Σβήσε με πρωινό ροδόνερο/ της νύχτας την παραφορά/ Και σαν οι αυλητρίδες αποσώσουν τον φρένητα χορό τους/ ντύσου τη χλαμύδα σου/ και πίσω πάλι στην πάσα (Πραξαγόρα)
Το stay department
Αειντε, πάλι, πλεόνασμα αίματος απ’ την αέναη αφαίμαξη…
Και οι παραγωγοί του πλούτου χωρίς φωνή κι ακρόαση
Μπόχα εκλογών, κοινωνική απάθεια, ζητούνται απαντήσεις σε ερωτήματα
6.000 ένσημα, άρα adios σύνταξη. Δε συνιστά ταξικό (αλλά και αναπάντητο) έγκλημα;
Μας φορτώσαν με μύρια όσα προβλήματα/ αυτοί που χρήματα μυρίζουν, μα είναι του ντουνιά τα… βοθρολύματα.
Η Δούρου, της πλατείας Κουμουνδούρου, και νυν στην περιφέρεια, των καπιταλιστών «ιέρεια»
Ρακά: εβραϊκή λέξη που εκφράζει πλήρη περιφρόνηση (από λεξικό LIDDEL SCOTT, τ.-5)
♦ 24 Σεπτεμβρίου 2014. Μεγάλη η απόσταση από την πρόσφατη επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα; Οχι βέβαια. Ξεχνιούνται η γενοκτονία που συνέβη στη μαρτυρική λωρίδα της Γάζας από τον ισραηλινό ναζισιωνισμό, καθώς και η ηρωική ένοπλη αντίσταση της Παλαιστίνης, καθώς και η καρτερικότητα των κατοίκων που στάθηκαν λιοντάρια μαζί με την Aντίσταση; Οχι Βέβαια. Ο σιωνισμός συνέχισε τη «δουλειά» του, αυτή τη φορά προσπαθώντας να επεκτείνει την προς αυτού «συμπάθεια» (που στη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα διεθνώς καταδικάστηκε, εκτός βέβαια από τις ΗΠΑ και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ανά τον πλανήτη). Ο τρόπος; Οι εκδηλώσεις «πολιτισμού» και πλέον, αδιάντροπα, με πρόθεση την «άφεση» των 66χρονων εγκλημάτων του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού, η προσπάθεια αυτής της «άφεσης» να περάσει μέσα από τη «διδασκαλία του ολοκαυτώματος» στα σχολεία της ελληνικής περιφέρειας. Η συγκεκριμένη εκδήλωση (απ’ αφορμή την έκδοση του βιβλίου της Μ. Κλιάφα «Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα») έγινε σε «πολυχώρο» της Αθήνας, 24-9-14. Τι σχέση έχει η κ. Κλιάφα με το Ολοκαύτωμα; Απλώς «έχει μελετήσει, με αφορμή και το παρόν βιβλίο, τις ιστορικές πηγές και μαρτυρίες αλλά και την ιουδαϊκή κουλτούρα», όπως μας πληροφορεί η συντάκτις της «Αυγής» Σταυρούλα Τσούπρου. Πέραν τούτου ουδέν. Δηλαδή, η «βαρύτητα» του βιβλίου της κ. Κλιάφα έγκειται στο ότι μελέτησε την ιουδαϊκή κουλτούρα. «Ολως τυχαίως», η συγγραφέας «λησμόνησε» το πρόσφατο ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ στη Γάζα. Για να το προχωρήσουμε λίγο το θέμα: η μυθοπλασία (η λογοτεχνική) έχει –στο όνομα του ολοκαυτώματος– προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό τρανταχτές απάτες. Λόγου χάρη, το βιβλίο «The painted bird» του πολωνού μετανάστη Jerzy Kosinski, μια (υποτιθέμενη) αυτοβιογραφική αφήγηση του συγγραφέα όσον αφορά τις περιπλανήσεις του ως χαμένου από τους γονείς του παιδιού στην Πολωνία, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η πραγματικότητα: ο Kosinski ζούσε με τους γονείς του καθόλη τη διάρκεια του πολέμου. Ποιοι έσπευσαν να εκφραστούν ασμένως για το βιβλίο; Ο Εlie Wiesel και η Synthia Ozick. Ο μεν πρώτος το χαρακτήρισε ως μία από τις καλύτερες καταγγελίες της ναζιστικής εποχής, γραμμένο με βαθιά ειλικρίνεια και ευαισθησία (Εlie Wiesel, «Everybody’s victim», N.Y. Times Book Review, 31-10-1965). Το συγκεκριμένο βιβλίο γνώρισε δόξα και τιμές (και φράγκα…) και (κυρίως) έγινε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΣΕ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΛΛΕΓΙΑ. Μέχρις ότου μια εβδομαδιαία