Μέχρι και στην παραμικρή πτυχή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής τους οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν το ρατσισμό ως επίσημη πολιτική του ισραηλινού κράτους. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της λιβανέζικης ειδησεογραφικής ιστοσελίδας «Al Akhbar»(9/12/14), το ισραηλινό υπουργείο Γεωργίας με απόφασή του απαγορεύει στους παλαιστίνιους κατοίκους στα εδάφη που κατέλαβαν οι σιωνιστές το 1948 να καλλιεργούν πατάτες ή να εκτρέφουν κοτόπουλα για την παραγωγή αυγών, δίνοντας άδεια για τέτοιου είδους αγροτικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες αποκλειστικά στους εβραίους που διαμένουν στα λεγόμενα συνεταιριστικά χωριά, γνωστά ως Μοσάβ, τα οποία έχουν χτιστεί πάνω στα ερείπια παλαιστινιακών χωριών που καταστράφηκαν από τους σιωνιστές κατά τη Νάκμπα. Εν μιά νυκτί, τα παλαιστινιακά αγροτικά προϊόντα αποσύρθηκαν από την αγορά και αντικαταστάθηκαν από αντίστοιχα ισραηλινά, αφαιρώντας ένα σημαντικό εισόδημα από τις παλαιστινιακές κοινότητες του Ισραήλ και βυθίζοντάς τες ακόμα περισσότερο στην εξαθλίωση.
Οι απαγορεύσεις όμως δεν μένουν εκεί. Με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος, το σιωνιστικό κράτος απαγόρευσε τη συλλογή άγριων αρωματικών φυτών. Οποιος συλλαμβάνεται να συλλέγει παράνομα αυτά τα φυτά, τα οποία αποτελούν βασικό συστατικό της διατροφής των Παλαιστίνιων, θα παραπέμπεται σε δίκη και θα του επιβάλλονται τσουχτερά πρόστιμα. Ταυτόχρονα, ισραηλινοί έμποροι έχουν ήδη λάβει άδειες από το ισραηλινό κράτος προκειμένου να καλλιεργήσουν και να πωλούν αυτά τα φυτά στις αγορές των Παλαιστίνιων. Ετσι, αυτό που μέχρι τώρα η φύση πρόσφερε στους Παλαιστίνιους χωρίς αντίτιμο, οι σιωνιστές μέσω των απαγορεύσεων το μετατρέπουν σε ένα κερδοφόρο γι’ αυτούς εμπόρευμα.
Συν τοις άλλοις, η Ντούμπεκ, η μοναδική καπνοβιομηχανία του Ισραήλ, ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει να αγοράζει από παλαιστίνιους αγρότες τον καπνό που χρησιμοποιεί για την παρασκευή τσιγάρων και θα εισάγει την απαραίτητη πρώτη ύλη από την Τουρκία. Ο καπνός αποτελεί ένα από τα βασικά αγροτικά προϊόντα για τους παλαιστίνιους αγρότες στην περιοχή της Γαλιλαίας, στο βορρά της ιστορικής Παλαιστίνης, εντός της πράσινης ζώνης στα σύνορα με το Λίβανο.
Παράλληλα, το Ισραήλ προχωρά στο κλείσιμο των εργοστασίων ρουχισμού στην περιοχή της Γαλιλαίας, στα οποία δούλευαν πολλοί παλαιστίνιοι εργάτες, και τα μεταφέρει στην Ιορδανία, στο πλαίσιο της ενίσχυσης της συνεργασίας μεταξύ της ιορδανικής μοναρχίας και του Ισραήλ.
Η πολιτική οικονομικού στραγγαλισμού των Παλαιστίνιων που επιμένουν να παραμένουν στις πατρογονικές τους εστίες, στα εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ το 1948, έχει οδηγήσει στην ανεργία το 25% του παλαιστινιακού εργατικού δυναμικού, ενώ ένα στα δύο παιδιά Παλαιστίνιων στα εδάφη του ‘48 ζει κάτω από το όριο φτώχειας.
