Τον έλεγαν ανασχηματισμό, τον είπαν αναδόμηση, μετά περιπλανήθηκαν σε διάφορα εντυπωσιακά ονόματα, ε να μην βάλουν και οι άνθρωποι του Κούλη μια πινελιά στην ονοματολογία; Τον είπαν «λειτουργική αναβάθμιση» της κυβέρνησης.
Δε θα κάνουμε συζήτηση επί του όρου, όπως θα ήθελαν ο Γεραπετρίτης και οι άλλοι «άριστοι» του Μαξίμου. Δυο λόγια μόνο για τη διαφαινόμενη ουσία των προσθηκών και αλλαγών: Αυτή είναι η ουσία των περιορισμένων αλλαγών και προσθηκών στο κυβερνητικό σχήμα, που έκανε ο Μητσοτάκης.
Ο Σκυλακάκης, σκληρός νεοφιλελεύθερος, είναι «πιστός» της οικογένειας Μητσοτάκη. Ακολουθούσε τη Ντόρα σε όλη την πολιτική του διαδρομή, πάντοτε σε εκτελεστικό ρόλο (με ό,τι σημαίνει το επίθετο «εκτελεστικός»). Αυτός αναλαμβάνει τη διαχείριση των κονδυλίων του «Ταμείου Ανάπτυξης», αναβαθμισθείς από υφυπουργό σε αναπληρωτή υπουργό.
Την ίδια σημασία έχει και η αναβάθμιση σε αναπληρωτή υπουργό Ανάπτυξης του υφυπουργού Παπαθανάση. Εμπιστος του Μαξίμου, αναλαμβάνει τη διαχείριση του ΕΣΠΑ και των υπόλοιπων προγραμμάτων του εν λόγω υπουργείου και θα αναφέρεται πλέον μόνο στον πρωθυπουργό και όχι (και) στον υπουργό. Ο ακροδεξιός τηλεπλασιέ (και γκεσέμι του σαμαρισμού) παραμένει υπουργός μετά χαρτοφυλακίου αλλά άνευ κονδυλίων. Δε θα μπορεί να κάνει «παιχνίδι». Μόνο να περιέρχεται στα ραδιοκάναλα θα μπορεί (αν δεν μειωθεί και αυτό, για ευνόητους λόγους: άλλος θα έχει το κουτί με το «μέλι»).
Ο υφυπουργός Εργασίας Τσακλόγλου, από την παλιά γενιά των σημιτικών (σαν να λέμε ομόσταβλος του Στουρνάρα και του Γιαννίτση), τοποθετήθηκε δίπλα στο Νο 2 των σαμαρικών, τον Βρούτση, παίρνοντάς του την αρμοδιότητα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Μέλος της περιβόητης επιτροπής Πισσαρίδη, είναι μάλλον ο συγγραφέας του κεφαλαίου για την επικουρική ασφάλιση και την παράδοσή της ως «φιλέτο» στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Σχέδιο που προωθούσε ο Μηταράκης, όμως μπήκε προσωρινά στον πάγο. Φαίνεται πως έφτασε ο καιρός να προωθηθεί και αυτό το αντιδραστικό σχέδιο (κατευθείαν αντιγραφή του σχεδίου που εφάρμοσε η χούντα του Πινοτσέτ στη Χιλή), στο πλαίσιο των νέων μνημονιακών αλλαγών που φέρνει η «κρίση του κοροναϊού», όπως έχουν ονομάσει τη νέα κρίση του καπιταλισμού σε όλη την Ευρώπη.
Η αναβάθμιση των δύο πρώτων και η τοποθέτηση του τρίτου σε υπουργεία κρίσιμα για την οικονομική και κοινωνική πολιτική, πέραν του «οικογενειακού» ελέγχου σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων («επιχορηγήσεων» και δανείων), δείχνει και την κατεύθυνση της σκλήρυνσης της μνημονιακής πολιτικής, η οποία θα αποκτήσει και πιο επιθετικό χαρακτήρα. Θυμηθείτε τις κατά καιρούς τοποθετήσεις του «αγρίως νεοφιλελεύθερου» Σκυλακάκη, προέδρου της «Δράσης», ρίξτε και μια ματιά στην ξέχειλη από κοινωνική αναλγησία και καπιταλιστική αγριότητα «έκθεση Πισσαρίδη» και θα αντιληφθείτε αμέσως το «νέο» πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής.
