Ελληνοποίηση Γουόκαπ: Μια αποπροσανατολιστική συζήτηση

Με διαδικασίες fast track, ο Τεξανός Τόμας Γουόκαπ έλαβε την ελληνική ιθαγένεια, ύστερα από πρόταση του τσεκουροφόρου υπουργού Εσωτερικών Μαυρουδή Βορίδη και θετική εισήγηση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (ΕΟΚ).

Το προεδρικό διάταγμα Βορίδη, που υπέγραψε η ΠτΔ Σακελλαροπούλου και δημοσιεύτηκε την Τρίτη 18/4 (ΦΕΚ  2547 Β), απονέμει την ελληνική ιθαγένεια στον αμερικανό αθλητή του Ολυμπιακού, μέσω της ιδιότυπης διαδικασίας της τιμητικής πολιτογράφησης, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «μέσω της αθλητικής του δραστηριότητας δύναται να προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στη χώρα συνεισφέροντας στις διακρίσεις της εθνικής ομάδας καλαθοσφαίρισης στις αθλητικές διοργανώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο».

Ο Ολυμπιακός, που έχει πλέον τις καλύτερες σχέσεις με τη νέα διοίκηση της ΕΟΚ, κινήθηκε αστραπιαία στο παρασκήνιο, αξιοποιώντας και το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει στη θητεία της «βιομηχανία» την παραγωγή τιμητικών πολιτογραφήσεων. Στις 12/4 ανακοίνωσε την επέκταση του συμβολαίου του με τον Γουόκαπ μέχρι το καλοκαίρι του 2027 (είχαν μεσολαβήσει οι συμφωνίες με Βεζένκοφ, Φαλ και Μακίσικ), ενώ, όπως πληροφορηθήκαμε από το gazzetta, ο ίδιος ο Γουόκαπ είχε ήδη στείλει από την 1/4 «προσωπική» επιστολή (με τις ευλογίες φυσικά και την υπόδειξη του Ολυμπιακού) στην ΕΟΚ, ζητώντας να αποκτήσει δικαίωμα να αγωνίζεται με την ελληνική εθνική ομάδα:

«Αξιότιμε πρόεδρε, αξιότιμα μέλη του ΔΣ,

Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να σας εκφράσω την έντονη επιθυμία μου να αγωνιστώ με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδος, για όλους τους κατωτέρω αναφερόμενους λόγους.

Οπως καλά γνωρίζετε, τα τελευταία χρόνια αγωνίζομαι στην Ελλάδα σε επαγγελματικό επίπεδο. Από την πρώτη στιγμή, που ήρθα στην Ελλάδα, πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τον πολιτισμό και την εν γένει Ιστορία του φιλόξενου αυτού τόπου. Μάλιστα, το ενδιαφέρον μου για να μάθω την Ιστορία και την πολιτισμό της χώρας, με έχει οδηγήσει στο να διαβάζω συνεχώς και να μαθαίνω όλο και περισσότερα. Η διασύνδεση αυτή με βοήθησε να ενσωματωθώ πολύ γρήγορα στην κουλτούρα του έθνους, το οποίο θεωρώ πλέον πατρίδα μου. Αναμφίβολα, η φιλοξενία των Ελλήνων καθώς και η καθημερινή επαφή με έχουν κάνει να αισθάνομαι όλο και περισσότερο μέρος της Ελλάδας.

Θεωρώ ότι όλα τα παραπάνω, που αποτελούν πλέον μέρος της καθημερινότητάς μου, με οδηγούν αναπόφευκτα να ζητήσω από εσάς να με τιμήσετε με την υπέρτατη τιμή για έναν αθλητή, που στην προκειμένη περίπτωση είναι να αγωνιστώ με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδας. Θεωρώ από την πλευρά μου ότι θα τιμήσω το εθνόσημο και θα μπορέσω να βοηθήσω, ώστε η Εθνική Ελλάδας να κατακτήσει τους στόχους της. Θέλω επίσης, να ξεκαθαρίσω προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι εφόσον μου δοθεί η δυνατότητα να αγωνιστώ στην Εθνική ομάδα, θέτω τον εαυτόν μου στη διάθεση του εκάστοτε Ομοσπονδιακού προπονητή αλλά και της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης γενικότερα για οποιαδήποτε αγωνιστική υποχρέωση. Είναι, δε, τόσο πηγαία η διάθεσή μου να προσφέρω, ώστε δεσμεύομαι ότι σε περίπτωση που αρνηθώ στο μέλλον να παρέχω τις υπηρεσίες μου, να αφαιρεθούν από την Ελληνική Κυβέρνηση τα δικαιώματα που απορρέουν από τη χορήγηση διαβατηρίου.

