Ανακοίνωσε την περασμένη Δευτέρα ο υπουργός Εργασίας Β. Μαγγίνας, ότι «όλα τα Ταμεία αρμοδιότητας του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, υποχρεούνται να καταβάλουν εντός 15 ημερών από την υποβολή της αίτησης και σχετικής Υπεύθυνης Δήλωσης του αιτούντος να συνταξιοδοτηθεί, προσωρινή σύνταξη η οποία θα ισούται με το 80% της υπολογιζομένης να καταβληθεί ως οριστικής».
Του απάντησε αμέσως ο πρόεδρος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των εργαζόμενων στα Ταμεία, ότι αυτό είναι τεχνικά αδύνατο. Και έχει δίκιο, αν κρίνουμε από την προϊστορία. Είναι πολλές μέχρι τώρα οι φορές που υπουργοί και διοικητές Ταμείων έχουν ανακοινώσει μέτρα επιτάχυνσης της διαδικασίας υπολογισμού των συντάξεων, αλλά στην πράξη δεν έχει γίνει τίποτα. Μπορεί ο Μαγγίνας να θέλει να το ξεχάσουμε, όμως εμείς θυμόμαστε πολύ καλά τον πρώτο υπουργό της «νέας διακυβέρνησης» να υπόσχεται ότι το απαράδεκτο καθεστώς της επί χρόνια καθυστέρησης των συντάξεων θα τερματιστεί και πως οι συντάξεις θα αποδίδονται στους δικαιούχους το πολύ μέσα σε δυο μήνες. Ξέρουμε ακόμα, ότι υπάρχει ήδη νομικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο τα Ταμεία υποχρεούνται να δίνουν αμέσως έναντι σύνταξης ποσό μέχρι 500 ευρώ, μέχρι οι υπηρεσίες να υπολογίσουν την κανονική σύνταξη. Το ότι πολλοί συνταξιούχοι δεν κάνουν χρήση αυτής της ρύθμισης έχει να κάνει με την παντελή αναξιοπιστία του συστήματος. Φοβούνται πως αν δεχτούν την προσωρινή σύνταξη, η κανονική θα καθυστερήσει περισσότερο. Τι υπόσχεται τώρα ο Μαγγίνας; Μια βελτιωμένη εκδοχή αυτής της παλιάς ρύθμισης, με εξαιρετικά αμφίβολα αποτελέσματα.
Και να υποθέσουμε ότι αυτή τη φορά η εξαγγελία θα εφαρμοστεί, δεν κάνει καμιά χάρη στους συνταξιούχους η κυβέρνηση. Η σύνταξη αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά τους και η έγκαιρη απονομή της ελάχιστη υποχρέωση του κράτους απέναντί τους. Ομως, η χρονική στιγμή αυτής της εξαγγελίας δεν είναι τυχαία. Προπαγάνδα προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση, μπας και θολώσει λίγο τα νερά, μπας και απαλύνει κάπως τις εντυπώσεις από τις συνεχείς αποκαλύψεις των σχεδίων για νέες αντεργατικές ανατροπές στο Ασφαλιστικό. Κάτι σαν το ζαχάρωμα του πικρού χαπιού, για να καταπίνεται ευχάριστα.