Ο Ταγαράς που τοποθετήθηκε υφυπουργός στο Περιβάλλοντος έχει διατελέσει αναπληρωτής υπουργός στο ίδιο υπουργείο επί Σαμαροβενιζέλων και απλά θα αντικαταστήσει τον Θωμά, που προτίμησε την ευρωπαϊκή καριέρα. Η παρουσία του Χατζηδάκη, επίσης πιστού της οικογένειας Μητσοτάκη και επίσης σκληρού νεοφιλελεύθερου, καθιστά τον Ταγαρά απόλυτα ελέγξιμο.
Τέλος, η τοποθέτηση μιας δικηγόρου με εξειδίκευση στο Εμπορικό Δίκαιο (Zωή Ράπτη), στη θέση της υφυπουργού Υγείας, με αρμοδιότητα την ψυχική υγεία, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση. Η ψυχική υγεία είναι απλώς ένα περιτύλιγμα. Ο Κούλης έπρεπε να δείξει ότι ενδιαφέρεται για την προώθηση γυναικών στο κυβερνητικό σχήμα, θέμα για το οποίο είχε κατηγορηθεί όταν σχημάτισε την κυβέρνησή του. Αλλωστε, η πρώην σύζυγος του Μάκη Βορίδη, αν και συμπερλαμβανόταν στους σαμαρικούς, Βουλή «είδε» μόνον επί Κούλη. Τώρα «βλέπει» και κυβέρνηση, οπότε μπορεί να φανταστεί κανείς διάφορα σενάρια του παρασκηνίου.
YΓ. Ο παραιτηθείς υφυπουργός Δικαιοσύνης Κράνης δεν αντικαταστάθηκε. Γιατί άραγε; Δε βρέθηκε κανείς πρόθυμος να καθήσει στην «ηλεκτρική καρέκλα»; Θυμίζουμε ότι ο πρώην δικαστής Κράνης παραιτήθηκε επικαλούμενος το… συγγραφικό του έργο. Το οποίο, προφανώς, δεν είχε λάβει υπόψη όταν δέχτηκε να ορκιστεί υφυπουργός Δικαιοσύνης, αλλά το θυμήθηκε ένα χρόνο μετά. Κατά… διαβολική σύμπτωση, είχε προηγηθεί ένα μπαράζ επιθετικών και προσβλητικών για τον ίδιο δημοσιευμάτων από τα «Παραπολιτικά» (τα οποία, όταν ορκίστηκε υφυπουργός, τον αποθέωναν ως «κόσμημα της Δικαιοσύνης»). Σταχυολογούμε: «Δημήτρης Κράνης: Ο ανύπαρκτος υφυπουργός της κυβέρνησης που το παίζει… ωραίος» (14.01.2020). «Δημήτρης Κράνης: Η απόλυτη κατάντια ενός ανύπαρκτου (δήθεν) πολιτικού» (20.01.2020). «Τα κλαψουρίσµατα του Δημήτρη Κράνη σε δικηγορικές αγκαλιές» (04.02.2020). «Υπό διαρκή παραίτηση ο… “ωραίος“ Δημήτρης Κράνης (13.02.2020). «Συνήγοροι υπεράσπισης του Κράνη ο Θωμαΐδης και ο Φιλιππάκης» (04.06.2020). «Οι στενές σχέσεις του υφυπουργού Κράνη µε τον Δημήτρη Μελισσανίδη» (28.07.2020). Θυμηθείτε λίγο το μαγνητοφωνημένο διάλογο Νίκου Παππά – Σάμπυ Μιωνή για τις «δουλειές» που κάνουν κάποιοι…