εφημερίδα τον ξεσκέπασε, ενώ ο ίδιος πριν πεθάνει μετάνιωσε για την απάτη του σημειώνοντας: «Πολλοί εβραίοι της Β. Αμερικής έχουν την τάση να το εκλαμβάνουν ως Shoah, ως μια αποκλειστική εβραϊκή καταστροφή… Ομως, τουλάχιστον μισό εκατομμύριο Ρομ, περίπου δυόμισι εκατομμύρια καθολικοί Πολωνοί, εκατομμύρια σοβιετικoί πολίτες και διάφορες άλλες εθνικότητες υπήρξαν επίσης θύματα αυτής της γενοκτονίας…». Ακόμα και σ’ αυτό που αγγλιστί αποκαλείται ως deathbed ΔΕΝ τόλμησε να αναφέρει τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ (20 εκ.) ΦΟΡΟ ΑΙΜΑΤΟΣ της ΕΣΣΔ ΣΤΟ Β’ Παγκόσμιο… «Ετερος Καππαδόκης» ο Binjamin Wilkomirski, με το βιβλίο του «Fragments», στο οποίο η μυθοπλασία είναι απλά ένας… μύθος και το οποίο ευρέως προβλήθηκε, απέφερε χρήμα (στον εκδότη και το συγγραφέα) και έγινε προσπάθεια να επιβληθεί ως κλασικό δείγμα της λογοτεχνίας του Ολοκαυτώματος. Και βέβαια, αποδείχτηκε (ας είναι καλά κάποιοι ιστορικοί όπως ο Raul Hilberg) ότι ο Wilkomirski ήταν ψεύτης ολκής: καθόλη τη διάρκεια του πολέμου βρισκόταν στην Ελβετία και, μαντέψτε, δεν είναι καν εβραϊκής καταγωγής. Απόδειξη το ότι τον Οκτώβρη του ’99, ο (γερμανός) εκδότης του Wilkomirski απέσυρε το συγκεκριμένο βιβλίο από τα βιβλιοπωλεία και παραδέχτηκε δημόσια ότι τελικά ο συγγραφέας δεν ήταν ένα ορφανό εβραιόπουλο, αλλά ένα… ελβετοπαίδι ονόματι Μπρούνο Ντούσεκερ. Ακολούθησε η αφαίρεση του βιβλίου του από τον κατάλογο του αμερικανού εκδότη του (σχετικά δημοσιεύματα: NY Times, 3-11-1999, «Publisher Drops Holocaust Book» και N. York Post, 4-11-1999, «Holocaust Hoaxer?») Αυτά επί του παρόντος.
♦ Καλά, μιλάμε για… έξοδα για την παιδεία: «το υπ. Παιδείας ανακοίνωσε την πρόσληψη 35 δασκάλων και 51 νηπιαγωγών για την κάλυψη λειτουργικών κενών αποκλειστικά στο πρόγραμμα των ολοήμερων νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων» (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 27-9-2014).
♦ Τόπε, τόπε ο Δραγασάκης: «Ο Σύριζα έχει σχέδιο και ο λαός το αναγνωρίζει» (avgi.gr, 9-10-14). Ναι, αλλά το… γνωρίζει;
♦ Τα αυτοανόητα επικρατούν.
♦ Τώρα που ο Ζίζεκ έκανε τη στροφή του προς τα δεξιά –κάργα δεξιά– τι θα πουν οι ντόπιοι υποστηρικτές του;
♦ Εχει μια προτίμηση στα Σάββατα όσον αφορά τις συγκεντρώσεις του το ΠΑΜΕ. Ιδίως στο κέντρο της Αθήνας, με λίγο κόσμο να περιδιαβαίνει, ίσως και μια ηλιόλουστη μέρα και κανένα ουζάκι μετά (ξέρουμε, ξέρουμε «θα βουλιάξει η Αθήνα» που είχε πει πάλαι-πότε η Παπαού). Και προσοχή να μη σπάσει κανένα καθρεφτάκι, παιδιά. Για βιτρίνες, δεν μιλάμε. Αυτές είναι στόχος των προβοκατόρων, έτσι δεν είναι; (Και βέβαια, ενδιαφέρον παρουσιάζει η μη παρουσία «εργαζομένων στα σώματα ασφαλείας» –και την ΚΥΠ– στη μελλοντική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ).
♦ Δως μοι πα στω και ταν γαν κινήσω (Αλλιώς, δώσμου ταγάρ’ για το χωριό μου να κινήσω).
♦ Δημόσιες σχέσεις Δούρου: τυπική Συριζαία, έχει (σ)χέσει και τον τελευταίο ψηφοφόρο της.
♦ Εξαφανισμένοι φοιτητές στην Τουρκία: ΜΙΤ τους είδε κανείς;
♦ Εφόσον η τάξις η εργατική καθεύδει/ η αλήθεια την υπόθεση διαψεύδει (εκτός εάν η εργατική τάξη…).
♦ Μας πήρανε τα σώβρακα/ τώρα και τις συντάξεις./ Η μούγκα, η νευροπάθεια στοιχήματα κερδίζουν./ Τι’ ναι η έγερση θέμα σοβαρό/ περίπατος δεν είναι.
♦ Τι/ κι αν δούλεψες στο Εμ-Αϊ-Τι./ Εβαλες κι έδωσες μεράκι/ χρώμα με ουρά/ μα είσαι μόνο ένα τσιράκι.
♦ Και δεν είναι μόνο ο σύριζα ΚΥ(μ)Πάρης. Είναι και ο Περισσός.
Βασίλης
