Ο επαρχιωτισμός και η δουλικότητα της ελληνικής μπουρζουαζίας είναι γνωστά πράγματα. Δεν μας εξέπληξε, λοιπόν, καθόλου το γεγονός ότι μαζεύτηκαν όλοι και όλες (Καραμανλής, Παπανδρέου, βιομήχανοι, τραπεζίτες, μεγαλοεκδότες, πανεπιστημιακοί και σία) για ν’ ακούσουν τον big boss της Microsoft, τον «πολλά βαρύ» Μπιλ Γκέιτς να τους βγάζει ένα φτηνιάρικο λογύδριο περί επιχειρηματικότητας και καινοτομίας σαν κι αυτά που βγάζουν οι καθηγητάδες στους πρωτοετείς των αμερικάνικων κολλεγίων. Κι ύστερα, επιδόθηκαν σε κλοτσοπατινάδα για να καταφέρουν να φωτογραφηθούν δίπλα του, στα λίγα λεπτά που έμεινε μαζί τους (το πρόγραμμά του ήταν μετρημένο με τα δευτερόλεπτα, ακόμα και η συνάντησή του με τον Καραμανλή).
Αν επρόκειτο μόνο για τον επαρχιωτισμό τους, δε θα μας έπεφτε λόγος. Αντίθετα, θα απολαμβάναμε το θέαμα να τους τρέχουν τα σάλια προσπαθώντας ν’ αγγίξουν έναν από τους «θεούς» του σύγχρονου καπιταλισμού. Ομως, εδώ πρόκειται για το δέσιμο της χώρας στο άρμα της Microsoft. Και ιδιαίτερα για το δέσιμο της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων πίσω από τις επιλογές μιας πολυεθνικής, η οποία ακρωτηριάζει την ίδια τη γνώση και τις δυνατότητες εκμετάλλευσης της πληροφορικής.
Η σχετική συμφωνία υπογράφηκε πριν από δυο χρόνια στη Λισαβόνα, ο Αλογοσκούφης την κράτησε στα συρτάρια του και την έστειλε εσπευσμένα στη Βουλή αυτή την εβδομάδα, ενόψει και της επίσκεψης Γκέιτς. Με κάποια γελοία έκπτωση, το ελληνικό δημόσιο υποχρεώνεται να χρησιμοποιεί μόνο το λογισμικό της Microsoft και να ακολουθεί τα καπρίτσια της εν λόγω εταιρίας, η οποία ελέγχοντας απόλυτα τον κώδικα του λογισμικού κάνει τις αναβαθμίσεις σε τρόπο ώστε να μεγιστοποιεί τα κέρδη της και να φράζει το δρόμο σε κάθε πραγματική καινοτομία. Είναι χαρακτηριστικό ότι και η εξέλιξη του υλικού, των προσωπικών υπολογιστών δηλαδή, γίνεται ανάλογα με τον τρόπο που καθορίζει η Micro-soft, το λογισμικό της οποίας εμποδίζει την αξιοποίηση όλης της υπολογιστικής δύναμης.
Δεν είναι τυχαίο ότι η εν λόγω εταιρία έχει συρθεί πολλές φορές στα δικαστήρια και της έχουν επιβληθεί πρόστιμα για παραβίαση των κανόνων του ανταγωνισμού. Ούτε είναι τυχαίο ότι ιμπεριαλιστικές χώρες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία κάνουν στροφή προς το λογισμικό ανοιχτού κώδικα. Ούτε, βέβαια, είναι τυχαίο ότι ο Γκέιτς «χτυπάει» πλέον χώρες μέσης ανάπτυξης, όπως η Ελλάδα.
Το μεγαλύτερο έγκλημα, όμως, γίνεται με την πρόσδεση της εκπαίδευσης στο άρμα της Microsoft. Τα νέα παιδιά μαθαίνουν να χρησιμοποιούν τους υπολογιστές από μικρή ηλικία. Αντί, λοιπόν, να τα μετατρέψουν σε παπαγάλους του λογισμικού της Microsoft, για να είναι μια ζωή πελάτες της αυτοκρατορίας του Γκέιτς, θα έπρεπε να παίρνουν ουσιαστικές γνώσεις. Να έρχονται σε επαφή με το λογισμικό ανοιχτού κώδικα, που μπορεί να το βρει ο καθένας δωρεάν στις διαδικτυακές κοινότητες και το οποίο αφενός είναι ανώτερο από τα διάφορα Windows και αφετέρου δίνει τη δυνατότητα ανάπτυξης και προσαρμογών στις ανάγκες του κάθε χρήστη.
