Περιήγηση: Η παπάρα

Γιορτάζουμε και φέτος τη μεγάλη αυτή μέρα για την Ορθοδοξία, προσβλέποντας στην παρηγορητική και εμψυχωτική προστασία της Θεοτόκου. Με το πρόσωπό Της, εμείς οι Ελληνες έχουμε συνδέσει την αγάπη, τη φροντίδα για τον αδύναμο, την ενσυναίσθηση. Εύχομαι οι αξίες αυτές να συνεχίσουν να μας εμπνέουν. Χρόνια πολλά!

Κατερίνα Σακελλαροπούλου

(Πήρε το κρατικό αεροπλάνο και πετάχτηκε μέχρι την Πάρο, όπου ντυμένη σε «μπλε ρουά» -χρώμα που επί βασιλείας στη Γαλλία επιτρεπόταν μόνο για τη βασιλική οικογένεια- έκανε την καθιερωμένη δήλωση-παπάρα. Δεν θα σχολιάσουμε τη θρησκευτική πλευρά, αλλά την πολιτική πλευρά. Για δες ποια μιλάει για φροντίδα για τον αδύναμο και ενσυναίσθηση. Η «γλάστρα» του Μητσοτάκη και της κοινωνικά ανάλγητης πολιτικής του, η γυναίκα που με ωμή παρέμβαση υπερασπίστηκε τη δικαστική απόφαση για την αποφυλάκιση του Λιγνάδη, αλλά δε βρήκε να πει δυο λόγια για τους πρόσφυγες που εξαναγκάστηκαν να ζουν αποκλεισμένη σε μια νησίδα του Εβρου)

Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για το σταθμό του Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων; Να κατασκευαστεί ή να πάει παρακάτω ώστε να διαιωνίζεται η παρακμή κ μιζέρια; Σύντροφοι με την πρόοδο ή με τη σπηλιά;..

Αρης Πορτοσάλτε

(10.08.2022)

(Aπόλαυση πραγματική το τελευταίο -χτεσινό- τουίτ του πορδοτέτοιου. Στη χώρα γίνεται της τάνας με το βυσμάτωμα του Ανδρουλάκη κι αυτός ρωτάει τον ΣΥΡΙΖΑ τι θέση έχει για το σταθμό του Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων! Οχι, δεν είναι -τόσο- ηλίθιος. Φανατικός ναι. Αλλά κυρίως απελπισμένος. Πώς ν’ αλλάξεις την ατζέντα, όταν το Koulisgate έχει πάρει το χαρακτήρα χιονοστιβάδας;)

Οσο περισσότερο υπονομεύεται συνολικά το κύρος της κυβέρνησης, και στη συνέχεια όσο διαλύονται δεσμοί που έγιναν ισχυροί την προηγούμενη δεκαετία, στην προσπάθεια των δημοκρατικών πολιτών να διασωθεί η χώρα και να μείνει στην ευρωζώνη και στην Ευρώπη, τόσο ενισχύεται ο ΣΥΡΙΖΑ: ένας χώρος που δεν φαίνεται να έχει διακριθεί ιδιαίτερα στην προάσπιση της δημοκρατίας – από τον Σεπτέμβριο δύο ειδικά δικαστήρια θα μας θυμίσουν μερικά από εκείνα τα επεισόδια. (…) Νομίζω ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης, το κόμμα του οποίου τραυματίστηκε ιδιαίτερα στην προσπάθεια να διασωθεί η χώρα, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της και η δημοκρατία, έχει κάθε λόγο να διαμαρτύρεται – αλλά δεν έχει κανένα λόγο να κάνει διαλυτική αντιπολίτευση. Οι φωνές με στόχο την υπονόμευση της σταθερότητας ευνοούν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και το σχέδιό του για επιστροφή στην εξουσία.

Ηλίας Κανέλλης

(Δεν νομίζουμε πως ο Ανδρουλάκης και η παρέα του ενδιαφέρονται για το «κύρος της κυβέρνησης» Μητσοτάκη. Αν το έκαναν, τότε θα ήταν χειρότεροι από γιουσουφάκια. Σε… τρύπια αυτιά απευθύνονται οι εκκλήσεις του κάθε Κανέλλη να μην κάνει το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ «διαλυτική αντιπολίτευση». Το πολύ ν’ ακούσουν ο Λοβέρδος και η Καΐλή και κάτι μπάζα του παλιού ΠΑΣΟΚ τύπου Φλωρίδη και Διαμαντοπούλου. Οσο για τους «ισχυρούς δεσμούς της προηγούμενης δεκαετίας», τους έκοψε ακόμη και ο Βενιζέλος! Τι μένει; Ο θρήνος του παπαγάλου που τον έχει ζώσει η φωτιά και του έχουν κόψει τα φτερά για να μην μπορεί να πετάξει)

Εγώ, προσωπικά, δεν κρύφτηκα ποτέ μπροστά σε δυσκολίες ή ευθύνες. Σε μία συχνά μοναχική αλλά σταθερή μάχη αυτοκριτικής και προσπάθειας διαρκούς βελτίωσης. Χάνοντας, ίσως, προς στιγμήν κάποιες μάχες με χρόνιες παθογένειες. Κερδίζοντας, όμως, τον πόλεμο των μεγάλων στοιχημάτων. Και κυρίως, χωρίς να χάνω ποτέ μα ποτέ τον στόχο μιας ισχυρής, Δημοκρατικής, ευρωπαϊκής και εθνικά αυτοδύναμης Ελλάδας.