Καταλήγοντας, θέλω να επισημάνω ότι σκοπεύω να μείνω στην Ελλάδα πολλά χρόνια και να αποτελέσει η χώρα αυτή τον τόπο κατοικίας μου, ακόμα και μετά το τέλος της επαγγελματικής μου καριέρας.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων,

Thomas Walkup»

Το προσεχές καλοκαίρι η εθνική μπάσκετ θα συμμετάσχει στο μουντομπάσκετ που θα διεξαχθεί σε τρεις χώρες (Φιλιππίνες, Ινδονησία και Ιαπωνία). Επειδή βλέπει ακόμα εφιάλτες από την αποτυχία στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ και το στραπάτσο από τη Γερμανία και φαίνεται πως δεν μπορεί να βασιστεί στον αλλοπρόσαλλο (επίσης νατουραλιζέ, παρά την ελληνική καταγωγή από την πλευρά της μητέρας του) Τάιλερ Ντόρσεϊ, ψάχνει εναγωνίως μια επιτυχία που θα την ξεκολλήσει από τη μετριότητα και θα τη φέρει στη ζώνη των μεταλλίων.

Ο Γουόκαπ βρίσκεται στο πικ της καριέρας του, είναι ο καλύτερος αμυντικός γκαρντ της Ευρωλίγκας (ψηλός, δυνατός και ακούραστος, πραγματικό «μπουλντόγκ») και αξιόλογος οργανωτής του παιχνιδιού και παρά τις επιθετικές του αδυναμίες (δεν έχει αξιόπιστο μακρινό σουτ), αποτελεί τον ιδανικό playmaker για οποιαδήποτε ομάδα στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης. Με λίγα λόγια έχει στοιχεία που δε διαθέτει κανένας νέος έλληνας αθλητής. 

Η απόφαση της ΕΟΚ να εισηγηθεί θετικά στη χορήγηση ελληνικού διαβατήριου έγινε εύκολη υπόθεση, αν συνδυάσουμε όλα αυτά με το γεγονός ότι ο Γουόκαπ είναι συμπαθής σε όλο το μπασκετικό κοινό (ερυθρόλευκο και μη) και έχει δημιουργήσει δυνατούς δεσμούς με τους γηγενείς παίκτες του Ολυμπιακού.

Το φαινόμενο της παραχώρησης ελληνικής ιθαγένειας σε ξένους παίκτες, προκειμένου να αποκτήσουν δικαίωμα συμμετοχής στις εθνικές ομάδες είναι πλέον εκτεταμένο και γίνεται ακόμη και από τις παραδοσιακές μπασκετικές δυνάμεις του πλανήτη. 

Η Ρωσία πήρε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2007 με τον αμερικανό Τζέι Αρ Χόλντεν στις τάξεις της, η Ισπανία το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2022 με καλύτερο παίκτη της τον επίσης αμερικανό Λορέντζο Μπράουν, που δεν έχει παίξει ούτε ένα δευτερόλεπτο σε ισπανική ομάδα και η μόνη ισπανική λέξη που γνωρίζει είναι τα «dineros», ενώ σήμερα ΗΠΑ και Γαλλία ερίζουν για το ποια θα «αποκτήσει» τον Εμπίντ. 

