Είκοσι ένας Γερμανοί, επιστήμονες, φιλόσοφοι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και πρώην διπλωμάτες, δημοσίευσαν στη Die Zeit μια ανοιχτή επιστολή με τίτλο «Κατάπαυση του πυρός αμέσως!», καλώντας τη Δύση «να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσω διαπραγματεύσεων».
Οι υπογράφοντες όρισαν ως καθήκον της ΕΕ «να αποκαταστήσει και να διασφαλίσει την ειρήνη στην ήπειρο». «Η Ουκρανία μπόρεσε μέχρι στιγμής να αμυνθεί έναντι ενός βάναυσου ρωσικού επιθετικού πολέμου χάρη, μεταξύ άλλων, στις μαζικές κυρώσεις και τη στρατιωτική υποστήριξη», γράφουν οι συντάκτες της έκκλησης. «Ωστόσο, όσο περισσότερο διαρκούν αυτά τα μέτρα, τόσο λιγότερο καθαρό είναι το τελικό τους αποτέλεσμα. Είναι εξαιρετικά απίθανο η Ουκρανία να μπορέσει να ανακτήσει τον έλεγχο σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη, συμπεριλαμβανομένων των επαρχιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ και της Κριμαίας, καθώς η Ρωσία είναι στρατιωτικά ανώτερη και ικανή για περαιτέρω στρατιωτική κλιμάκωση». Γι’ αυτό, οι χώρες της Δύσης που υποστηρίζουν την Ουκρανία στρατιωτικά θα έπρεπε να αναρωτηθούν «ποιος είναι ο σκοπός τους και αν οι παραδόσεις όπλων εξακολουθούν να είναι ο σωστός δρόμος για να πάμε μπροστά». Οι υπογράφοντες προειδοποιούν ότι η συνέχιση της ένοπλης σύγκρουσης σημαίνει χιλιάδες θανάτους ακόμη, καθώς επίσης και «μαζικά ανθρωπιστικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά προβλήματα στον κόσμο», όπως η επισιτιστική κρίση στην Αφρική και η άνοδος των τιμών σε άλλες χώρες, που αποτελούν επιπρόσιετες αποδείξεις για το ότι είναι καιρός να τερματιστεί η σύγκρουση.
Τέτοιες απόψεις έχουν ξαναγραφτεί στη Γερμανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το μόνο καινούργιο κάθε φορά είναι οι υπογραφές που συνοδεύουν τα σχετικά κείμενα. Εχουν δημοσιευτεί συλλογικά κείμενα ειρηνιστικά και συλλογικά κείμενα πολεμοκάπηλα. Ομως στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε μια αντίδραση που υπό άλλες συνθήκες αποκλειόταν να υπάρξει. Η αντίδραση δεν είχε γερμανικό «χρώμα», όπως τις προηγούμενες φορές, αλλά ουκρανικό.
Ο πρεσβευτής της Ουκρανίας στο Βερολίνο, Αντρίι Μέλνικ, με φράσεις όχι μόνο εντελώς ξένες προς τη διπλωματική γλώσσα αλλά κυριολεκτικά «πεζοδρομιακές», σχολίασε από τα social media, ότι οι υπογράφοντες το συγκεκριμένο κείμενο είναι «ένα μάτσο ψευδο-διανοούμενοι λούζερ», που πρέπει «να πάνε στο διάολο μαζί με τις ηττοπαθείς συμβουλές τους»!
Βέβαια, αν σκεφτούμε ότι ο Μέλνικ έχει πει δημόσια (σε εκδήλωση για το τέλος του Β’ παγκόσμιου πολέμου) ότι… η Ουκρανία απελευθέρωσε το Βερολίνο (!), ενώ δε δίστασε να χαρακτηρίσει εμμέσως τον γερμανό καγκελάριο… «λουκάνικο συκωτιού», μάλλον… ευγενής υπήρξε στην απάντησή του προς τους 21 της ανοιχτής επιστολής.
Εχουμε ξαναγράψει ότι υπό «κανονικές» συνθήκες ο γελωτοποιός Ζελένσκι δε θα τολμούσε να απαγορέψει στον γερμανό πρόεδρο Στάινμαγιερ να ταξιδέψει στο Κίεβο, ο δε Μέλνικ ούτε που θα διανοούνταν να αναφερθεί με τόσο προσβλητικό τρόπο σε γερμανούς ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες και πρώην διπλωμάτες (μεταξύ αυτών και ένας σύμβουλος της Μέρκελ). Δείτε τις δηλώσεις του ρώσου πρέσβη στην Αθήνα Μασλόφ. Είναι πολιτικά σκληρές, όχι όμως υβριστικές και ονειδιστικές. Κι ο Μασλόφ εκπροσωπεί μια από τις ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη, όχι την Ουκρανία. «Εκανε η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο», γιατί κάθεται πάνω στο χοντρό πετσί του αμερικανικού βούβαλου.
Από την άλλη, όταν η αφρόκρεμα της γερμανικής διανόησης και της εν αποστρατεία διπλωματίας εμφανίζεται διχασμένη (άλλοι υπέρ της συνέχισης του πολέμου με την παροχή στην Ουκρανία περισσότερων και βαρύτερων πολεμικών συστημάτων και άλλοι υπέρ της παρέμβασης για άμεση σύναψη ιμπεριαλιστικής ειρήνης), αντιλαμβάνεται κανείς τη δυσχερή θέση στην οποία έχει περιέλθει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, που δεν μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις στην ίδια τη γειτονιά του.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να επισημανθεί ότι ο αστικός πασιφισμός, όπως εκδηλώνεται σε κείμενα σαν αυτό των 21, δεν υπηρετεί την ειρήνη και τον ανθρωπισμό, αλλά προσπαθεί να υπηρετήσει την ιμπεριαλιστική ειρήνη με όρους συμφέροντες (ή τουλάχιστον μη βλαπτικούς) για το γερμανικό ιμπεριαλισμό.