Κυριάκος Μητσοτάκης

(Οι σφουγγοκωλάριοί του τον αποκάλεσαν Μωυσή, Ηρακλή, Τσόρτσιλ. Εμείς τον αποκαλέσαμε Αγαμέμνονα, καθώς με πόνο ψυχής θυσίασε τον αγαπημένο ανιψιό για να πάει μπροστά ο τόπος. Ο ίδιος προτιμά το προσωνύμιο Λούκι Λουκ. Ενας μοναχικός καουμπόι της αστικής πολιτικής, που έχει γύρω του άχρηστους, αλλά καταφέρνει να συμμαζεύει τις μαλακίες τους και στο τέλος να βγαίνει πάντα νικητής. Δοξάστε με, που έλεγε κι ο μακαρίτης ο Χάρρυ Κλυνν σ’ ένα παλιό σκετσάκι. Ο πολιτικός αμοραλισμός χτυπάει κόκκινο. Δεν υπάρχουν οι συνεργάτες του. Υπάρχει μόνον αυτός: «Εγώ, προσωπικά». Και τη «μάχη της αυτοκριτικής» τη δίνει μόνος του, μοναχικά. Οι «άριστοι» βαφτίζονται άχρηστοι από τον ίδιο τον αρχηγό τους, που προσπαθεί απλά να σώσει το άθλιο πολιτικό σαρκίο του)

Η Κυβέρνηση έχει εξαρχής ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της πλήρους διερεύνησης της υπόθεσης, στο πλαίσιο που ορίζει ο νόμος, και ήδη έχει δρομολογηθεί η αποκατάσταση των συνεπειών του λανθασμένου χειρισμού που επιδείχθηκε.  Ολες οι απαντήσεις θα δοθούν με τον δέοντα τρόπο: με πλήρη θεσμικό σεβασμό και με γνώμονα τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος. Στο τέλος της ενδελεχούς διερεύνησης θα γίνει η οριστική πολιτική αποτίμηση και θα φανεί ποιος είναι πραγματικά συνεπής στους θεσμούς -ιδιαίτερα όταν έχει την ευθύνη διακυβέρνησης- και υπέρμαχος της αλήθειας.

Γιάννης Οικονόμου

(Γελάει ο κόσμος, ειδικά μ’ αυτή τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Εκτός του ότι δεν λέει τίποτα, το μήνυμα που εκπέμπεται θυμίζει προπονητή ομάδας ποδοσφαίρου που φωνάζει στους παίχτες του: «γερά στην άμυνα, ρε, μην περνάει κανείς τη σέντρα». Η δήλωση Οικονόμου επιγράφεται «Απάντηση στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Και δεν περιλαμβάνει ούτε ίχνος πολεμικής σ’ αυτόν που υποτίθεται ότι απαντά! Μόνο ψέματα -όπως ότι η κυβέρνηση τάχθηκε εξαρχής υπέρ της πλήρους διερεύνησης- και επαγγελίες για την… οριστική πολιτική αποτίμηση. Η απόλυτη αμηχανία, ο απόλυτος αμυνιτισμός, δείγματα του ότι ο Κούλης και η παρέα του έχουν χάσει εντελώς τη μπάλα)

Οι πρώτες πληροφορίες φέρουν την παραιτηθείσα ηγεσία της ΕΥΠ να έχει περιπέσει σε πάμπολλα αμαρτήματα, να έχει συνδεθεί και εν πολλοίς να έχει διαβρωθεί από ξένες υπηρεσίες και από σκοτεινά επιχειρηματικά δίκτυα, με δόλιους σκοπούς. Μόνο έτσι μπορούν να εξηγηθούν οι παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, επιχειρηματιών και εσχάτως πολιτικών.

Εφθασε η ΕΥΠ να ελέγχει σχεδόν 25.000 επισυνδέσεις τον χρόνο. Ο αριθμός από μόνος του σοκάρει, προκαλώντας ερωτηματικά. Η ευκολία επίσης με την οποία η διοίκησή της αποδέχθηκε αιτήματα ξένων υπηρεσιών να παγιδευθεί το τηλέφωνο του κ. Ανδρουλάκη, την εποχή που ήταν ευρωβουλευτής, δηλώνει το μέγεθος της φθοράς, της επιπολαιότητας, της έλλειψης δημοκρατικής ευαισθησίας και βεβαίως της διάβρωσης που έχει υποστεί. Αυτή δεν ήταν Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Σουρωτήρι ήταν, τρύπια από όλες τις απόψεις. Η δράση και η συμπεριφορά των υπευθύνων της μάλλον σε εξαρτημένο παραμάγαζο παρέπεμπε παρά σε οτιδήποτε άλλο.

