Υστερα από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις, η κυβέρνηση του Νεπάλ και η ηγεσία των μαοϊκών ανταρτών κατέληξαν τα ξημερώματα της 8ης Νοεμβρίου σε συμφωνία ειρήνης, η οποία προβλέπει τη συμμετοχή των μαοϊκών ανταρτών στην κυβέρνηση. Επικεφαλής των δύο ομάδων διαπραγμάτευσης ήταν ο πρωθυπουργός του Νεπάλ και ο ηγέτης των ανταρτών Πρατσάντα, ο οποίος δήλωσε ότι πρόκειται για μια ιστορική συμφωνία που ανοίγει μια νέα εποχή για το Νεπάλ.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία, η συμφωνία προβλέπει την αύξηση του αριθμού των μελών της σημερινής βουλής με τη συμμετοχή 73 αντιπροσώπων των μαοϊκών ανταρτών, δύο λιγότερων απ’ αυτούς που διαθέτει το μεγαλύτερο κόμμα. Στη συνέχεια, το σχηματισμό, στις αρχές του Δεκέμβρη, μεταβατικής κυβέρνησης, στην οποία θα συμμετέχουν επίσης εκπρόσωποι του μαοϊκού αντάρτικου. Για το μέλλον της μοναρχίας, θα αποφασίσει με απλή πλειοψηφία η πρώτη συνέλευση της συντακτικής βουλής, που θα εκλεγεί μέσα στο 2007, η οποία στη συνέχεια θα ετοιμάσει και το νέο σύνταγμα. Για το κρίσιμο ζήτημα του αφοπλισμού του αντάρτικου, η συμφωνία προβλέπει ότι, πριν από το σχηματισμό της μεταβατικής κυβέρνησης, οι 35.000 αντάρτες θα συγκεντρωθούν σε στρατόπεδα και τα όπλα τους θα κλειδωθούν σε χώρους υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ, τα κλειδιά των οποίων όμως θα κρατούν οι ίδιοι. Ο κυβερνητικός στρατός θα αποσυρθεί στους στρατώνες του και θα κλειδωθεί επίσης αντίστοιχος αριθμός από τα όπλα του.
Αν η ουσία της συμφωνίας ανταποκρίνεται στην εικόνα που μετέδωσαν τα δυτικά πρακτορεία, είναι φανερό ότι αποτυπώνει το συσχετισμό δυνάμεων που έχει διαμορφωθεί στο Νεπάλ με τη λαϊκή εξέγερση, στην οποία καθοριστικό ρόλο έπαιξε το αντάρτικο και η πολιτική έκφρασή του, το μαοϊκό κομμουνιστικό κόμμα. Η λαϊκή εξέγερση κατάφερε να ανοίξει το δρόμο για το οριστικό τέλος του μεσαιωνικού καθεστώτος της μοναρχίας. Η συντακτική βουλή που θα εκλεγεί θα επικυρώσει απλά το θάνατό του και ταυτόχρονα, με το σημερινό τουλάχιστον συσχετισμό δυνάμεων, θα προχωρήσει σε αστικοδημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες σε μια χώρα, όπως το Νεπάλ, με καθυστερημένες οικονομικές και κοινωνικές δομές, είναι αναγκαίες και αποτελούν βήματα προς τα μπρος. Μέχρι εδώ, οι εκπρόσωποι του μαοϊκού αντάρτικου στην κυβέρνηση ίσως να μη συναντήσουν τόσο πολλά και αξεπέραστα προβλήματα. Τα δύσκολα θα έρθουν αργότερα και τότε κυρίως θα δοκιμαστεί η επαναστικότητα και η ορθότητα της πολιτικής τους.
