«Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου, διάβαζε πολύ». Αυτή ήταν η συμβουλή του Νίκου Ζαχαριάδη προς τους κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους. Εχοντας ο ίδιος «βγάλει» πολλά χρονικά διαστήματα φυλάκισης, από το Γεντί Κουλέ μέχρι την Κέρκυρα και από τα μπουντρούμια της Ειδικής Ασφάλειας μέχρι το Νταχάου, ο κομμουνιστής ηγέτης ήξερε πως ο κρατούμενος δεν πρέπει να εγκαταλειφτεί στη μοιρολατρία και την παραίτηση, γιατί αυτό οδηγεί στο «σπάσιμο», τη δήλωση μετάνοιας, τον ηθικό και πολιτικό ξεπεσμό.
Το πιθανότερο είναι πως ο Ζορζ Ιμπραήμ Αμπνταλλά δε γνωρίζει αυτή τη φράση του Ζαχαριάδη. Γνωρίζει, όμως, τη μακρά κομμουνιστική παράδοση των πολιτικών κρατούμενων. Ενα σύντομο βίντεο που κυκλοφόρησε στη Γαλλία, μ’ αφορμή την επίσκεψη μιας βουλευτίνας της «Ανυπότακτης Γαλλίας» στον Ζορζ Αμπνταλλά, αμέσως μετά την απόφαση του γαλλικού Εφετείου για αποφυλάκισή του και απέλασή του στον Λίβανο, χωρίς οποιονδήποτε άλλο όρο και χωρίς να επιτρέπεται παρέμβαση της γαλλικής κυβέρνησης, μας δείχνει έναν Ζορζ σωματικά ακμαίο, παρά τα 75 του χρόνια και τον υπερσαραντάχρονο εγκλεισμό, και ένα κελί που έχει μετατραπεί σε κομμουνιστική βιβλιοθήκη και γραφείο εργασίας.
Ο Ζορζ «έβγαλε» τόσες δεκαετίες εγκλεισμού και αποφυλακίζεται με ψηλά το κεφάλι, χωρίς να κάνει καμιά υποχώρηση, καμιά δήλωση μετάνοιας ή καταδίκης της «τρομοκρατίας», του ένοπλου επαναστατικού αγώνα, επειδή παρέμεινε επαναστάτης κομμουνιστής, φρόντισε όσο μπορούσε την υγεία του και μετέτρεψε το κελί του σε βιβλιοθήκη και σπουδαστήριο.
Βλέποντας αυτό το σύντομο βίντεο, δεν μπορούμε να μην κάνουμε σύγκριση με τις συνθήκες κράτησης που αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα. Μια σκληρή φυλακή είναι η φυλακή της Λανζεμάν, στα Ανω Πυρηναία. Και ο Ζορζ Αμπνταλλά χαρακτηρισμένος «υπ’ αριθμόν ένα δημόσιος κίνδυνος» στη Γαλλία. Η κράτησή του, όμως, ήταν σε ατομικό κελί, με συσκευές και σκεύη για να φτιάχνει το φαγητό του και με ηλεκτρονικό υπολογιστή στη διάθεσή του.
Οι πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα, από τα υπόγεια κελιά της «ειδικής πτέρυγας» του Κορυδαλλού οδηγήθηκαν στη φυλακή τύπου Γ του Δομοκού, στριμωγμένοι ανά τρεις σε ένα κελί. Οσο για προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή ούτε κατά διάνοια. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, με σακατεμένη την υγεία του, μετά τη μεγάλη απεργία πείνας, που τον έφερε στο κατώφλι του θανάτου, δεν έχει τη στοιχειώδη ιατρική φροντίδα. Οι γιατροί συνέστησαν να μεταφερθεί σε Κέντρο Αποκατάστασης, αλλά… δεν περίσσευε θέση. Θέση στο Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης στη Φυλή υπήρχε μόνο για τον φυρερίσκο της εγκληματικής νεοναζιστικής συμμορίας της ΧΑ.
