Ξέφυγα από τους καρχαρίες
και νίκησα τους τίγρεις
μ’ έφαγαν όμως
οι κοριοί.
Ευτυχώς που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανήκει στην κατηγορία των αμόρφωτων πορφυρογέννητων και σίγουρα δεν έχει διαβάσει Μπρεχτ (πιθανώς κάτι να του θυμίζει αυτό το όνομα, αλλά δεν μπορεί να θυμηθεί τι ακριβώς). Κι όμως, ο σύντομος «Επιτάφιος για τον Μ.» του σπουδαίου δημιουργού θα του ταίριαζε γάντι -μεταφορικώ τω τρόπω- αυτές τις ώρες της πολιτικής απελπισίας. Μόνο να του πει κάποιος πως ο Μπρεχτ «ήτο κομμουνιστής» και στοχαζόταν επιγραμματικά πάνω σε θέματα που αφορούν το προλεταριάτο και την πορεία του «προς τους ουρανούς». Για ανθρώπους σαν τον Κούλη έχει γράψει άλλα…
Στη σημερινή τηλεοπτική εμφάνισή του ο Μητσοτάκης ήταν… να τον κλαίνε οι ρέγγες. Εκτός του ότι γούρλωνε συνέχεια τα μάτια, σαν τον παλιό καλό καιρό, μασούσε συνεχώς τις λέξεις (όπως στην προ Λιγνάδη εποχή), δείγμα ανθρώπου που βρίσκεται σε ταραχή. Αν αυτή που παίχτηκε ήταν η καλύτερη λήψη, φανταστείτε πως ήταν εκείνες που δεν παίχτηκαν. Είδαν κι αποείδαν οι τεχνικοί της προπαγάνδας ότι δεν μπορούν να πετύχουν καλύτερο αποτέλεσμα και τον άφησαν να μασάει τις λέξεις και να γουρλώνει τα μάτια.
Και τι είπε; Τίποτα απ’ όσα δεν ξέραμε ήδη: ότι έγινε λάθος (αν και εντός τυπικής νομιμότητας) και πως αυτός δεν ήξερε τίποτα. Τα φόρτωσε όλα στον αρχιΚΥΠατζή που ο ίδιος είχε τοποθετήσει, κουρελιάζοντας τη νομιμότητα, και (νόμισε πως) καθάρισε. Οσο για τις… τομές που θα κάνει στη λειτουργία της ΕΥΠ/ΚΥΠ, γέλασαν και τα τσιμέντα. Μα πού τα βρήκαν και τον έβαλαν να τα πει; «Ενίσχυση της λογοδοσίας της ΕΥΠ και της εποπτείας του κοινοβουλίου μέσω της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας», «Θωράκιση του πλαισίου νομίμων επισυνδέσεων για πολιτικά πρόσωπα» (για εμάς τους υπόλοιπους… όλα καλά καμωμένα), «Αλλαγές στο εσωτερικό της ΕΥΠ για την ενίσχυση του εσωτερικού ελέγχου, της διαφάνειας, της εξωστρέφειας και της εκπαίδευσης του ανθρώπινου δυναμικού της» και το καλύτερο: «Αναβάθμιση του ρόλου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας για την καλύτερη αξιοποίηση των πληροφοριών και της ΕΥΠ»! Δηλαδή, ένα όργανο απολύτως ελεγχόμενο από τον πρωθυπουργό, θα ελέγχει ένα άλλο όργανο απολύτως ελεγχόμενο από τον πρωθυπουργό.
Αμ’ το άλλο; Αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του θλιβερού του διαγγέλματος για να υμνήσει την κακόφημη ΕΥΠ/ΚΥΠ. «Θα μας φάνε λάχανο οι Τούρκοι χωρίς την ΚΥΠ» ήταν το υπονοούμενο μήνυμά του. Ηταν μια αγωνιώδης προσπάθεια να ενεργοποιήσει τα… εθνικά αντανακλαστικά του συντηρητικού ακροατήριου. Ομως, αν αποδείχτηκε κάτι (για πολλοστή φορά, μάλιστα) είναι πως η ΕΥΠ/ΚΥΠ δεν ασχολείται με τον «εξωτερικό εχθρό», αλλά με τον «εσωτερικό εχθρό». Ετσι στήθηκε, άλλωστε, αυτή η κακόφημη υπηρεσία από τους Αμερικανούς της CIA: «διά την αντιμετώπισιν του κομμουνιστικού κινδύνου».