Το Βήμα της Κυριακής, 7.8.2022, Editorial

(Ο απλούστατος συνειρμός οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μετά τον Κοντολέοντα και τον Δημητριάδη οφείλει να παραιτηθεί ο Γεραπετρίτης, ο τυπικά αρμόδιος για την ΕΥΠ/ΚΥΠ υπουργός. Να παραδεχτεί ότι ήταν ανίκανος και ότι κάτω από τη μύτη του η ΕΥΠ/ΚΥΠ είχε μετατραπεί σ’ αυτό που περιγράφει η κυριακάτικη φυλλάδα του Συγκροτήματος Μαρινάκη. Ποιος όμως θα πιστέψει ότι φταίει ο Γεραπετρίτης και όχι ο επικεφαλής του… «επιτελικού κράτους» Μητσοτάκης; Αλλωστε, ο Κοντολέων ήταν προσωπική του επιλογή και τον επέβαλε περιφρονώντας κάθε έννοια νομιμότητας. Κι ήταν αυτός -ο Μητσοτάκης- που πέρασε την αρμοδιότητα της ΕΥΠ/ΚΥΠ στο μέγαρο Μαξίμου, για να στεγανοποιήσει απόλυτα τη συνεργασία του με τον Κοντολέοντα. Το σκάνδαλο είναι αποκλειστικά του Μητσοτάκη και κανενός άλλου. Το μήνυμα από το Συγκρότημα προς τον Μητσοτάκη είναι πως σ’ αυτή τη βρομερή υπόθεση δεν μπορούν να τον καλύψουν με τον τρόπο που τον καλύπτουν σε όλες τις υπόλοιπες πτυχές της πολιτικής που ασκεί)

Σίγουρα δεν είναι εύκολα τα πράγματα όσον αφορά τον πληθωρισμό και αυτά που συμβαίνουν στην οικονομία, αλλά από την άλλη δεν είναι μόνο αρνητικά τα νέα στην οικονομία μας. Η Ελλάδα του 2022 θα έχει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Διανύουμε ρεκόρ τουριστικών εισπράξεων, ρεκόρ εξαγωγών και ρεκόρ επενδύσεων

Αδωνις Γεωργιάδης

(Πώς το ‘λεγε ο τσοπάνος της παροιμίας; Με τον ήλιο τα βγάζω, με τον ήλιο τα μπάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφούν; Εν προκειμένω, η ερμηνεία είναι απλούστατη και γνωστή εδώ και δυο αιώνες. Οταν μια καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, λένε στους εργάτες να σφίξουν το ζωνάρι, για να «τα βγάλουμε πέρα όλοι μαζί». Οταν η καπιταλιστική οικονομία βγει από την ύφεση και μπει σε σχετική ανάπτυξη, το ζωνάρι δεν παραμένει απλά σφιγμένο, αλλά πρέπει να αποκτήσει και νέες τρύπες για να γίνει πιο σφιχτό. Για όποιον διαμαρτύρεται έχουν έτοιμη την απάντηση: δεν φταίμε εμείς, φταίει ο Πούτιν… Αυτοί απλά σοδειάζουν κέρδη, περισσότερα κέρδη, ολοένα και περισσότερα κέρδη)

Το καλοκαίρι του 2020 μάλλον είχαμε επισκέπτη από το Kent στα πανηγύρια της Γρηγορούσας και το καλοκαίρι του 2021 επισκέπτη από Γιοχάνεσμπουργκ στο πανηγύρι της Δώθε Παναγιάς. Ο πρώτος πήρε πιλάφι μεθοτρεξάτη, του άρεσε και πήρε τη μυστική συνταγή για αργότερα. Ο δεύτερος λαχούρι από ραδιενεργό Κέσιο.

Γκίκας Μαγιορκίνης

(Ο τύπος είναι για πολλές μπάτσες. Τώρα ειρωνεύεται αυτούς που ενοχοποιούν τα πανηγύρια για τη διάδοση του κοροναϊού. Με τρόπο επιστημονικά χυδαίο και κοινωνικά προκλητικό. Οπως τότε που εμφανιζόταν τηλεοπτικά στο πανελλήνιο και υποστήριζε ότι οι 15 μαθητές συνιστούν μεγαλύτερο συνωστισμό από τους 25. Αν τα πανηγύρια δεν ενοχοποιούνταν, τότε γιατί τα είχαν απαγορέψει τις προηγούμενες χρονιές; Φυσικά, δεν ενοχοποιούνται μόνο τα πανηγύρια. Πριν από τα πανηγύρια υπήρξαν τα γήπεδα και πάντοτε τα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι χώροι εργασίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, τα μεγαλύτερα εκκολαπτήρια και υπερμεταδότες του ιού. Η πρόκληση συνίσταται περισσότερο στο ύφος των χιλίων καρδιναλίων από έναν ξεγάνωτο ντενεκέ που πούλησε αδίστακτα την όποια επιστημοσύνη του για να προωθήσει την καριέρα του)

Μέχρι προχθές ακούγαμε τον κ. Τσίπρα να λέει ότι το ΠΑΣΟΚ τα έχει βρει με τη Νέα Δημοκρατία. Σήμερα ακούμε τον κ. Μητσοτάκη να λέει ότι λόγω του Predator τα έχουμε βρει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον εύχονται και οι δύο να τα βρούμε με τον αντίπαλό τους για να πιστοποιήσουν ότι είμαστε ένα εργαλείο στα χέρια τους. Τους λέω λοιπόν σήμερα ότι εργαλείο στα χέρια τους δεν είμαστε. Είμαστε το όπλο του ελληνικού λαού που θα γκρεμίσει αυτόν τον φαύλο δικομματισμό, που παράγει διχόνοια και τοξικότητα εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος.

