![](/wp-content/uploads/2020/08/562/content_sinthimata_1.jpg)
♦ «Αξιοπρέπεια-Δικαιοσύνη-Δημοκρατία». Αυτό είναι το προταγματικό τρίπτυχο με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ διεξήγαγε την προεκλογική του εκστρατεία. Το συναντάμε παντού: στα εκλογικά περίπτερα, στις αφίσες, στο φόντο των εξεδρών από τις οποίες μιλάει ο Τσίπρας. Ενα τρίπτυχο τόσο ασαφές και τόσο ευέλικτο που μπορεί να περιλάβει τα πάντα και τίποτα. Και βέβαια, η γενικολογία και η ασάφεια είναι σκόπιμες. Για να μπορεί ο κάθε πικραμένος να φαντάζεται ό,τι του φτιάχνει τη διάθεση, για να μπορεί κάθε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να δίνει όποια απάντηση κρίνει αναγκαία σε τυχόν καχύποπτους ψηφοφόρους που θέλουν κάτι παραπάνω από «ένα πιάτο φαΐ για τους πεινασμένους και ένα κρεβάτι για τους άστεγους». Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «το ΠΑΣΟΚ του 2015». Δεν το λέμε επειδή φιλοξενεί πληθώρα Πασόκων στα ψηφοδέλτιά του, αλλά επειδή δεν κρύβει το θαυμασμό του για «το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου». Κάντε, όμως, μια σύγκριση ανάμεσα στο προεκλογικό τρίπτυχο του ΣΥΡΙΖΑ και στο τρίπτυχο που χρησιμοποιούσε το ΠΑΣΟΚ πριν καταλάβει για πρώτη φορά την κυβερνητική εξουσία: «Εθνική ανεξαρτησία – Λαϊκή κυριαρχία – Κοινωνική δικαιοσύνη» κραύγαζε το ΠΑΣΟΚ της πρώτης περιόδου του. Χρησιμοποιούσε συνθήματα ιστορικά γειωμένα, που στη συνείδηση των εργαζόμενων εκείνης της περιόδου είχαν συγκεκριμένο περιεχόμενο. Είχαν πολιτικό περιεχόμενο (έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, έξω οι βάσεις), είχαν κοινωνικό περιεχόμενο (διεκδικήσεις των εργατών, των φτωχών αγροτών, των εργαζόμενων μικροαστών, των νέων), είχαν συνταγματικό περιεχόμενο (εκδημοκρατισμός του αστικού κρατικού μηχανισμού). Την περίοδο εκείνη, η ελληνική σοσιαλδημοκρατία, φρέσκια ως πολιτικό ρεύμα, έπρεπε να ηγηθεί ενός αστικού συστήματος που ήταν αναγκασμένο από τη μια να εκσυγχρονιστεί κατά τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα και από την άλλη να κάνει κάποιες παραχωρήσεις στις εκμεταλλευόμενες τάξεις. Ηταν ο μόνος τρόπος για να ενσωματωθούν στο σύστημα ευρύτατες κοινωνικές δυνάμεις και να εξατμιστεί βαθμιαία ο μεταπολιτευτικός ριζοσπαστισμός με τα αιτήματά του σε όλα τα πεδία. Η σημερινή σοσιαλδημοκρατία (ΣΥΡΙΖΑ) δεν αισθάνεται αυτή την ανάγκη, γιατί δεν αισθάνεται την καυτή ανάσα του κοινωνικού κινήματος στο σβέρκο της. Γι’ αυτό και αερολογεί. Το κίνημα δεν πρέπει να ψέγει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κάνει τη δουλειά του ως αστικό ρεύμα. Τον εαυτό του πρέπει να ψέγει, για την τεράστια υποχώρησή του. Οι δε επαναστάτες, αυτοί που θέλουν να «μπολιάσουν» το κίνημα με ταξική συνείδηση, οφείλουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να τα ενσωματώσουν στην τακτική τους. Συμπεράσματα από το 1981, όταν πολλοί ακολουθούσαν το ΠΑΣΟΚ «χωρίς αυταπάτες». Και συμπεράσματα από το 2015, που επίσης πολλοί ακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ για «κάτι καλύτερο»!
![](/wp-content/uploads/2020/08/563/content_tsipras_twitter.jpg)
♦ Τη γελοιότητα του υποψήφιου της ΝΔ, που ανακάλυψε ότι μ’ αυτή την αφίσα ο ΣΥΡΙΖΑ προσβάλλει την ιερότητα του αγίου πνεύματος, την ψέξαμε όλοι. Τη γελοιότητα του ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστοι. Αδίστακτοι ψηφοθήρες δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τα πάντα. Από χριστιανικά σύμβολα μέχρι «μοντερνιές». Χωρίς αρχές, χωρίς έρμα, χωρίς πολιτισμό.