♦ Και ο Ομπάμα ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί όχι, και ο Ομπάμα ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ! Μας το είπε, εμμέσως πλην σαφώς, ο Τσίπρας από το προεκλογικό μπαλκόνι της Καβάλας: «Δεν είμαστε οι μόνοι που ζητάμε ορθολογισμό και ρεαλισμό από τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης. Μόλις, χτες, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, διατύπωσε την αμφιβολία του για την ορθότητα της ευρωπαϊκής πολιτικής στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης»!
Προσέξτε τις λέξεις που χρησιμοποίησε: «ορθολογισμό» και «ρεαλισμό». Τόσο γενικόλογες, τόσο ασαφείς που να χωράνε μέσα τους τα πάντα. Οποιονδήποτε συνδυασμό. Γι’ αυτό συνοδεύτηκαν με αναφορά στον Ομπάμα. Τον ηγέτη του παγκόσμιου χωροφύλακα, του παγκόσμιου ληστή, του παγκόσμιου τρομοκράτη. Ο Τσίπρας έχει γενικά μια αδυναμία στους ηγέτες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Στη συνέντευξη που έδωσε στο CNBC αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μάη εξέφρασε το θαυμασμό του για τον πρόεδρο Ρούσβελτ. Τώρα επικαλείται τον Ομπάμα, στο όνομα του «ορθολογισμού» και του «ρεαλισμού». Και βέβαια, όλες αυτές οι αναφορές κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι. Αποκαλύπτουν τη βαθύτερη ουσία μιας συντηρητικής σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής. Πέραν, δε, αυτού, αποτελούν και υποβολή διαπιστευτηρίων στην πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη, που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι διαδραματίζει σοβαρότατο ρόλο στην εξέλιξη των ελληνικών πολιτικών πραγμάτων. Για να κυβερνήσεις πρέπει «να περάσεις από την πρεσβεία» κι αυτό το ξέρουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι, όπως το ξέρει (και το έχει εφαρμόσει με θρησκευτική ευλάβεια) κάθε ελληνική αστική πολιτική δύναμη.
♦ Mάταιος κόπος
Σαν μπακάλης της τρόικας, με αυθαίρετους υπολογισμούς όπως πάντα και χωρίς καμιά τεκμηρίωση, ο Σαχινίδης ανέλαβε να «ποσοτικοποιήσει» τα μέτρα που προτείνουν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να καλλιεργήσει τη γνωστή τρομοκρατία των αριθμών: αν εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα και σταματήσει η χρηματοδότηση από τη δανειακή σύμβαση, δε θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις.
Μόνο που ο κόπος του είναι μάταιος. Ακόμα και σωστά να είναι τα ποσοτικά μεγέθη που παρουσιάζει (που σίγουρα δεν είναι), κανένας δεν τον πιστεύει. Γιατί απλούστατα τα ίδια λένε οι Πασόκοι εδώ και δυο χρόνια για να δικαιολογήσουν τα βάρβαρα μέτρα των Μνημονίων. Απ’ αυτά τα μέτρα είναι που θέλει να ξεφύγει ο κόσμος, γι’ αυτό και πιάνεται απ’ ό,τι του σερβίρουν ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ, όπως ακριβώς ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του.
♦ Σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου
Μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου; Εξαρτάται από το πότε απαγχονίστηκε ο μακαρίτης. Εγραψε ο «Ριζοσπάστης» (12.6.12): «Το μοντέρνο παραμύθι, που αναπαράγουν σε όλους τους τόνους τα κόμματα του “ευρωμονόδρομου”, ότι τάχα η ανεργία θα αντιμετωπιστεί με τα μεγάλα έργα που θα γίνουν στον τομέα της πράσινης ανάπτυξης, όπως, π.χ., οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καταρρέει με πάταγο κάτω από το βάρος της ίδιας της πραγματικότητας. Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι παρά τον πακτωλό των εκατοντάδων εκατομμυρίων που διοχετεύονται από το κράτος για την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται σ’ αυτούς τους τομείς, οι νέες θέσεις εργασίας είναι ελάχιστες».