Νίκος Ανδρουλάκης

(Μεγάλε, να θυμάσαι την ιστορία του ψεύτη βοσκού. Τώρα παριστάνεις τον σπουδαίο, γυρίζοντας στις λαϊκές και προσπαθώντας να κάνεις μέγιστο θέμα της επικαιρότητας το Predator και την απόπειρα, παρακολούθησής σου. Ακόμα κι αυτοί που σε χειροκροτούν, όμως, όταν φτάσει η ώρα της κάλπης, θα σε παρατήσουν και θα «ρίξουν» Κούλη ή Αλέξη. Οχι όλοι, αλλά πάρα πολλοί. Και τότε θα έρθει για σένα η ώρα της αλήθειας. Με ποιον θα πας και ποιον θ’ αφήσεις; Από τον πρώτο γύρο, μάλιστα, γιατί αν ένας από τους δύο σου φορτώσει την ευθύνη ότι εσύ τους πας σε δεύτερο γύρο, θα φωνάζεις αυτούς που σε ψήφισαν στον πρώτο γύρο και θα κάνουν πως δεν ακούνε)

Σεβασμός στο διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό ισχύει για τους συμμάχους και φίλους, ακριβώς όπως και για όλα τα άλλα κράτη. Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι δύο εταίροι στο ΝΑΤΟ. Τα μέλη μιας κοινής αμυντικής συμμαχίας δεν απειλούν το ένα το άλλο, αλλά αποδέχονται και σέβονται την κυριαρχία του άλλου. Ταυτόχρονα, δεν μπορεί κανείς να επιλέξει τους γείτονές του, ούτε να αλλάξει τη γεωγραφική του θέση. Κατά συνέπεια, τα μηνύματα ετοιμότητας διαλόγου, όπως επανειλημμένα έστειλε η ελληνική κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια, είναι κατά την άποψή μου ακριβώς τα σωστά. Η Ελλάδα μπορεί να βασιστεί στην αλληλεγγύη της Γερμανίας. Αυτή η συμφωνία (σ.σ. για την πώληση 6 υπερσύγχρονων γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία) έκλεισε πριν από περίπου 15 χρόνια και έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Ωστόσο, δεν επιτρέπονται στρατιωτικές απειλές μεταξύ των εταίρων του ΝΑΤΟ. Αυτό ισχύει για όλους. Αυτή είναι η κατευθυντήρια γραμμή της εξωτερική μας πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής εξαγωγών όπλων.

Αναλένα Μπέρμποκ

(Πού πήγαν οι πύρινες διακηρύξεις των Πρασίνων ενάντια στην τουρκική εξωτερική πολιτική; Πού πήγαν οι καταγγελίες κατά της κυβέρνησης Μέρκελ-Σολτς επειδή πουλάει εξοπλισμούς στην Τουρκία; Μπήκαν στο μίξερ της κυβέρνησης «φωτεινός σηματοδότης», έγιναν πολτός και αναμίχθηκαν με την πάγια γερμανική εξωτερική πολιτική. Ακόμα και μια πολιτική ασημαντότητα σαν την Μπέρμποκ έμαθε να παίζει το παιχνίδι των διπλωματικών ισορροπιών. Αλλωστε, αύριο θα είναι στην Αθήνα, μεθαύριο θα είναι στην Αγκυρα. Και η μεν επίσκεψή της στην Αθήνα είναι «to know us better», ενώ η επίσκεψή της στην Αγκυρα είναι για δουλειές, έστω και αν δεν ανακοινωθεί κάτι άμεσα)

Αυτό είναι ντροπή, ντροπή για την ημέρα, ντροπή προς το πολίτευμα, ντροπή προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πρέπει να ξηλωθεί η φρουρά που επέστρεψαν σε αυτόν τον κύριο να μπει μέσα. Και επειδή ο άνθρωπος αυτός μοιάζει με κάποιον πρέπει να διευκρινίσει ποιος είναι. Αυτό είναι ντροπή. Τι να πω.

