Καθώς συνεχίζουμε το ρεπορτάζ για το δουλεμπόριο αισθανόμαστε ότι κατρακυλάμε σ’ ένα πηγάδι δίχως πάτο. Κάθε βδομάδα βρισκόμαστε μπροστά σε καινούργια στοιχεία, καινούργιες αποκαλύψεις, καινούργια δεδομένα, που από τη μια αιτιολογούν απόλυτα τη δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και από την άλλη πείθουν πως καμιά λύση δε μπορεί να υπάρξει όσο οι εργολαβίες θα συνεχίσουν να υφίστανται ως καθεστώς.
Ανακαλύψαμε, αίφνης, αυτή την εβδομάδα (ρεπορτάζ στη διπλανή σελίδα), ότι το ΙΚΑ, ένας οργανισμός που είναι επιφορτισμένος με τον έλεγχο για την τήρηση της ασφαλιστικής νομοθεσίας στην εξηρτημένη εργασία στον ιδιωτικό τομέα, στις συμβάσεις που συνάπτει με εργολάβους καθαριότητας δεν τηρεί ούτε τα στοιχειώδη, με αποτέλεσμα στους δικούς του χώρους να βασιλεύει το πιο βάρβαρο δουλεμπόριο.
Από το ρεπορτάζ θα διαπιστώσετε, επίσης, ότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για κατάργηση ή περιορισμό έστω του δουλεμπόριου. Η υπαναχώρηση της διοίκησης του ΗΣΑΠ από τα συμφωνηθέντα, για την οποία γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο, δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Η κυβέρνηση προχωρά στη δι-εύρυνση της δυνατότητας των ΑΕΙ να συνάπτουν συμβάσεις με εργολάβους και η πρυτανεία του ΑΠΘ, η οποία είχε δεσμευτεί –υποτίθεται– ότι θα προωθήσει πρόταση νόμου για την κατάργηση των εργολαβιών και την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού καθαριότητας, κάνει το κορόιδο. Ολοι «αγοράζουν χρόνο». Βρέθηκαν σε δύσκολη θέση μετά τη δολοφονική απόπειρα κατά της Κούνεβα, το σοκ που προκάλεσε και τη γέννηση ενός κινήματος αλληλεγγύης, αναγκάστηκαν να κάνουν συμφωνίες, όμως από την αρχή ήταν αποφασισμένοι να μη κάνουν καμιά υποχώρηση, αλλά ν’ αφήσουν το χρόνο να κυλήσει, να ξεχαστούν όλα και τίποτα να μην αλλάξει.
Ολα τα δεδομένα δείχνουν ότι το δουλεμπόριο δε μπορεί να ελεγχθεί, δε μπορεί να καλουπωθεί, δε μπορεί να κινηθεί στο πλαίσιο της εργασιακής νομιμότητας. ‘Η θα καταργηθεί ή θα παραμείνει ως έχει. Από την άποψη αυτή, η πρόκληση για το κίνημα είναι τεράστια: ή θα επικεντρώσει τη δράση του σ’ αυτό το στόχο ή θα γίνει ένα κίνημα ανώδυνης καταγγελιολογίας.
