Η εικόνα του Νετανιάχου που από ελληνικού εδάφους εξέφραζε την υποστήριξή του στη δολοφονία του Κασέμ Σολεϊμανί (την ώρα που ακόμα και ηγέτες ιμπεριαλιστικών χωρών δήλωναν από αρνητικοί έως ανήσυχοι) μας έδωσε το μέτρο της συμμαχίας Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου για την κατασκευή του αγωγού ΕastMed, χάριν του οποίου είχε έρθει στην Αθήνα ο πρωθυπουργός της σιωνιστικής οντότητας.
Ηταν πολλοί αυτοί που -κόντρα στο κλίμα των πανηγυρισμών- μιλούσαν για «πολιτική συμφωνία». Ο Νετανιάχου, με την προκλητική του στάση, φρόντισε να τους επιβεβαιώσει. Εστησαν πανηγύρια για έναν αγωγό που δεν ξέρουν αν είναι τεχνικά κατασκευάσιμος, που κανένα μονοπώλιο δεν έχει ενδιαφερθεί να τον κατασκευάσει, επειδή δεν είναι τεχνικά βιώσιμος και για τον οποίο δεν υπάρχουν επαρκείς ποσότητες φυσικού αερίου για να μεταφέρει! Ο αγωγός EastMed δεν είναι απλά ένα σχέδιο στο χαρτί (γράφουμε αναλυτικά σε διπλανές στήλες). Είναι ένα σχέδιο που υπηρετεί (πρόσκαιρες) πολιτικές σκοπιμότητες. Αλλωστε, τις αποφάσεις για την εξόρυξη και τη μεταφορά των (σχετικά μικρών) ποσοτήτων φυσικού αερίου της Λεκάνης της Λεβαντίνης δε θα τις πάρουν τα κράτη, αλλά τα ενεργειακά μονοπώλια.
Αν θέλαμε να περιγράψουμε με λίγες λέξεις αυτές τις σκοπιμότητες, θα τις συνοψίζαμε στη φράση «απομόνωση της Τουρκίας από το ενεργειακό παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο». Κάθε μία από τις τρεις χώρες που συνυπέγραψαν τη συμφωνία στη φιέστα του Ζαππείου έχει τους δικούς της (γνωστούς) λόγους να επιδιώκει την απομόνωση της Τουρκίας. Οταν, όμως, φτάσει η ώρα να παρθούν πρακτικές αποφάσεις, οι πολιτικές σκοπιμότητες θα παραμεριστούν και θα κυριαρχήσει το συμφέρον των μονοπωλίων που θα «πάρουν τη δουλειά». Δε θα είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που πρώην εχθροί θα γίνουν φίλοι.
Στην ευρύτερη περιοχή μας διεξάγεται ο άνευ ορίων ανταγωνισμός μονοπωλίων και ιμπεριαλιστικών κρατών για τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων και της μεταφοράς τους για βιομηχανική και οικιακή κατανάλωση. Αυτός ο ανταγωνισμός ποτέ στην Ιστορία δεν υπήρξε αναίμακτος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην ευρύτερη περιοχή μας διεξάγεται εδώ και δεκαετίες ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος «σε δόσεις». Οχι μόνο «δι' αντιπροσώπων», αλλά και με την απευθείας πολεμική ανάμιξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η γκανγκστερικού τύπου δολοφονία του Σολεϊμανί, αυτά που προηγήθηκαν κι αυτά που θα ακολουθήσουν, είναι μια ακόμα υπόμνηση αυτής της μεγάλης αλήθειας.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούν πιστά τις ιμπεριαλιστικές επιταγές. Μετά από κάποιες αρχικές ταλαντεύσεις στην κατεύθυνση μιας σχετικής ουδετερότητας (θυμηθείτε την… πονεμένη ιστορία του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη), ευθυγραμμίστηκαν πλήρως με την αμερικάνικη στρατηγική. Ετσι προέκυψε ο άξονας Ελλάδα-Ισραήλ-Κύπρος, που στον πολιτικό τομέα περιλαμβάνει και την Αίγυπτο, όμως στον ενεργειακό τομέα αποκλείει την Αίγυπτο, η οποία θέλει να μετατραπεί σε κόμβο μεταφοράς του φυσικού αερίου της περιοχής, χρησιμοποιώντας εγκαταστάσεις υγροποίησης και στη συνέχεια μεταφοράς με τάνκερ.
Η αμερικάνικη ενεργειακή στρατηγική δεν περιλαμβάνει την Τουρκία, επειδή αυτή συνεργάζεται ενεργειακά και με τη Ρωσία (αγωγός Turkish Stream), την ίδια στιγμή που η Τουρκία διατηρεί την επίζηλη θέση της στους πολιτικοστρατιωτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Εξίσου καλές είναι οι σχέσεις της Τουρκίας και με την Ιταλία, μολονότι στη Λιβύη υποστηρίζουν διαφορετικά στρατόπεδα, όπως διαφορετικά στρατόπεδα υποστηρίζουν η Τουρκία και η Ρωσία.
Οι κινήσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των ισχυρών ή λιγότερο ισχυρών περιφερειακών-εξαρτημένων χωρών είναι καλειδοσκοπικές. Κινούνται και διαφοροποιούνται συνεχώς, όχι χωρίς εντάσεις, ακόμα και πολεμικές συγκρούσεις. Οι λαοί πληρώνουν την ακόρεστη δίψα των μονοπωλίων για το μέγιστο κέρδος και τη βουλιμία των ιμπεριαλιστικών κρατών για σφαίρες επιρροής, με φτώχεια, καταστροφή του περιβάλλοντος και αίμα. Σ' αυτόν τον καταστροφικό κυκλώνα έχουν βάλει τη χώρα και το λαό μας οι αστικές κυβερνήσεις, με απόλυτη συμφωνία του αστικού πολιτικού μπλοκ.
Σχετικά Αρθρα