Αρης Πορτοσάλτες

(Νόμισε πως ήταν ο Βουλέλης της ΕφΣυν και άφησε τις πορδές να φύγουν από το στόμα του κατά ριπάς. Ομως, ο άνθρωπος με τη βερμούδα και τις σαγιονάρες ούτε ο Βουλέλης ήταν ούτε καλεσμένος στη «γιορτή της δημοκρατίας» παρέα με τον Πορδοτέτοιο και τους αποδέλοιπους. Μουσικός ήταν και πήγε για το μεροκάματο ντυμένος όπως γουστάριζε. Προτού φορέσει το μαύρο κοστούμι της δουλειάς και το παπιγιόν, αναζήτησε λίγο νερό, γιατί είχε γκανιάξει εκεί που τους είχαν να περιμένουν. Πού να φανταζόταν ότι θα ξεσήκωνε την ιερή οργή του Πορδοτέτοιου και των ομοίων του. Γιατί ήταν και τα δεξιοτρόλ που έπιασαν δουλειά, νομίζοντας ότι έπιασαν λαβράκι με τον… αναρχοάπλυτο συριζαίο. Ο σκορπιός, όταν στριμώχνεται, αυτοκτονεί με το ίδιο του το κεντρί. Σε αντίθεση με τον Πορδοτέτοιο, ο σκορπιός έχει αξιοπρέπεια…)

Βοηθήσαμε, βοήθησα, αυτή τη χώρα να τα βγάλει πέρα με μια πανδημία και βοηθήσαμε να σωθεί μια άλλη χώρα από τη βαρβαρότητα. Και ειλικρινά, αυτά είναι αρκετά για να πορευτεί κανείς. Αποστολή εξετελέσθη σε μεγάλο βαθμό. […] Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους εδώ και hasta la vista, baby.

Μπόρις Τζόνσον

(Τους «έστειλε» κανονικά ο κλόουν Μπόρις με την τελευταία ομιλία του ως πρωθυπουργός στο βρετανικό Κοινοβούλιο. Αυτή τη φορά δεν «τσιτάρισε» κάποιον από τους αγαπημένους του αρχαίους έλληνες συγγραφείς, αλλά… Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ από το «Τerminator 2». Σε ελεύθερη απόδοση: «Τα ξαναλέμε, μωρό»! Ο Guardian έγραψε πως θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το… κλασικό «I’ll be back» από το «Τerminator 1». Εμείς πάλι πιστεύουμε ότι προτίμησε το πιο… αγαπησιάρικο, για να είναι πιο απειλητικό: «δε θα με ξεφορτωθείτε εύκολα»)

Κάθε πολίτης μπορεί να έχει όποια γνώμη επιθυμεί, για οτιδήποτε. Αλλά οι θεατρικοί χώροι, και μάλιστα οι χώροι των μεγάλων φεστιβάλ, δεν ανήκουν ούτε στους συνδικαλιστές ούτε σε κανέναν. Ουδείς έχει δικαίωμα να καταχράται την εμβέλεια των εκδηλώσεων σε θεατρικούς χώρους υποχρεώνοντας τους θεατές να ακούνε κηρύγματα μίσους, ενός δήθεν επαναστατικού ευσεβισμού, που αγνοεί επιδεικτικά τους δημοκρατικούς κανόνες. Θεωρώ αδιανόητο ότι ιδιαίτερα οι δημόσιοι καλλιτεχνικοί θεσμοί, όπως π.χ. το Φεστιβάλ Αθηνών, ανέχονται χωρίς κυρώσεις τέτοιες παρεμβάσεις στην πλάτη του.

Ηλίας Κανέλλης

(Αυτοί δεν ήταν που χειροκροτούσαν μανιωδώς τον ελληνοουκρανό χορευτή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, που τον έβγαλε η διοίκηση κρυφά και πραξικοπηματικά να απαγγείλει μήνυμα συμπαράστασης στην Ουκρανία, λέγοντας ότι μιλά εκ μέρους όλων των καλλιτεχνών, που είχαν μαύρα μεσάνυχτα επειδή ούτε ρωτήθηκαν ούτε ενημερώθηκαν ότι θα γίνει αυτό το σόου πριν από την έναρξη της παράστασης Οtello; Αυτοί είναι. Αυτοί δεν είναι που γιουχάιζαν τους χορωδούς, όταν έκαναν τη δική τους παρέμβαση στο διάλειμμα της ίδιας παράστασης, αφού προηγουμένως πήραν απόφαση -κατά πλειοψηφία- με δημοκρατικές διαδικασίες; Αυτοί είναι. Τότε δεν κατήγγειλαν τους χορωδούς για την πράξη της παρέμβασης, αλλά για το περιεχόμενό της. Βλέπετε, προσπαθούσαν να σύρουν τους πάντες σε υποστήριξη της Δύσης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, οπότε τις ήθελαν αυτές τις παρεμβάσεις για να μπορούν να καταγγέλλουν «ισαποστάκηδες» και «πουτινάκια». Τώρα όμως τι να πουν; Να βγουν φόρα παρτίδα ως υπερασπιστές του Λιγνάδη; Δεν τους παίρνει. Γι’ αυτό και ζητούν απαγόρευση των παρεμβάσεων. Δεν το ζήτησαν θεατές -δεν ακούστηκε ούτε μια φωνή διαμαρτυρίας στις παρεμβάσεις που έγιναν στο τέλος τόσων παραστάσεων, μόνο χειροκροτήματα και επευφημίες- αλλά το ζητούν οι… ντροπαλοί υποστηρικτές του Λιγνάδη, που αποκαλύπτονται ο ένας μετά τον άλλο. Υπερασπιζόμενοι τον Λιγνάδη, υπερασπίζονται τα… δικαιώματα της αστικής τάξης σε κάθε είδους εγκληματική διαστροφή)

