O Φαραζαλά Σάμπρι, Παλαιστίνιος από τη Γάζα, κατασκεύασε από την αρχή του πολέμου, τότε που οι σιωναζιστές βομβάρδιζαν και κατέστρεφαν στοχευμένα τα αρτοποιεία της Γάζας, έναν πήλινο φούρνο. Του πηγαίνουν αλεύρι κι αυτός φτιάχνει ψωμί και πληρώνεται σε είδος: παίρνει μερικά κομμάτια από το ψωμί που έψησε.
Το Αλ-Τζαζίρα τον έκανε θέμα. Από το βίντεο βλέπεις ότι ο άνθρωπος δεν είναι απλά ένας φούρναρης. Είναι καλλιτέχνης. Οχι για τον τρόπο που έφτιαξε τον πήλινο φούρνο αλλά για τον τρόπο που φουρνίζει και ψήνει το ψωμί. Χωρίς φουρνόφτυαρο, με τα χέρια του και με μια αυτοσχέδια μασιά. Λες και έχει τα ψωμιά δεμένα με αόρατες κλωστές.
Οι κάτοικοι της Γάζας δεν έψηναν τα ψωμιά τους σε πήλινους φούρνους (ίσως να το έκαναν μόνο κάπου-κάπου για διασκέδαση, όπως κάνουμε κι εμείς). Υπήρχε ένα τεράστιο δίκτυο αρτοποιείων από το οποίο αγόραζαν αυτά τα ψωμιά που εμείς ονομάζουμε αραβικές πίτες. Οι σιωναζιστές βομβάρδισαν μεθοδικά όλα τα αρτοποιεία. Και τότε έλαμψε η ευρηματικότητα ανθρώπων σαν τον Φαραζαλά Σάμπρι. Ηταν κι αυτό μια μορφή αντίστασης στον βάρβαρο εισβολέα.
Η Γάζα πλέον, ιδιαίτερα στο βορρά, δεν έχει αλεύρι για να το ψήσει σε αυτοσχέδιους φούρνους ή στη θράκα. Και οι ιμπεριαλιστές, μαζί με τα τσιράκια τους στα αραβικά καθεστώτα, πετούν μερίδες έτοιμου φαγητού από τον αέρα. Μερίδες που δε θα έφταναν για να φάει ένα γεύμα την ημέρα ούτε το 5% των 700.000 Παλαιστίνιων στο βορρά. Φαγητό που όταν δεν πέφτει στη θάλασσα, για να γίνει τροφή για τα ψάρια, μπορεί να σκοτώσει ανθρώπους κατά την πτώση του, όπως έγινε προχτές.
ΥΓ. Ο Ράμι Αμπντού, διευθυντής του Ευρωμεσογειακού Παρατηρητήριου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, ανέφερε ότι «διεθνή μέρη» έκαναν πολλές συναντήσεις με διάφορους σεΐχηδες (μην τους μπλέκετε με αυτούς του Κόλπου, θρησκευτικός τίτλος είναι και τον φέρουν σεβάσμιοι γέροντες) και φυλές από τη Γάζα, προτείνοντάς τους τη δημιουργία ομάδων με το καθήκον να επιβλέπουν τα κονβόι της βοήθειας και τη διαδικασία ανοικοδόμησης. Ομως, καμία από τις οικογένειες δεν συμφώνησε σ’ αυτή την πρόταση.
Ξέρετε γιατί; Γιατί οι Παλαιστίνιοι έχουν διοίκηση που την εμπιστεύονται για να ρυθμίσει τις εσωτερικές τους υποθέσεις. Εχουν εμπιστοσύνη στην Αντίσταση και στις οργανώσεις της και θέλουν αυτές να συνεχίσουν να ασκούν τη διοίκηση. Πίσω από τη μάσκα των φιλανθρωπικών προτάσεων βλέπουν το αποκρουστικό πρόσωπο της προδοσίας.
