«Δεν είναι για την αγάπη της απεργίας που το κάνουμε αυτό, πιστέψτε με. Θα είναι πολύ δύσκολη δουλειά να καθαρίσουμε όλα αυτά όταν επιστρέψουμε στη δουλειά. Δε ζητάμε τίποτα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα, μόνο δίκαιες διαπραγματεύσεις για το μέλλον των συντάξεων. Εμείς είμαστε το προλεταριάτο δε μπορούμε απλά να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια» (Ζαν Ζακ Μπαρμπαρότα, 45χρονος εργάτης καθαριότητας στη Μασσαλία, Guardian 18/10/2010).
«Θα ήθελα να γίνω αεροσυνοδός. Μπορείτε να με φανταστείτε να σπρώχνω ένα καρότσι στον διάδρομο στα εξήντα μου;
Αυτό δε μπορεί να γίνει. Είμαι εδώ για τον πατέρα μου. Κάνει μια δύσκολη δουλειά, βάφοντας το εξωτερικό ωραίων ψηλών κτιρίων. Πραγματικά δεν θέλω να πρέπει να το κάνει αυτό για τόσο πολύ καιρό. Αυτό που γίνεται έχει πάει πέρα από τις συντάξεις, είναι για την άδικη, διαιρεμένη κοινωνία μας» (Σάρα Ζλασί, 16 ετών, στο ίδιο).
Αυτές τις μέρες η γαλλική εργατική τάξη δείχνει το ανάστημά της. Εξι πανεθνικές απεργίες έχουν γίνει μέχρι στιγμής ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο-έκτρωμα της κυβέρνησης Σαρκοζί, σύμφωνα με το οποίο αυξάνονται κατά δύο χρόνια τα όρια συνταξιοδότησης (από τα 60 στα 62 για την πρόωρη και από τα 65 στα 67 για την πλήρη) και κατά ένα χρόνο τα χρόνια δουλειάς για να βγει κανείς στη σύνταξη (από τα 40.5 στα 41.5).
Εκατομμύρια εργαζόμενοι συμμετείχαν στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις (3.5 εκατομμύρια σύμφωνα με τα συνδικάτα και 1.1 σύμφωνα με την αστυνομία). Τα προβλήματα στον ανεφοδιασμό καυσίμων αρχίζουν να γίνονται σοβαρά, καθώς το ένα τρίτο περίπου των πρατηρίων της χώρας έχει στερέψει από καύσιμα και τα 12 διυλιστήρια τελούν υπό κατάληψη για πάνω από μια βδομάδα. Λόγω των απεργιών, η Γαλλία αναγκάστηκε την περασμένη Τετάρτη να εισάγει ηλεκτρικό ρεύμα (5990 μεγαβάτ, δηλαδή όσο παράγουν οι έξι από τους 58 πυρηνικούς αντιδραστήρες που λειτουργούν στη χώρα), καθώς 12 από τους 58 αντιδραστήρες έκλεισαν για λόγους… συντήρησης (;) και άλλοι 4 από τους απεργούς. Απεργοί εργάτες στο αέριο σταμάτησαν την λειτουργία τριών από τους δώδεκα σταθμούς αποθήκευσης αερίου, οι απεργίες στους σιδηροδρόμους προκάλεσαν την ακύρωση του ενός τρίτου των δρομολογίων της υπερταχείας στις αρχές της βδομάδας, οι απεργίες στα αεροδρόμια είχαν σαν αποτέλεσμα να ακυρωθούν από το 30% μέχρι το 50% των πτήσεων στα αεροδρόμια του Παρισιού, το δε μεγαλύτερο λιμάνι της Γαλλίας στη Μεσόγειο (η Μασσαλία, η οποία είναι «πνιγμένη» στα σκουπίδια λόγω της απεργίας στην καθαριότητα) παρέμεινε μπλοκαρισμένο με πάνω από 60 πλοία να περιμένουν να φορτώσουν.
Στο χορό των απεργιών μπήκαν δυναμικά και τα σχολεία, το 7% των οποίων (πάνω από 400 σχολεία) παραμένει κλειστό, ενώ μπλοκαρίσματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας γίνονται και σε ορισμένα από τα Πανεπιστήμια της χώρας (5 από τα 83 έκλεισαν από τους φοιτητές και άλλα τέσσερα από τη διοίκηση μέχρι την Τετάρτη το βράδυ, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας).
Η ψήφιση επί της αρχής του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου από τη Γερουσία, την προηγούμενη βδομάδα, δεν σταμάτησε τις διαδηλώσεις που πολλές φορές ξέφυγαν από τα ειρηνικά πλαίσια (βλ. διπλανή στήλη). Αν και η προβοκατορολογία δεν έλειψε, οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δείχνουν σταθερά υψηλά ποσοστά υπέρ των απεργών (της τάξης του 60-70%). Γι’ αυτό και ο Σαρκοζί, του οποίου η δημοτικότητα βρίσκεται στο ναδίρ (γύρω στο 30%), αν και εμφανίστηκε έτοιμος να «συγκρουστεί» μετά… πόνου ψυχής, επιχείρησε την Τετάρτη αναδίπλωση, δεσμευόμενος να διατηρηθεί το κατώτατο όριο συνταξιοδότησης (60 χρόνια) γι’ αυτούς που δούλεψαν πολλά χρόνια ή σε βαριές εργασίες, ενώ στη Γερουσία συζητούνται τροποποιήσεις προκειμένου να εκτονωθεί η λαϊκή αγανάκτηση.
Μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο θα έχει γίνει νόμος του κράτους. Αν και τότε συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις, τότε η κατάσταση δεν θα είναι καθόλου ευχάριστη για την κυβέρνηση Σαρκοζί. Οψόμεθα λοιπόν.