Με αυτοπεποίθηση και χωρίς κομπασμό μπορούμε να πούμε ότι σήμερα η Ελλάδα και οι Ελληνες είναι πιο μπροστά και πιο ψηλά στην Ευρώπη και τον κό- σμο. Το πετύχαμε μαζί με την κοινωνία, μαζί με τους πολίτες. (…) Ολα αυτά δεν έγιναν τυχαία. Και έχουμε επίγνωση ότι μένουν ακόμη πολλά να γίνουν (…) Οφείλονται όμως στην εφαρμογή ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης αλλά και στην κοινωνία που ωρίμασε, ζητάει απτά αποτελέσματα και στηρίζει πλέον μεταρρυθμίσεις που κάνουν πιο ανθεκτική και καλύτερη τη ζωή των πολλών. Η ανάταξη έγινε με σχέδιο, μέτρηση και αξιολόγηση, με διόρθωση αστοχιών και λαθών, με τη συνεργασία πολιτικών και ειδικών με ερευνητικές, διαχειριστικές και άλλες τεχνικές δεξιότητες. Εδώ θέλω να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία: η ώσμωση αιρετών και τεχνοκρατών είναι μια κατάκτηση. Βαθαίνει τη δημοκρατία, την εμπλουτίζει – βοηθάει τους πολιτικούς να λειτουργούν πιο τεχνοκρατικά και τους ειδικούς να σκέφτονται πιο πολιτικά ώστε μαζί να οργανώνουμε πιο «έξυπνα» και καινοτόμα τις κρατικές λειτουργίες.

Ακης Σκέρτσος

(Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτός ο τύπος, ο πρώην γενικός διευθυντής του ΣΕΒ, του συνδικάτου των καπιταλιστών, αποδεικνύει ότι δεν έχει καμιά επαφή με την πραγματικότητα. Δεν λέμε να μην πει ψέματα για το κυβερνητικό έργο. Ψέματα θα πει, όπως θα έκανε καθένας που θα βρισκόταν στη θέση του. Ομως ο τρόπος που λέει τα ψέματα αποκαλύπτει την πλήρη απόσπασή του από την κοινωνική πραγματικότητα. Δεν απευθύνεται στο λαό, από τον οποίο θα ζητήσει ψήφο η ΝΔ. Απευθύνεται σε μια χούφτα ζάμπλουτους, καπιταλιστές και στελέχη καπιταλιστικών επιχειρήσεων, ζητώντας απ’ αυτούς να αναγνωρίσουν το έργο του. Αυτοί, όμως, δε δίνουν εκλογική νίκη, όσο κι αν χειροκροτήσουν τους Σκέρτσους του Κούλη)

Κατ΄ αρχάς οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Οπως έχω πει πολλές φορές, το επανέλαβα και χθες στη Βουλή, για λόγους θεσμικής τάξης αλλά και για λόγους πολιτικής σταθερότητας, ειδικά σε μία κρίσιμη συγκυρία όπως αυτή που διανύουμε. (…) δεν ψάχνω κάποιο δημοσκοπικό «ξέφωτο» για να κάνω εκλογές. (…) Και επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη αυτό το οποίο επισημάνατε ότι υπάρχει, η «βόμβα» της απλής αναλογικής. Για να το πούμε με απλά λόγια να το καταλάβουν και οι ακροατές μας, απλή αναλογική σημαίνει ότι για κάποιο χρονικό διάστημα κατά πάσα πιθανότητα -γιατί η εκτίμησή μου είναι ότι δεν θα μπορέσει να σχηματιστεί κυβέρνηση μετά από την πρώτη κάλπη- η χώρα θα βρεθεί με υπηρεσιακή κυβέρνηση. (…) Και να σας πω και κάτι ακόμα: και αν έχω και κάποιο κόστος από αυτό, πολιτικό κόστος, γιατί θα έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο χειμώνα, δεν το έκρυψα, είμαι απολύτως διατεθειμένος να το αναλάβω, διότι δεν πρόκειται ποτέ να παίξω με τους θεσμούς. Να θέσω σε κίνδυνο την σταθερότητα της χώρας για να υπηρετήσω το «συμφέρον» της επανεκλογής μου. (…) Παίρνω το ρίσκο της σταθερότητας. Και αν αυτό έχει πολιτικό κόστος, ας το έχει. Αλλά, ξέρω ότι αυτή τη στιγμή το να οδηγήσουμε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές με την «βόμβα» -το τονίζω- της απλής αναλογικής, με μία απρόβλεπτη Τουρκία απέναντί μας, δεν πιστεύω ότι είναι πράξη εθνικά υπεύθυνη και αν αυτό με οδηγήσει στο να έχω ένα πολιτικό κόστος, γιατί θα πρέπει να διαχειριστώ ένα δύσκολο χειμώνα, ας είναι έτσι.

