Δεν πρόκειται για μια από τις συνηθισμένες αντιασφαλιστικές ανατροπές, οι οποίες αμφισβητούσαν τις βασικές παραμέτρους της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά διατηρούσαν τον πυρήνα της. Πρόκειται για μια ριζική ανατροπή, που μετατρέπει την Κοινωνική Ασφάλιση σε ιδιωτική ασφάλιση. Χειρότερη από την ιδιωτική ασφάλιση που ισχύει στις ΗΠΑ.
Οι συντάξεις μετατρέπονται σε φιλανθρωπικά βοηθήματα, χωρίς καν την εγγύηση του κράτους. Ολοι οι μισθωτοί, ανεξαρτήτως Ταμείου, μπαίνουν σ’ ένα μίξερ και αλέθονται, για να βγει στο τέλος ένας πολτός, για τον οποίο θα ισχύει ένα μόνο δόγμα: απέναντι στην ασφάλιση είσαι άτομο. «Οσα βάζεις τόσα παίρνεις», χωρίς βέβαια να έχεις και ιδιαίτερες προσδοκίες. Οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια. Οι αρχές της κοινωνικής αλληλεγγύης και της αλληλεγγύης των γενεών, που έστω και στρεβλά εξακολουθούσαν να ισχύουν έως τώρα, παύουν να υφίστανται.
Οι παράμετροι αυτού του νέου ασφαλιστικού συστήματος είναι πολλές. Τις βασικότερες τις αναλύουμε συνοπτικά στις σελίδες που ακολουθούν. Για να συνειδητοποιήσουμε όλοι και όλες το μέγεθος της επίθεσης. Για να πληροφορηθούμε ότι κανένας δεν μένει άθιχτος. Οποτε και αν συνταξιοδοτηθεί, σε όποιο Ταμείο κι αν είναι ασφαλισμένος. Οτι η επίθεση αρχίζει από 1.1.2011. Ας συναισθανθούμε, λοιπόν το βάρος της ευθύνης απέναντι στον εαυτό μας, αλλά και απέναντι στις γενιές που θα ‘ρθουν.
Οι εργαζόμενοι του σήμερα, νέοι και μεγαλύτεροι, έχουν στις πλάτες τους ένα ιστορικό καθήκον. Να σώσουν την Κοινωνική Ασφάλιση. Να μην περάσει το έκτρωμα της κυβέρνησης Παπανδρέου. Για να μπορέσουν στη συνέχεια να διεκδικήσουν αυτά που μας αφαίρεσαν με τις διαδοχικές αντιασφαλιστικές ανατροπές από το 1990 μέχρι το 2008 και να διαμορφώσουμε όρους για μια Κοινωνική Ασφάλιση που ν’ ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες αυτών που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο.
Περιθώρια δεν υπάρχουν. Η αδράνεια ισοδυναμεί με ταξική αυτοκτονία. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν πρόκειται να κάνει τίποτα διαφορετικό απ’ αυτό που έκανε ως τώρα. Μια-δυο ντουφεκιές για την τιμή των όπλων, που οδηγούν σε σίγουρη ήττα. Οι πρωτοπόροι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.
