Εγώ δεν είπα ότι πάτε να πάρετε τις νεοναζιστικές, τις νεοφασιστικές ψήφους. (…) Αυτό δεν είναι το μέτωπο με τον φασισμό, το να υιοθετείς τα επιχειρήματα των φασιστών σε μια τέτοια διαδικασία; Συγγνώμη δηλαδή. (…) Μα, αλήθεια τώρα; Και αυτό είναι ο μαχητικός αντιφασισμός; Αυτό είναι η στάση της συμπαράταξης των πολιτικών δυνάμεων που πρέπει να έχουν κοινό μέτωπο; (…) Και το επαναλαμβάνω, δεν είστε ανόητοι πολιτικά και εκλογικά, δεν πάτε να πάρετε τους ναζιστές ψηφοφόρους, δεν πάτε να πάρετε τους φασίστες ψηφοφόρους, δεν πρόκειται, δεν είναι εκεί το ενδιαφέρον σας. Το πολιτικό σας ενδιαφέρον είναι, επαναλαμβάνω, αυτός ο χυλός που καλύπτεται πίσω από το λεγόμενο αντισύστημα. Εκεί είναι που δεν θέλετε να αποκοπείτε.
Μαυρουδής Βορίδης
(Mιλούσε αυστηρά σε ποινική και όχι σε πολιτική-ιδεολογική βάση. Ελεγε πως πρέπει να αποκλειστούν οι καταδικασμένοι ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης, όχι οι νεοναζιστές. Δεν το έκανε για τυπικούς λόγους. Ούτε για λόγους προστασίας από τις προσφυγές που θα κάνουν οι νεοναζιστές. Το έκανε εν γνώσει του ότι η συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση βασίζεται στη θεωρία των «δύο άκρων». Στο μυαλό του Βορίδη, βέβαια, υπάρχει μόνο ένα άκρο: η Αριστερά. Κάπου-κάπου έκανε και αναφορά σε ναζιστές και φασίστες ψηφοφόρους. Μιλούσε για μέτωπο ενάντια στο φασισμό. Ποτέ, όμως, ως φορέας μιας τέτοιας πολιτικής αντίληψης. Δεν του ξέφυγε κάτι τέτοιο ούτε μία φορά. Αναφερόταν στη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία χρησιμοποιούσε ως υπόθεση εργασίας για να αποδείξει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπηρετεί αυτή τη ρητορική. Εντούτοις, αυτές οι αναφορές του, αποσπασμένες από τη βάση τους, ακουγόταν προκλητικά: μα να μιλάει ο Βορίδης, το χαϊδεμένο παιδί του Παπαδόπουλου της χούντας, ο λάτρης του Ζαν Μαρί Λεπέν, ο τσεκουροφόρος φασίστας, για αποκλεισμό των φασιστών; Ομως ο Βορίδης ποτέ δεν μίλησε για αποκλεισμό των φασιστών και των ναζιστών. Για αποκλεισμό του μορφώματος του Κασιδιάρη μιλούσε και η επιχειρηματολογία του ήταν αυτή και μόνο. Περιτυλιγμένη με το επιχείρημα της καταδίκης για εγκληματική οργάνωση, χωρίς πολιτικοϊδεολογικό πρόσημο. Ο Βορίδης παραμένει φασίστας. Παριστάνει τον κοινοβουλευτικό άνδρα, όπως η Μελόνι και η Λεπέν παριστάνουν τις κοινοβουλευτικές γυναίκες. Είναι ακριβώς αυτό που λέει η παροιμία: ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του)