Η συγκεκριμένη εξέλιξη ευνοεί φυσικά σε μεγάλο βαθμό τον Ολυμπιακό, ο οποίος ελευθερώνει μία θέση ξένου για την επόμενη αγωνιστική χρονιά, με αποτέλεσμα να αποκτά ένα ακόμη πλεονέκτημα έναντι του «αιωνίου αντιπάλου». Θυμίζουμε ότι από φέτος ο κανονισμός της Basket League τροποποιήθηκε και επιτρέπει πλέον τη χρησιμοποίηση 6+1 ξένων παικτών (4+1 μη κοινοτικοί + 2 κοινοτικοί), από τους οποίους δηλώνονται μόνο οι 6 στη 12αδα, ώστε να υπάρχει η εναλλακτική επιλογή αλλαγής ενός ξένου σε κάθε αγώνα.

Στο ρόστερ του Ολυμπιακού υπάρχουν αυτή τη στιγμή 7 ξένοι παίκτες: οι Αμερικανοί Γουόκαπ, Κέινααν, Μακίσικ, Πίτερς, Μπλακ, ο Αμερικανο-ρωσο-ουκρανός Μπολομπόι και ο Γάλλος Φαλ. Η ελληνοποίηση του τεξανού γκαρντ θα δώσει τη δυνατότητα στους ερυθρόλευκους να κινηθούν στο μεταγραφικό παζάρι του καλοκαιριού για την απόκτηση ενός ακόμη ξένου που μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Αξίζει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο, ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπασε τα κοντέρ, αφού στη διάρκεια της θητείας της πολιτογράφησε τιμητικά 31 άτομα σε 4 χρόνια (θα ασχοληθούμε σε άλλο άρθρο με το προφίλ αυτών των 31 ατόμων), αριθμό ρεκόρ, αφού τα προηγούμενα 26 χρόνια είχαν πολιτογραφηθεί τιμητικά συνολικά μόλις 22 άτομα. 

Ο ΠΑΟ που αντιτίθεται στην «ελληνοποίηση» του Γουόκαπ και εμφανίζεται υποκριτικά ως υπέρμαχος της ανάπτυξης του ελληνικού στοιχείου στους συλλόγους («ξέχασε» φαίνεται πως τον περασμένο Οκτώβρη εισηγήθηκε μαζί με τον Ολυμπιακό και άλλες 7 ομάδες της Basket League την αύξηση του αριθμού των ξένων στο πρωτάθλημα!) αντέδρασε με φασίζουσα επίσημη ανακοίνωση που αναφέρει τα εξής:

«Ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να ακολουθήσει ποτέ τακτικές κοροϊδίας και ανθελληνισμού που πλήττουν ανεπανόρθωτα το ελληνικό μπάσκετ. Δεν πρόκεται να ζητήσει την “ελληνοποίηση” δικών της ξένων αθλητών και ούτε να μπει στην διαδικασία να ζητήσει να παίξουν περισσότεροι ξένοι και λιγότεροι Ελληνες στο πρωτάθλημά μας. Γιατί είμαστε ο Παναθηναϊκός, η μεγαλύτερη ομάδα του ελληνικού αθλητισμού που πρεσβεύει παντού τα ελληνικά ιδεώδη»!

Ο Ιρλανδοεβραϊκής καταγωγής Αμερικανός Ντέιβιντ Νέλσον, που απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα τη δεκαετία του ’80, χάρη σε μια βεβαίωση της «ελληνικής ρίζας» του από ιερέα ελληνικής ενορίας της Ν. Υόρκης, και έκανε πολύχρονη καριέρα στην Ελλάδα και στην Εθνική, ως Ντέιβιντ Στεργάκος, σε ποια ομάδα αγωνιζόταν αλήθεια; Η διοίκηση του ΠΑΟ έχει τις δικές τις απαιτήσεις (παραχώρηση και ανακαίνιση του ΟΑΚΑ και εμπορική εκμετάλλευση των γύρω χώρων) και σκούζει για να τις ικανοποιήσει η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά από τις εκλογές.

Πέρα από την επίσημη ανακοίνωση, έκανε και κάτι ανατριχιαστικές… πατριωτικές αναρτήσεις ο Tράκης, τις οποίες μετά κατέβασε, αλλά τα ίχνη είχαν μείνει. (Ο υπουργός που τον έκανε περήφανο είναι ο Βορίδης. Το «κάποτε» αναφέρεται στην εποχή που ο Βορίδης κυκλοφορούσε με το τσεκούρι ως επικεφαλής φασιστικού τάγματος εφόδου)!

