Εργάτρια καθαριότητας στο Δήμο Καλαμαριάς μεταφέρθηκε βαριά τραυματισμένη στο νοσοκομείο. Εχει συντριβεί το πόδι της, ενώ έχει χτυπήσει και στο στήθος. Εισήχθη επειγόντως στο χειρουργείο και η κατάσταση της υγείας της είναι μέχρι στιγμής αδιευκρίνιστη.
Ηταν πέντε τα χαράματα στην περιοχή του Φοίνικα και ο οδηγός του απορριμματοφόρου έκανε το συνήθη ελιγμό (οπισθοπορεία) για να πλησιάσει τους κάδους, όταν το όχημα βούλιαξε σε έδαφος που υποχώρησε και η εργάτρια εκτινάχτηκε από το σκαλοπάτι που χτύπησε στο οδόστρωμα. Στο σημείο γίνονταν έργα και οι εργολάβοι δεν περιέφραξαν το σημείο, ούτε έβαλαν σήμανση. Ηταν και νύχτα και ο οδηγός δεν μπορούσε να υποψιαστεί τίποτα. Αλλωστε, αν υπήρχε κάτι το ανησυχητικό, πρώτη θα το έβλεπε η εργάτρια που ήταν στο πίσω μέρος του οχήματος.
Οπως διαβάζουμε στο makthes.gr, εργάτρια καθαριότητας στον ίδιο δήμο και φίλη της εργάτριας που τραυματίστηκε, ξέσπασε κατά των εργολάβων: «Μένω απέναντι ακριβώς και τους βλέπω κάθε μέρα. Δεν κάνουν σωστή δουλειά, αφήνουν συνέχεια τρύπες και δεν βάζουν μια σήμανση. Τι φταίει η εργαζόμενη που ήρθε για ένα μεροκάματο και τώρα είναι στο νοσοκομείο;»
Στην ίδια ιστοσελίδα διαβάζουμε πως «ο δήμαρχος Καλαμαριάς Γιάννης Δαρδαμανέλης βρίσκεται σε σύσκεψη με τους νομικούς συμβούλους του δήμου, προκειμένου η διοίκηση του δήμου να κινηθεί νομικά εναντίον της τεχνικής εταιρείας που ανέλαβε το έργο καθώς και του εργολάβου». Αλήθεια, αυτή είναι η αρμοδιότητα και η ευθύνη του δήμου; Να μοιράζει τις εργολαβίες και να αφήνει τους εργολάβους ασύδοτους; Δεν έχει αρμόδιο αντιδήμαρχο, δεν έχει τεχνικές υπηρεσίες; Βγήκαν στο δρόμο, έλεγξαν τη δουλειά που κάνουν οι εργολάβοι, αν τηρούνται τα μέτρα ασφάλειας κτλ;
Ξέρουμε καλά τι γίνεται στο βασίλειο της ιδιωτικοποίησης. Κι όταν βγαίνουν στο δρόμο, δεν βγαίνουν για να ελέγξουν, αλλά για να τους δουν οι δημότες ότι τάχα κάνουν έργο. Κι αφού κάνουν την περατζάδα, πάνε για καφέ ή για τσίπουρα (ανάλογα την ώρα) με τον εργολάβο. Γιατί τις περισσότερες φορές ο εργολάβος είναι «δικός μας» (με ό,τι σημαίνει αυτό). Κι ο εργολάβος πρέπει να μεγιστοποιήσει το κέρδος του, όχι μόνο «στύβοντας» τους εργάτες που απασχολεί, αλλά και παραβλέποντας κάθε μέτρο ασφάλειας (γιατί τα μέτρα ασφάλειας είναι… αχρείαστες δαπάνες).