Ε, στο διάβα των δεκαετιών προέκυψαν και άλλες ανάγκες. Καπιταλιστές θέλουν να παρακολουθήσουν ανταγωνιστές τους. Κυβερνήσεις θέλουν να ξέρουν τι σκέφτονται οι πολιτικοί τους αντίπαλοι στα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης. Από τους καπιταλιστές που κάνουν επιχειρηματική κατασκοπία βγαίνει το… χαρτζιλίκι των ΚΥΠατζήδων, ενώ η παρακολούθηση της αντιπολίτευσης εξυπηρετεί την εκάστοτε κυβέρνηση. Αφού παρακολουθούσαν τον νεοσσό Ανδρουλάκη, λέτε να μην παρακολουθούσαν τον Τσίπρα; Κι αφού παρακολουθούσαν αυτουνούς, λέτε να μην παρακολουθούν όλους όσους βρισκόμαστε εκτός των τειχών της αστικής πολιτικής;
Ο Μητσοτάκης την πάτησε άγρια. Οι άνθρωποί του δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη βρομοδουλειά. Και η αποκάλυψη του ήρθε σαν ταμπλάς στο κεφάλι. Ο,τι και να κάνει, δεν μπορεί να ξεπλύνει το στίγμα του πρωθυπουργού που παρακολουθούσε αρχηγό άλλου κόμματος και ευρωβουλευτή. Στα καφενεία ήδη το λένε γελώντας: «Δηλαδή μόνο τον Ανδρουλάκη είχε βυσματώσει;»…
Στη Βρετανία, οι Τόρις ξεφορτώθηκαν τον Μπόρις Τζόνσον για αδικήματα που είναι πταίσματα μπροστά σ’ αυτά που αποκαλύφθηκαν για τον Μητσοτάκη. Στην καθυστερημένη Μπανανία, όμως, θεωρούν ότι μπορούν να «καταπιούν» τα πάντα. Αυτό προσπαθεί να κάνει τώρα ο Μητσοτάκης με τη μιντιακή στήριξη που έχει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πανεύκολη αντιπολίτευση. Ούτε παραγγελία να το είχε αυτό το σκάνδαλο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ εστιάζουν προσωπικά στον Μητσοτάκη και στο στενό επιτελείο του, αφήνοντας την ΕΥΠ/ΚΥΠ εκτός κάδρου, επιδεικνύοντας έτσι υπευθυνότητα έναντι του συστήματος και των ιμπεριαλιστών πατρόνων. Σ’υμφωνα μ’ αυτή την αντιπολίτευση, έγινε ό,τι έγινε γιατί το έκαναν ο Μητσοτάκης, ο Δημητριάδης, ο Κοντολέων κι όχι επειδή αυτή τη δουλειά κάνει συνέχεια η κακόφημη υπηρεσία των χαφιέδων. Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να πιαστεί από την ασυλία που προσφέρουν στην ΕΥΠ/ΚΥΠ ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, μπας και καταφέρει να δημιουργήσει ένα κοινό έδαφος και πάνω σ’ αυτό να τρέξει για να τη σκαπουλάρει. Δεν νομίζουμε ότι είναι τόσο βλάκες ώστε να του κάνουν τη χάρη.
Το πρώτο που πρέπει να σημειώσουμε, λοιπόν, είναι πως μπορεί να έχουμε ένα σκάνδαλο Μητσοτάκη, όμως πολύ προτού γίνει πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης έχει ξεκινήσει το διαρκές σκάνδαλο της ΚΥΠ, που συνεχίστηκε και όταν οι πασόκοι τη μετονόμασαν σε ΕΥΠ και θα συνεχίζεται εσαεί. Ο «εσωτερικός εχθρός» είναι ο στόχος των μυστικών υπηρεσιών όλων των αστικών κρατών. Ολα τα υπόλοιπα είναι… παράπλευρα οφέλη, που ενίοτε μετατρέπονται σε πολιτική ζημιά.
Το δεύτερο που πρέπει να σημειώσουμε είναι πως το σκάνδαλο των υποκλοπών δεν είναι το μόνο ούτε το μέγιστο. Είναι μόνο το κερασάκι στην τούρτα μιας βάρβαρης πολιτικής. Το «πρόβλημα δημοκρατίας», για το οποίο φλυαρούν οι συριζοπασόκοι δεν συνίσταται μόνο στις βρόμικες παρακολουθήσεις της ΕΥΠ/ΚΥΠ. Πρόβλημα δημοκρατίας υπάρχει όταν βασανίζουν τον Γιάννη Μιχαηλίδη (και τον Δημήτρη Κουφοντίνα πέρυσι), πρόβλημα δημοκρατίας υπάρχει όταν τσακίζουν διαδηλώσεις κάνοντας επίδειξη μπατσοκρατίας, πρόβλημα δημοκρατίας υπάρχει όταν στήνουν πανεπιστημιακή αστυνομία και βάζουν τουρνικέ σε πανεπιστημιακά κτίρια κτλ. κτλ.
Πέρα από την κατασταλτική μανία, όμως, υπάρχει η αντικοινωνική μανία. Αφήνουν την πανδημία να θεριεύει και δεκάδες ανθρώπους να πεθαίνουν καθημερινά, για να μη διαταράξουν την καλοκαιρινή νιρβάνα που απαιτεί ο τουρισμός. Βυθίζουν την εργαζόμενη κοινωνία σε ένα νέο κύκλο φτωχοποίησης, απαγορεύοντας αυξήσεις μισθών και συντάξεων και μείωση των έμμεσων φόρων.
Ολα αυτά πάνε πακέτο. Κι απ’ αυτό το πακέτο δεν πρόκειται να απαλλαγούμε μέσω των εκλογών. Οπως δεν απαλλαγήκαμε και τις προηγούμενες φορές. Οι εκλογές θα σημάνουν απλά αλλαγή σκυτάλης μεταξύ σκυταλοδρόμων που υπερασπίζονται την ίδια πολιτική. Αν θέλουμε ν’ αλλάξει η πολιτική, θα πρέπει να το διεκδικήσουμε μαχητικά και να το επιβάλουμε.