Κυριάκος Μητσοτάκης

(Να επισημάνουμε, απλώς, ότι τα ίδια ακριβώς –περί κρίσιμων εθνικών θεμάτων που πρέπει να διαχειριστεί και γι’ αυτό δεν παραιτείται- έλεγε και ο Μπόρις Τζόνσον. Μέσα σε 24 ώρες τον είχαν διώξει με τις κλωτσιές, αναγκάζοντάς τον να παραιτηθεί)

Πρέπει να περιορίσουμε τη Ρωσία του Πούτιν, να επικοινωνήσουμε με τους Ρώσους ότι δεν έχουμε κάτι μαζί τους αλλά με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, και να περιμένουμε. Πρέπει να έχουμε έτοιμη μια σημαντική πρόταση προς τη Ρωσία μετά τον Πούτιν, τη Ρωσία που θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα αποσύρει τα στρατεύματά της και θα αναζητήσει μια εποικοδομητική σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Πούτιν είναι στα εβδομήντα του, δεν πρόκειται να είναι για πάντα εκεί. Ολόκληρο το σύστημα είναι προσωποπαγές, εξαρτάται από αυτόν. Οι ρωσικές ελίτ δεν είναι καθόλου ευχαριστημένες με τον τρόπο που εξελίσσεται ο πόλεμος. Υπάρχει μια πολύ καλή πιθανότητα η Ρωσία μετά τον Πούτιν, αφού περάσει μια πολύ δύσκολη περίοδο, καθώς η πτώση ενός δικτάτορα είναι πάντα δύσκολη, να αναζητήσει πιο συνεργατική σχέση με τη Δύση.

Τίμοθι Γκάρτον Ας

(Αυτός ο τύπος είναι ιστορικός και καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών στην Οξφόρδη. Οι μπούρδες που λέει, σε συνέντευξή του στα «Νέα», συνοψίζονται στο «να βάλουμε τους Ουκρανούς να πολεμούν μέχρι να πεθάνει ο Πούτιν, οπότε θ’ αλλάξει πολιτική η Ρωσία» και αποκαλύπτουν όλη τη φτήνια της αστικής διανόησης όταν πρέπει να υπερασπιστεί έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Κουνάνε τα ακαδημαϊκά τους παράσημα. νομίζοντας ότι το κουδούνισμά τους είναι αρκετό για να μετατρέψουν σε… σοφία την παπαρολογία)

Αν ο Πούτιν ήταν γυναίκα, κάτι που προφανώς δεν είναι, αν ήταν, πραγματικά δεν νομίζω ότι θα είχε ξεκινήσει έναν τρελό, φαλλοκρατικό πόλεμο με τον βίαιο τρόπο που το έκανε. Αν θέλετε ένα τέλειο παράδειγμα τοξικής αρρενωπότητας, αυτό κάνει στην Ουκρανία.

Μπόρις Τζόνσον

(Μόνο ο Πούτιν πήρε στα σοβαρά αυτή την απίθανη παπάρα, που μόνο κάποιος που διψάει για δημοσιότητα –έστω και αρνητική- θα μπορούσε να ξεστομίσει. «Θέλω μόνο να υπενθυμίσω τα γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας, όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ αποφάσισε να εξαπολύσει στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Αργεντινής για τα Νησιά Φόκλαντ. Αρα μια γυναίκα πήρε την απόφαση να εξαπολύσει στρατιωτική δράση και ως εκ τούτου η αναφορά του βρετανού πρωθυπουργού σ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν είναι εντελώς ακριβής», είπε ο Πούτιν σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε κατά την επίσκεψή του στο Τουρκμενιστάν. Είχε και συνέχεια η… σοβαρή απάντηση του Πούτιν: «Πού βρίσκονται τα Νησιά Φόκλαντ και πού η Βρετανία; Οι ενέργειες της Θάτσερ υπαγορεύονταν από ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες και από την επιθυμία τους να επιβεβαιώσουν το ιμπεριαλιστικό τους στάτους»! Ενώ η Ρωσία δεν επιτέθηκε κάπου μακριά αλλά στη γειτονική της Ουκρανία και, φυσικά, δεν το έκανε με ιμπεριαλιστικούς σκοπούς!)

Για να ανταποκριθούμε στα νέα δεδομένα πιστεύουμε ότι χρειάζεται μία ενιαία, μία ολιστική προσέγγιση. Αυτή η προσέγγιση πρέπει να δίνει έμφαση στο τρίπτυχο: πρόληψη, προετοιμασία/ ετοιμότητα, ανθεκτικότητα. Αυτοί οι τρεις πυλώνες βρίσκονται στο επίκεντρο κάθε δράσης μας. Πέρα από τη συντονιστική μας δράση, χρειαζόμαστε συνέργειες και συνεργασίες. Αυτή η αντίληψη αποτυπώνεται στο νέο μεγάλο σχέδιο για να δημιουργηθεί ένα νέο Εθνικό Συντονιστικό Κέντρο Επιχειρήσεων και Διαχείρισης Κρίσεων, που θα λειτουργεί με πυξίδα μια ολοκληρωμένη εθνική βάση δεδομένων. Είναι κάτι που λείπει από την χώρα. Σε αυτό το συντονιστικό κέντρο πρέπει να συμμετέχουν όλοι οι αρμόδιοι φορείς της πυροπροστασίας αλλά και η επιστημονική κοινότητα. (…) Για αυτό τρέχουμε όσο μπορούμε για να προλάβουμε να στήσουμε αυτό το Συντονιστικό Κέντρο.  Θεωρώ ότι κάποια στιγμή θα πετύχουμε να είναι από τα καλύτερα της Ευρώπης.

