Επικήδειος

Αν δεν τα μάθατε τα νέα, σας πληροφορούμε ότι το Ποτάμι θα κάνει συνέδριο το πρώτο Σαββατοκύριακο (3 και 4) του Νοέμβρη. Θα επιχειρήσει, λέει, ο Σταύρος Θεοδωράκης πολιτικό restart. Οπως δε συμβαίνει από τη δημιουργία ακόμα αυτού του μορφώματος, η σχετική διαδικασία αντιμετωπίζεται με όρους… καφετέριας: αλλάξαμε τραπέζια, αλλάξαμε ταπετσαρία στους καναπέδες, αλλάξαμε και τη φορμάικα στο μπαρ και περιμένουμε μπας και οι πελάτες που γύρισαν την πλάτη στο μαγαζί, επιστρέψουν. Στις καφετέριες το κόλπο συνήθως δεν πιάνει. Ακολουθεί κατέβασμα ρολών, κλείσιμο για ένα διάστημα και μετά η γνωστή επιγραφή: το κατάστημα λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση. Το μαγαζί έχει αλλάξει χέρια.
 
Αλλο καφετέρια, όμως, και άλλο αστικό πολιτικό κόμμα. Ειδικά όταν ο ιδιοκτήτης δε λέει να φύγει και να παραδώσει το μαγαζί σε κάποιον άλλο. Εδώ που τα λέμε, ποιος άλλος θα μπορούσε να «τρέξει» το συγκεκριμένο μαγαζί, που χτίστηκε γύρω από τον ιδιοκτήτη του, σε μια προσπάθεια των μεγαλοεκδοτών να συγκρατηθούν κάποιες διαρροές από το ΠΑΣΟΚ για να μην πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ;
 
Εν πάση περιπτώσει, η θνησιγενής προσπάθεια ανακαίνισης του χρεοκοπημένου μαγαζιού περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός μεταρρυθμιστικού πόλου, χωρίς να χαλάσει το… brand name του Ποταμιού (έτσι ακριβώς το διαβάσαμε σε αστική φύλλάδα). Ο Θεοδωράκης, λέει, θα στείλει επιστολή σε 300 πολίτες που διαθέτουν το μεταρρυθμιστικό προφίλ και θα τους καλέσει «να συμμετάσχουν στο συνέδριο ως συνδιοργανωτές και όχι μόνο ως σύνεδροι ή παρατηρητές»!
 
Το πράγμα είναι, φυσικά, για γέλια. Το μόνο ερώτημα είναι πού το πάει ο Θεοδωράκης. Εφυγε από το ΚΙΝΑΛ έχοντας κάνει κάποια συμφωνία με τον Τσίπρα ή βαδίζει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα; Επειδή δεν τον έχουμε για βλάκα, νομίζουμε πως κάποια συμφωνία έχει κάνει κι απλά κάνει διάφορα τερτίπια (όπως το συνέδριο) για να κερδίσει χρόνο. Πάντως, έντονες φήμες φέρουν τον Αμυρά και τον Ψαριανό έτοιμους για τη ΝΔ. Αν ανεξαρτητοποιηθούν, τότε στον Θεοδωράκη θ' απομείνουν τέσσερις βουλευτές, γεγονός που θα του αφαιρέσει το δικαίωμα να μιλά στη Βουλή ως αρχηγός κοινοβουλευτικής ομάδας (απαιτούνται τουλάχιστον πέντε βουλευτές).
 
Από την άλλη, στην ομάδα που θα ετοιμάσει το… restart βλέπουμε να συμμετέχει και η νεοφιλελεύθερη Λυμπεράκη, που όλοι θεωρούσαν ότι έχει προσχωρήσει στη ΝΔ, λόγω και των ιδιαίτερων δεσμών της με την οικογένεια Μητσοτάκη. Μήπως του την έφερε ο Τσίπρας του Θεοδωράκη και αυτός αναζητά τρόπο για να προσεγγίσει τη ΝΔ; Ποιος ξέρει; Αλλά και γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει με ποιον θα πάει ο Θεοδωράκης;
 
Το ερώτημα δεν τίθεται από την άποψη της αστικής πολιτικής, για την οποία ακόμα και τα πολιτικά ρετάλια τύπου Θεοδωράκη αποκτούν ειδικό βάρος όταν προσκολληθούν σε ένα από τα κόμματα εξουσίας (αυτό επιδιώκουν, άλλωστε, τα πολιτικά ρετάλια, όταν βλέπουν ότι ο αρχηγικός κύκλος τους έκλεισε οριστικά). Από την άποψη της (υπό διαμόρφωση) προλεταριακής πολιτικής έχει σημασία. Το μιντιακό σύστημα, με διαδικασίες που θυμίζουν μαζική πλύση εγκεφάλου, καθιστά τα ασήμαντα σημαντικά, βάζοντας τον εργαζόμενο κόσμο ν' ασχολείται με τα τσαλίμια του κάθε Θεοδωράκη και με τα παιχνίδια της αστικής πολιτικής. Ετσι, επέρχεται μαζικός εγκλωβισμός σε μια διαδικασία η οποία δεν επηρεάζει ούτε στο ελάχιστο την ουσία της ασκούμενης πολιτικής. Επηρεάζει μόνο -άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο- τους συσχετισμούς ανάμεσα στα αστικά κόμματα, τα οποία κινούνται αποκλειστικά με όρους θεάματος και πολιτικού μάρκετινγκ, αφού πλέον δε διαφέρουν σε τίποτα στα προγράμματά τους.