«Ποιος θα ζωγραφίσει τη Γκερνίκα του Λιβάνου; Γιατί η σύλληψη των Ισραηλινών στρατιωτών από τη Χεζμπολά θεωρείται σκανδαλώδης και εξοργιστική, ενώ η παράνομη στρατιωτική κατοχή της Δυτικής Οχθης από τις δυνάμεις του Ισραήλ θεωρείται γεγονός λυπηρό αλλά ρεαλιστικά αναπόφευκτο; (…)
Το πρόσφατο κεφάλαιο στη σύγκρουση Ισραηλινών και Παλαιστινίων ξεκίνησε με την απαγωγή δύο Παλαιστίνιων πολιτών από ισραηλινές δυνάμεις – ένα γεγονός που δεν αναφέρθηκε σχεδόν πουθενά, εκτός από τον τουρκικό Τύπο. Την επόμενη ημέρα οι Παλαιστίνιοι συνέλαβαν έναν Ισραηλινό στρατιώτη και πρότειναν διαπραγματεύσεις για την ανταλλαγή του με Παλαιστινίους που κρατούνται στις φυλακές του Ισραήλ. Η σύλληψη του στρατιώτη θεωρείται πράξη σκανδαλώδης, ενώ η κατοχή της Γάζας από τις αμυντικές (!) δυνάμεις του Ισραήλ γεγονός θλιβερό αλλά αναπόφευκτο. Πρόκειται για τυπική αντίδραση της Δύσης που χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά όταν αντιμετωπίζει το θέμα των Παλαιστινίων και των εδαφών που τους παραχωρήθηκαν σύμφωνα με διεθνείς συμφωνίες τα τελευταία 70 χρόνια. (…)
Τα επιχειρήματα που ακολουθούν, οι κατηγορίες που εκτοξεύονται, όλα τους έχουν στόχο να αποπροσανατολίσουν την προσοχή των πολιτών του κόσμου από τη μακροχρόνια στρατιωτική, οικονομική και γεωγραφική πολιτική που μοναδικό πολιτικό στόχο έχει τη διάλυση του παλαιστινιακού κράτους.
Πρέπει να γίνει σαφές και ξεκάθαρο ποια είναι η αλήθεια της πρακτικής που ακολουθείται, που μόνο κατά το ήμισυ αποκαλύπτεται και συχνά συγκαλύπτεται. Η πολιτική αυτή επιταχύνεται – και, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να αναγνωρίσουμε τι ακριβώς συμβαίνει και να το σταματήσουμε».
Επιτέλους, ένα κείμενο που -χωρίς να είναι επαναστατικό- δεν είναι πασιφιστικό. Που δεν εξισώνει θύτες και θύματα. Που βάζει τον αναγνώστη του στην καρδιά του προβλήματος, που είναι ο μακρόχρονος διωγμός του Παλαιστινιακού λαού. Το έγραψε ένας Παλαιστίνιος της διασποράς (ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Τζουλιάνο Μαρ Χάμις) και υπογράφεται από μερικούς από τους διασημότερους διανοούμενους (Χάρολντ Πίντερ, Ζοζέ Σαραμάγκου, Ταρίκ Αλί, Γκορ Βιντάλ, Νόαμ Τσόμσκι, Χάουαρντ Ζιν, Ναόμι Κλάιν και άλλους).