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η ανακοίνωση του ΠΣΑΚ που αναφέρει:

«Μας ρωτήσατε; Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών – τριών, διαφωνεί κάθετα με την ελληνοποίηση του Τόμας Γουόκαπ. Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε, πως δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα με τον παίκτη ή την ομάδα του, ίσα – ίσα οι σχέσεις μας είναι αγαστές, όπως με όλους τους συλλόγους. Είμαστε αντίθετοι ΜΟΝΟΝ με την απόφαση και προτείνουμε ο καλαθοσφαιριστής να συνεχίζει να αγωνίζεται ως Αμερικανός στη Basket League. Η περίοδος με τις απεργίες έχει ήδη ξεπεραστεί, άλλωστε, ουδείς συγκινείται».

Επιστρέφοντας στην ουσία θα ρωτήσουμε: Γιατί άραγε πρέπει να ενδιαφέρει τον έλληνα εργαζόμενο, που στενάζει καθημερινά από την καπιταλιστική κρίση και του λείπουν «99 δραχμές για να βάλει στην μπάντα ένα κατοστάρικο» (ατάκα Φέρμα από παλιά ελληνική ταινία), αν θα καταληφθεί μια θέση στην 12άδα της εθνικής από έναν αλλοδαπό; Μήπως βελτιώθηκαν κατ’ ελάχιστο οι συνθήκες της ζωής του τα προηγούμενα χρόνια από τις επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ, όταν η εθνική ομάδα στηριζόταν κυρίως σε γηγενείς παίκτες;

Οι «ανιδιοτελείς εργάτες» του ελληνικού μπάσκετ, που βάζουν τη νεολαία, κυριολεκτικά και μεταφορικά, να σφάζεται για τα δικά τους συμφέροντα, ενδιαφέρονται μόνο για τα οφέλη που μπορούν να αποκομίσουν από την εμπλοκή τους στο σάπιο κόσμο του επαγγελματικού αθλητισμού. Η αντίδρασή τους στην «ελληνοποίηση» παικτών είναι καθαρά προσχηματική. Είπαν μήπως τίποτα όλοι αυτοί, όταν σάρωνε τα μετάλλια σε ολυμπιακούς αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα η «ντριμ τιμ» της άρσης βαρών του Χρήστου Ιακώβου, που ήταν γεμάτη με «ελληνοποιημένους» αθλητές;

Γιατί να δίνεται έτσι εύκολα το ελληνικό διαβατήριο σε έναν πλούσιο Αμερικανό και όχι σε ένα φτωχόπαιδο που γεννήθηκε, μεγάλωσε και εργάζεται στη χώρα αλλά θεωρείται πολίτης 2ης κατηγορίας; Γιατί να μην έχουν την ίδια ευκαιρία τα παιδιά της δεύτερης γενιάς μεταναστών που γεννήθηκαν και μένουν τόσα χρόνια στη χώρα, φοιτούν σε ελληνικά σχολεία και πρέπει να βιώνουν ακραίες καθυστερήσεις, να πληρώνουν υπέρογκα παράβολα για να πάρουν (αν τα καταφέρουν τελικά) την ελληνική ιθαγένεια; 

Η χρήση της διάταξης για την τιμητική πολιτογράφηση θα πρέπει να γίνεται κατ’εξαίρεση και όχι καταχρηστικά όπως πράττει η κυβέρνηση των αρίστων του Μητσοτάκη σπάζοντας κάθε ρεκόρ τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Εκείνο που πρέπει να ζητά η ελληνική εργαζόμενη κοινωνία είναι να αποκτήσουν τα ίδια δικαιώματα με αυτήν και τα ταξικά της αδέρφια, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Να απαιτεί τη δημιουργία περισσότερων ελεύθερων χώρων για την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και φυσικά καλύτερες συνθήκες εργασίας και μισθούς.

Γ.Ρ.