Είτε οι διαδηλωτές ήταν 1,12 εκατομμύρια, που έδωσαν οι μπάτσοι (που πάντοτε υποεκτιμούν τους διαδηλωτές, για ευνόητους λόγους), είτε ήταν δύο εκατομμύρια, που έδωσαν τα συνδικάτα, το βέβαιο είναι ότι η εργατική τάξη της Γαλλίας έκανε χτες μια εντυπωσιακή εμφάνιση στους δρόμους του αγώνα, ενάντια στο σχέδιο ασφαλιστικής μεταρρύθυμισης του Μακρόν.
Το Παρίσι, η Μασσαλία, η Λιόν, η Τουλούζ, η Λιλ και δεκάδες άλλες γαλλικές πόλεις βούλιαξαν από κόσμο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι και τα οχτώ βασικά συνδικάτα κάλεσαν τα μέλη τους να συμμετάσχουν στην απεργία, καθώς και κινήματα νεολαίας, φοιτητικοί σύλλογοι, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις της ευρύτερης Αριστεράς.
Ο Μακρόν επέλεξε να κάνει σόου στη Βαρκελώνη, παρέα με τον Πέδρο Σάντσεθ, αλλά η ψυχούλα του το ξέρει πόσο φοβάται. Το ασφαλιστικό εδώ και χρόνια προκαλεί σφοδρές ταξικές συγκρούσεις στη Γαλλία. Σφοδρότερες από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Είναι η κληρονομιά του Μάη του ’68, από την οποία δεν μπορεί να απαλλαγεί η γαλλική κεφαλαιοκρατία, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο καταδικασμένος για διαφθορά Σαρκοζί, όταν βρισκόταν στα πάνω του. Η Γαλλία είναι η… «τελευταία Σοβιετία», όπως θα έλεγαν ο ακροδεξιός τηλεπλασιέ-τηλεμαϊντανός-υπουργός του Μητσοτάκη και οι άλλες φιλελέρες του ελληνικού καπιταλισμού.
Το σχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση του Μακρόν προβλέπει τη σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης μέχρι το 2030 στα 64 έτη με τουλάχιστον 43 έτη ασφάλισης, από τα 62 έτη με τουλάχιστον 42 έτη ασφάλισης που είναι σήμερα.
Και ο Μακρόν ως υποψήφιος πρόεδρος και το κόμμα του έχασαν σημαντική δύναμη στις περσινές εκλογές εξαιτίας των θέσεών τους για το ασφαλιστικό. Μάλιστα, μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, ο Μακρόν αναγκάστηκε να κατεβάσει την πρότασή του στα 64 έτη (αρχικά ήταν στα 66). Τώρα, όμως, δεν έχουμε κάλπες. Τώρα το θέμα θα κριθεί στους δρόμους του αγώνα. Τώρα θα αποφασίσει η ταξική πάλη.
Η επόμενη απεργία θα γίνει στις 31 του Γενάρη, ενώ ο Μακρόν και η πρωθυπουργός Μπορν το παίζουν… οπαδοί του κοινωνικού διαλόγου.
