ή μεγάλες. Ηταν πολύ υψηλές και οι Ελληνες έπρεπε να το ρυθμίσουν»!
Δε χρειάζεται, βέβαια, οποιοδήποτε σχόλιο για το περιεχόμενο της δήλωσης Λαγκάρντ. Εκτιμούμε ότι σκόπιμα έκανε μια τόσο προκλητική δήλωση (όλος ο κόσμος γνωρίζει πόσο χαμηλές ήταν οι συντάξεις στην Ελλάδα, ακόμα και πριν τα συνεχή πετσοκόμματα με τους μνημονιακούς νόμους), προκειμένου να στείλει μήνυμα για την μετά το Μνημόνιο εποχή. Το μήνυμα είναι σαφές: ξεχάστε την επιστροφή στα όσα ίσχυαν πριν από το 2010. Και βέβαια, οι Τσιπραίοι απέφυγαν να κάνουν το παραμικρό σχόλιο γι' αυτή την προκλητική δήλωση της Λαγκάρντ. Αυτοί ξέρουν. Τώρα βρίσκονται στη φάση που «θέλουν» το ΔΝΤ επειδή «πάγια θέση του είναι ότι πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους».
Μόνο που κρύβουν από τον ελληνικό λαό ότι -ειδικά το ΔΝΤ- δεν ζητά αναδιάρθρωση του χρέους «δωρεάν», αλλά απαιτεί (κι αυτή είναι επίσης πάγια θέση του) κάθε αναδιάρθρωση να συνοδεύεται από αντιλαϊκά μέτρα (αυτό υπενθύμισε -εμμέσως πλην σαφώς- με τη δήλωσή της η Λαγκάρντ και από εγγυήσεις για την απαρέγκλιτη εφαρμογή τους από τις υποτελείς κυβερνήσεις (μηχανισμό επιτροπείας, δηλαδή).