Σωστό είναι το συμπέρασμα και οι αναγνώστες της «Κ» το γνωρίζουν πολύ καλά, καθώς από καιρού εις καιρόν δημοσιεύονται στην εφημερίδα μας απολογιστικά στοιχεία για τις επενδύσεις που παίρνουν τεράστιες κρατικές επιχορηγήσεις, δημιουργώντας θέσεις εργασίας που δεν φτάνουν ούτε τον αριθμό των δαχτύλων ενός χεριού. Ομως, οι άνθρωποι του Περισσού θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί όταν γράφουν τέτοια σχόλια, γιατί έχουν τη φωλιά τους λερωμένη. Μήπως μπορούν να μας πουν πόσες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν στην περιβόητη «Τυποεκδοτική ΑΕ», όταν εισέπραξε παχυλότατες και προκλητικότατες κρατικές επιχορηγήσεις; Το θυμίζουμε εμείς, ανατρέχοντας στο αρχείο της «Κ»: Το Νοέμβρη του 2006 (επί κυβέρνησης ΝΔ), με απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ 1762, 5.12.2006) η Τυποεκδοτική ΑΕ υπήχθη στις διατάξεις του «αναπτυξιακού» νόμου για επένδυση 1.098.560 ευρώ, εκ των οποίων τα 329.568 ευρώ κρατική επιχορήγηση (30% της επένδυσης). Με την επένδυση αυτή υποτίθεται ότι θα δημιουργούνταν πέντε (αριθμός 5) νέες θέσεις απασχόλησης! Το Δεκέμβρη του 2006, η επιχείρηση του Περισσού πήρε νέο πακέτο, τριπλάσιου ύψους (ΦΕΚ 569, 20.4.2007). Υπήχθη πάλι στον «αναπτυξιακό» νόμο, για επένδυση ύψους 3.367.944 ευρώ, εκ των οποίων 1.010.383 ευρώ κρατική επιχορήγηση (30%). Νέες θέσεις εργασίας (κρατηθείτε) εφτά (αριθμός 7)!
♦ Καθαρματίδια
«Ακούστηκε κανένα κόμμα να λέει στους ψηφοφόρους ότι ο μόνος τρόπος διάσωσης της ελληνικής οικονομίας είναι η σκληρή δουλειά από όλους; (…) Ζήτησε κανείς από τους πολίτες να δουλεύουν περισσότερο (…) να περιορίσουν τον τρόπο της ζωής τους, να καταναλώνουν ό,τι παράγεται εδώ, να σέβονται τους άλλους λαούς και τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας;».
Σε ποια χώρα ζει ο αρθρογράφος των «Νέων» (Γ. Λακόπουλος) που έγραψε τα παραπάνω σε άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Δουλειά»; Στην Ελλάδα ζει και ξέρει πολύ καλά για το ενάμισι εκατομμύριο ανέργων, για τις εκατοντάδες χιλιάδες που εργάζονται με μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, ωρομίσθιο κ.λπ. Ξέρει πολύ καλά πόσο έχει πέσει και συνεχίζει να πέφτει η λαϊκή κατανάλωση. Κι όμως, με απύθμενο θράσος ζητά προκλητικά να πούμε στους άνεργους και τους υποαπασχολούμενους ότι πρέπει να δουλεύουν περισσότερο (λες και είναι επιλογή τους η ανεργία και η υποαπασχόληση) και στις λαϊκές οικογένειες που κόβουν και τα στοιχειώδη, να περιορίσουν τον τρόπο ζωής τους. Ποτέ δεν έλειψαν τα καθάρματα και τα καθαρματίδια απ’ αυτόν τον τόπο.
♦ Πολύ κλάμα
Πόσο πήραν οι… ΣΥΡΙΖΑίοι της Γαλλίας στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών; Μόλις 6,91%. Δηλαδή, λίγο πάνω από το μισό από το ποσοστό που πήρε ο υποψήφιός τους Ζαν-Λικ Μελανσόν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ο ίδιος ο Μελανσόν, καβαλημένο καλάμι προφανώς, πήγε ν’ αντιπαρατεθεί με τη Μαρίν Λεπέν στην εκλογική της περιφέρεια, που ήταν εκλογική περιφέρεια και του πατέρα της. Το αποτέλεσμα ήταν να υποστεί προσωπική συντριβή. Η Λεπέν διπλασίασε το ποσοστό που είχε πάρει στον πρώτο γύρο το 2007 παίρνοντας 42,36% και θ’ αναμετρηθεί στο δεύτερο γύρο με τον δευτεροκλασάτο σοσιαλδημοκράτη Κεμέλ που πήρε 23,5%, ενώ ο Μελανσόν έμεινε τρίτος και μπουκάλα με 21,48%. Ετσι, το «Μέτωπο της Αριστεράς» θα μπει στη νέα γαλλική Βουλή χωρίς τον Μελανσόν, που δήλωσε περίλυπος και σκυθρωπός ότι έχασε το τολμηρό του στοίχημα να κερδίσει στην έδρα της τη Λεπέν!
Κατά τα άλλα, ο «νέος άνεμος» που πνέει στη Γαλλία (όχι ακόμα στην Ευρώπη) είναι καθαρά σοσιαλδημοκρατικός. Μέχρι και απόλυτη πλειοψηφία στη γαλλική Βουλή «χτυπούν» στο δεύτερο γύρο οι σοσιαλδημοκράτες. Αν το πετύχουν, θα είναι πολιτικά παντοδύναμοι, αφού για πρώτη φορά μετά από έναν αιώνα θα ελέγχουν Προεδρία, Βουλή και Γερουσία.