Χρήστος Στυλιανίδης

(Η «μεταγραφή αεροδρομίου» που αποδείχτηκε «παλτό». Ο πολιτικός προϊστάμενος που καθόταν άπραγος και έβλεπε τον κόσμο να εγκλωβίζεται και να ξεπαγιάζει στην Αττική Οδό. Ο πολιτικός προϊστάμενος που δεν μπόρεσε να συντονίσει τις υπηρεσίες για να σβήσουν μια μικρή φωτιά στην άκρη του οικιστικού ιστού, με αποτέλεσμα αυτή να μετατραπεί σε καταστροφική δασική πυρκαγιά. Ολο φρου, φρου κι αρώματα, φιέστες, δήθεν ασκήσεις εγκατάλειψης και ο κόσμος πότε να καίγεται, πότε να αποκλείεται στα χιόνια χωρίς ρεύμα και πότε να πλημμυρίζει. Πόσα «συντονιστικά κέντρα» δεν εγκαινίασε το δίδυμο Χρυσοχοΐδη-Χαρδαλιά; Το τελευταίο το εγκαινίασε ο ίδιος ο Μητσοτάκης στην Κηφησίας, στις 29 Ιούλη του 2020. Ελεγε τότε πως «είναι μια προσπάθεια που μας επιτρέπει να μην ακολουθούμε απλά καλές πρακτικές που διαμορφώνουν κάποιοι άλλοι, αλλά να γίνουμε εμείς οι καλύτεροι στα ζητήματα αυτά, ώστε να εξάγουμε πια τεχνογνωσία στο εξωτερικό. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα και από κανέναν στα ζητήματα αυτά». Το ίδιο παραμύθι προσπαθεί να πουλήσει, δυο χρόνια αργότερα, ο Στυλιανίδης)

Πόσο ακόμη μπορούν οι δυτικές δυνάμεις να καθυστερήσουν την ανάληψη αποφασιστικής δράσης για να σπάσουν τον παράνομο αποκλεισμό εξαγωγής ουκρανικών σιτηρών που κάνει η Ρωσία στη Μαύρη Θάλασσα; (…) Πρόκειται για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Κάποιος πρέπει να τον σταματήσει. (…) Είναι πραγματικά αδύναμη η Δύση να σταματήσει αυτό το έγκλημα χωρίς να κάνει ταπεινωτικές παραχωρήσεις; Οχι, λένε οι αναλυτές του Ινστιτούτου Hudson της Ουάσιγκτον. Αν ο Μπάιντεν και οι σύμμαχοι όπως το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν λίγο πιο τολμηροί, η Ρωσία θα μπορούσε να αποτραπεί από το να εμποδίσει τα σιτηρά της Ουκρανίας. Η ενισχυμένη αποτροπή στη θάλασσα θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη χρήση μη επανδρωμένων εναέριων συστημάτων μεγάλης εμβέλειας, όπως τα αμερικανικά αεροσκάφη Grey Eagle. Θα διοικούνται από Ουκρανούς, θα φέρουν πυραύλους Hellfire και θα επιτρέψουν στην Ουκρανία «να ανιχνεύει, να παρακολουθεί και να εντοπί- ζει ρωσικά πλοία επιφανείας και αν χρειαστεί να τα βυθίζει».

Σάιμον Τίσνταλ (The Guardian / Τα Νέα)

(Λέτε οι ιμπεριαλιστές ηγέτες της Δύσης και οι στρατιωτικοί τους σύμβουλοι να μην έχουν εξαντλήσει τα στρατιωτικά μέσα που διαθέτουν ενάντια στη Ρωσία; Λέτε να μη γνωρίζουν τα στοιχειώδη και γι’ αυτό πρέπει να τους τα υπενθυμίσει-δημόσια μάλιστα- κάποιο think tank της Ουάσιγκτον και κάποιος αρθρογράφος του Λονδίνου; Αστεία πράγματα. Αυτού του τύπου η αρθρογραφία δεν απευθύνεται στην ιμπεριαλιστική ηγεσία της Δύσης, αλλά στη λεγόμενη «κοινή γνώμη» της Δύσης. Προσπαθεί να διαμορφώσει ανθρώπους φιλοπόλεμους, έτοιμους να στηρίξουν όχι μόνο τον ιμπεριαλιστικό «πόλεμο δι’ αντιπροσώπου» της Δύσης στην Ουκρανία, ενάντια στην ιμπεριαλιστική Ρωσία, αλλά κάθε πολεμικό τυχοδιωκτισμό οπουδήποτε στη Γη. Ειδικά οι βρετανοί αρθρογράφοι υπηρετούν μια μακρά παράδοση που διαμορφώθηκε όταν η Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν στην ακμή της και μακέλευε λαούς σε κάθε γεωγραφικό πλάτος και μήκος, πάντα στο όνομα του «πολιτισμού», του «ανθρωπισμού» και της «ελευθερίας του εμπόριου»)