Η αμερικανική ταινία «Φράουλες και αίμα» (1970), βασισμένη στην αληθινή ιστορία της εξέγερσης των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Columbia το 1968, που κατεστάλη άγρια από τις δυνάμεις της αστυνομίας, ζωντάνεψε σήμερα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
ΜΑΤ εισέβαλαν στο Πανεπιστήμιο και μακέλεψαν φοιτητές που πραγματοποιούσαν κατάληψη στο κτίριο της πρυτανείας από το πρωί, με απόφαση των συλλόγων τους ενάντια στο νέο νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, ενάντια στην παρουσία πανεπιστημιακής αστυνομίας στα ιδρύματα. Ακολούθησαν σκηνές απίστευτης βίας από την πλευρά των δυνάμεων καταστολής, με νέα παιδιά να σέρνονται ημίγυμνα στο δρόμο και προσαγωγές 30 ατόμων.
Απαιτώντας την απελευθέρωση των συναδέλφων τους, εκατοντάδες φοιτητές, συγκεντρώθηκαν στη συνέχεια μπροστά στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης, εμποδιζόμενοι από τις κλούβες της αστυνομίας που είχαν δημιουργήσει το γνωστό «τείχος».
Οι μπάτσοι κατέφθασαν στο Πανεπιστήμιο μετά από κλήση στον εισαγγελέα του πρύτανη του ΑΠΘ Νίκου Παπαΐωάννου, ο οποίος, ως φαίνεται, εζήλωσε την «δόξα» του πρύτανη του ΑΠΘ Σδράκα, την περίοδο της δικτατορίας, που έμεινε στην ιστορία στιγματισμένος με το ντροπιαστικό όνομα «πρύτανης των τανκς».
Πήραμε, λοιπόν, μια πρώτη γεύση εφαρμογής του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, προπομπός του οποίου ανακηρύχτηκε ο πρύτανης, τις διατάξεις του οποίου η Σύγκλητος του ιδρύματός του, υποτίθεται ότι αντιπάλευε [«Η φύλαξη των χώρων μας και ο έλεγχος της χρήσης τους είναι αρμοδιότητα του Πανεπιστημίου και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να διασφαλίζονται από τα αρμόδια πανεπιστημιακά όργανα, συνεπικουρούμενα από μία πανεπιστημιακή υπηρεσία φύλαξης (security), που θα υπάγεται στις Πανεπιστημιακές Αρχές»: απόφαση Συγκλήτου ΑΠΘ].
Θυμίζουμε ότι στις σχετικές εκτρωματικές διατάξεις του νόμου, που ποινικοποιούν κάθε διαμαρτυρία φοιτητών και εργαζόμενων μέσα στο Πανεπιστήμιο και αναφέρονται στα «πειθαρχικά παραπτώματα» (άρθρο 23, πράγραφος 2 του νόμου 4777/21) μεταξύ άλλων αναφέρονται :
«γ) η καταστροφή περιουσίας του ιδρύματος, κινητής ή ακίνητης, που χρησιμοποιείται από το ίδρυμα ή μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας,
δ) η παρεμπόδιση της εύρυθμης λειτουργίας του ιδρύματος, συμπεριλαμβανομένης τόσο της εκπαιδευτικής, ερευνητικής ή διοικητικής λειτουργίας του όσο και της λειτουργίας των μονομελών και συλλογικών οργάνων και των υπηρεσιών του, καθώς και της χρήσης των εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού του,
ε) η χρήση των στεγασμένων ή ανοικτών χώρων, των εγκαταστάσεων, των υποδομών και του εξοπλισμού του ιδρύματος χωρίς την άδεια των αρμόδιων οργάνων του…
ζ) η υπαίτια και με οποιονδήποτε τρόπο ρύπανση των στεγασμένων ή ανοικτών χώρων του ιδρύματος, συμπεριλαμβανόμενης και της ηχορύπανσης…».
Ο πρύτανης όχι μόνο επικαλέστηκε τις διατάξεις του νόμου, αλλά δε δίστασε να προβοκάρει και τη συγκεκριμένη κατάληψη. Ιδού τι δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:
«Η προστασία της εργασίας συνιστά συνταγματική επιταγή, όπως και η ελευθερία στη διδασκαλία. Η προσήλωσή μας στη νομιμότητα και ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας είναι δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα. Η απεργία είναι σεβαστή, όπως και κάθε ειρηνική διαμαρτυρία. Αυτά είναι κατακτήσεις της Δημοκρατίας και είναι απόλυτα σεβαστά και πλήρως κατοχυρωμένα εντός του Πανεπιστημίου, όπως και οπουδήποτε αλλού στη χώρα. Ομως η βία και η απειλή χρήσης βίας, όπως και φθορά δημόσιας περιουσίας για την προώθηση οιωνδήποτε αιτημάτων και διεκδικήσεων, ακόμη και των πιο δίκαιων, δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ αποδεκτές». «Στο κράτος δικαίου και σε έναν ακαδημαϊκό χώρο, η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται, δεν τρομοκρατείται, δεν τραμπουκίζεται, δεν προπηλακίζεται, δεν τελεί υπό διαπραγμάτευση σε καθεστώς φόβου για καθηγητές, εργαζόμενους και φοιτητές».