♦ Τιμωρία
Οι Νεοδημοκράτες έχουν ψάξει τα πάντα, προκειμένου να διεξάγουν την αρνητική-δυσφημιστική καμπάνια τους ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και τόσο δύσκολο να βρουν δηλώσεις του Λαφαζάνη ενάντια στη συμμετοχή στην Ευρωζώνη και υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Είναι απόψεις που τις εξέφραζε για μια ολόκληρη περίοδο ο θεωρούμενος ως άτυπος ηγέτης του «αριστερού ρεύματος» του ΣΥΝ. Φυσικά, οι Νεοδημοκράτες διάλεξαν σκόπιμα τέτοιες δηλώσεις του Λαφαζάνη από τη εμφάνισή του στο διαδικτυακό κανάλι του περιβόητου Αμυρά. Και ο μεν Λαφαζάνης απάντησε ότι αυτές ήταν οι προσωπικές του απόψεις και όχι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ (αλήθεια, σήμερα ποιες είναι οι θέσεις του Λαφαζάνη;), όμως αυτό δεν κρίθηκε αρκετό. Ανατέθηκε στον Παπαδημούλη να εμφανιστεί και με ύφος παιδονόμου να βάλει τον Λαφαζάνη… τιμωρία.
Πρώτα πήρε αυστηρό ύφος, δηλώνοντας πως «όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για προσωπικές, μειοψηφικές απόψεις». Μετά πήρε το ύφος του στοργικού γονιού: «Ομως, δεν έχουμε κανένα σκοπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, παρότι έχει μειοψηφικές θέσεις σε ορισμένα θέματα, να τον στείλουμε σπίτι του. Ισα ίσα, τον θεωρούμε άξιο και χρήσιμο στέλεχος». Στο φινάλε, πάλι με αυστηρό ύφος, ανακοίνωσε την τιμωρία: «Ο Παναγιώτης, έχοντας αυτή την προσωπική άποψη, δε θα είναι ο άνθρωπος που θα εκφράζει την πολιτική μας στα θέματα της οικονομικής πολιτικής ή των σχέσεων με την Ευρώπη»!
Ποιος είναι ο Παπαδημούλης και ανακοινώνει το ρόλο που θα έχει κάθε στέλεχος; Ο… Παπαδημούλης. Εκείνος που «πούλησε» την τελευταία στιγμή τον Κουβέλη και δεν έφυγε με τους υπόλοιπους της «ανανεωτικής πτέρυγας» που έφτιαξαν τη ΔΗΜΑΡ και έκτοτε είναι το στέλεχος που «ερμηνεύει» επί το δεξιότερον όλη την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς, όμως, έχουμε μια απορία. Στην «Αθηναΐδα» ο Λαφαζάνης παρουσίασε το πρόγραμμα κοινωνικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ (εργασιακά, πρόνοια κ.λπ.). Αυτό το κομμάτι είναι ή όχι άμεσα συνδεδεμένο με την οικονομική πολιτική;
♦ Αλλα τα μάτια του λαγού…
Παντού όπου η χίτικη δολοφονία ή μοναρχοφασίστας ληστής και βιαστής, παντού όπου ο μαυρομετωπίτης τρομοκράτης σηκώνει το οπλισμένο χέρι του -αδιάφορο αν κρατά όπλο, πιστόλι, μαχαίρι, σιδερογροθιά, κλομπ, βούρδουλα, ξύλο είτε πέτρα- για να χτυπήσει πρέπει το χέρι αυτό να πέφτει χάμω μαυρισμένο, σπασμένο, παράλυτο. Κάθε βιαστής οποιοσδήποτε και αν είναι, πρέπει το έγκλημά του να το πληρώνει με τη ζωή του.
Κάθε δημοκρατικός πολίτης, που δέχεται επίθεση από μοναρχοφασίστα τρομοκράτη πρέπει να δίνει την απάντηση που αξίζει.
Νίκος Ζαχαριάδης
Ριζοσπάστης, Τετάρτη 12/12/1945, σελ. 1
Αλλοι καιροί; Σίγουρα, αλλά μπορεί κανείς να βρει αναλογίες.
Αλλα ήθη; Σιγουρότατα, δεδομένου ότι τότε θα μιλούσαμε για ένα επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα και τον ηγέτη του, ενώ σήμερα μιλάμε για ένα αστορεφορμιστικό κόμμα με μια περιδεή, νομιμόφρονα και δουλική ηγεσία. Τότε θα μιλούσαμε για ένα κόμμα που προετοιμάζεται για την επανάσταση, ενώ σήμερα μιλάμε για ένα κόμμα που διεκδικεί ψήφους.