Αγαπητά μου παιδιά Δε βγαίνει με μια δουλειά, γι’ αυτό όλοι οι εργαζόμενοι αντί να βγούμε στο μετερίζι βγήκαμε στο κλαρί. Ετσι κι η στήλη ψάχνει κάθε φορά χορηγό (πάντα ευγενικό, ποτέ…
Περιήγηση: Μ’ ένα περιστέρι στον Κορυδαλλό
Αγαπητά μου παιδιά Από τη δημοτική παράδοση του περασμένου Κοντροφύλλου –προπασχαλινό γαρ, μην υπονομεύουμε τις παραδόσεις άνευ όρων– περνάμε στο αγαπημένο κατά Σουρή σκώμμα. Οι Πράσινοι κι οι Βένετοι εξακολουθούν να κυβερνούν…
Αγαπητά μου παιδιά Σας γράφω από τα βουνά της Ηπείρου, όπου η άνοιξη της Πάργας είναι πια γεγονός. Πλησιάζουμε στον Μάη του ‘08 με την αφασία στην εξουσία και τα δορυφορικά πιάτα…
Αγαπητά μου παιδιά Τις νύχτες ξύνω με τον νυχοκόπτη μου άλλοτε τα τείχη της Βαστίλλης κι άλλοτε τον μαντρότοιχο των χειμερινών ανακτόρων (θα πάρει καιρό μάλλον αυτή η διαδικασία). Επειδή το τι…
Αγαπητά μου παιδιά Αλλο δυσώδες κι άλλο δημώδες, σκέφτομαι καθώς εξασκώ το δικαίωμα της απεργίας, το οποίο είναι ιερό όταν δεν ασκείται, παράνομο-καταχρηστικό όταν ασκείται και… ανήθικο και καταπιεστικό προς το κοινωνικό…
Αγαπητά μου παιδιά Ούτε τεκτονικά τεκταινόμενα ούτε τεκτονικές πλάκες θα μας απασχολήσουν σήμερα. Οι πλάκες μας πλακώνουν τους αρχιτέκτονες μεταρρυθμιστές της ανώτατης εκπαίδευσης, οι οποίοι προχωρούν σε ευελφαλή σύνδεση της έρευνας…
Αγαπητά μου παιδιά Μετά την άσεμνη πλην διδακτική ποιηματότσαρκα της περασμένης επιστολής, επιστρέφουμε στη φιλόξενη αγκάλη του παρεξηγημένου ελληνικού βου-κωλικού δράματος. Παρεξηγημένου διότι ως σήμερα κανείς ευπατρίδης του αστικού δράματος δεν έχει…
Αγαπητά μου παιδιά Ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος κρύβει πίσω του μεγάλους μάστορες, που ως κάστορες ροκάνισαν και πελέκησαν τη ρίμα, ρημάζοντας το έδαφος ώστε να έρθει ως επιβεβλημένη αναγκαιότητα η αφηρημένη ποίηση…
Αγαπητά μου παιδιά Τζα! (μην τρομάζετε, είναι τα αρχικά Τσέκου – Ζαχόπουλος – Αναστασιάδης. Θα μπορούσα να σας πω και κακά, δηλαδή τα αρχικά Καραμανλής – Ανδριανός – Κλαδάς – Αγγέλου). Εν…
Αγαπητά μου παιδιά Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε, πέτρα να μην κρατήσει, κι ο νοικοκύρης του σπιτιού, προλαβαίνει δεν προλαβαίνει να την κοπανήσει… Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ξεκινήσει η νέα…
Αγαπητά μου παιδιά Εν όψει των άγριων –πλην ιαματικών δια το επιχειρείν– ημερών της αγίας καταναλώσεως και του συμβόλου της, του Coca Cola Santa Claus (όπως λέμε Skoda Ξάνθη), σας καλώ…
Βαριά η καλογερική, βαρύτεροι οι στίχοι σαν πρόκειται να υμνηθούν στιγμές εκπάγλου δόξης. Νοιώθω σαν τον Δημόδοκο στης Ναυσικάς το πάρτι -τότε που ο πολυμήχανος της γυάλισε ‘Δυσσέας- αναπολώ τον Πίνδαρο, τον…
Αγαπητά μου παιδιά Από τις 1304 + 1 νύχτες της «χάλι μας» -τόσες είναι από την 8/3/2004 που σεμνά και ταπεινά κυβερνάνε τα δικά μας παιδιά- αντιγράφω ένα έμμετρο απόσπασμα: Με τον…
Ο Κωνσταντής ο τροφαντός, ο μοσχαναθρεμμένος Ενας λεβέντης ως εκεί, δυο μέτρα νιος (στο φάρδος) Τις νύχτες δεν κοιμότανε, το έκανε τη μέρα Κι απέ σαν έγερνε βαρύς στο δρύινο κρεβάτι -με…
Τρία πουλάκια κάθονται στη Χαριλάου Τρικούπη ένα λιανό, ένα κοντό κι υπέρβαρο το τρίτο του “πράσσειν άλογα” παιδιά, τρία πρασινοπούλια που μια μαλώνουνε και μια για ενότητα μιλάνε. Και αμολάνε κουτσουλιές απάνω…
– Τι ‘ναι τα ποδοβολητά που ακούγονται τις νύχτες; Μην είν’ κοπάδι ελέφαντες από την Τανζανία μήπως τίποτε άλογα απ’ το Δέλτα του Φαλήρου ή να ‘ν’ αγριοβούβαλοι από του Μπους τα…
Σαρανταπέντε εμπρηστές κι εξήντα τρομοκράτες κάναν’ την ψωροκώσταινα φλαμπέ το καλοκαίρι! Ποιος έκαψε τη χώρα μας; Ποιος καίει το Ελλάντα; Μην είναι τούρκοι πράκτορες; Μην είν’ τίποτα σλάβοι; Μήπως του…
Κουλτουροπεριπέτειες και έντεχνο τραγούδι ρίξτε ευρώ για να καεί, παιδιά, το πελεκούδι. Μετά από τον Ομηρο, του Γκιλγαμές το έπος από τ’ αρχαία θέσφατα και την Μαχαμπαράτα, ήρθαν οι ορδές των έντεχνων…
Τρέξτε γοργά λεβέντες μου κι ακούστε τα μαντάτα να πέσετε απ’ τα σύννεφα και να συγκλονιστείτε. Διάλεξα μέρα σαν κι αυτή που ‘πεσε η Βαστίλη να επισημάνω το τρανό, το μέγα που…
Αγαπητά μου παιδιά Μία φορά κι έναν καιρό ήταν ένα πρεζόνι που σνίφαρε χορταρικά και έβλεπε το μέλλον δίνοντας στους περίεργους, χρησμούς θολούς και μαύρους. Ηταν τριπλή παραλλαγή χωρίς κανένα στάνταρ που…
