Μπορεί από το πρωί τα παπαγαλάκια να τσαμπουνάνε ότι «σήμερα αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου της Λαμίας για τη μεταγωγή του Δημήτρη Κουφοντίνα», όμως το δικαστήριο διέκοψε χωρίς να βγάλει απόφαση. Θα μελετήσει την υπόθεση, ήταν η ανακοίνωση της προέδρου! Το γεγονός ότι ήταν ήδη γνωστό πως ο Δ. Κουφοντίνας μπήκε σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια δε λειτούργησε ούτε καν ως επιταχυντής της διαδικασίας. Οταν θέλουν, βγάζουν αποφάσεις μέσα σ’ ένα μισάωρο, ακόμα και νυχτερινές ώρες (πόσες φορές δεν έχει γίνει αυτό;). Εδώ, όμως, η εντολή είναι να παίξουν καθυστέρηση.
Το πιο σημαντικό είναι πως η εισαγγελέας Λαμίας -όπως ακριβώς είχε δηλώσει στη συνήγορο του Κουφοντίνα, όταν κατέθεσε την αίτηση- σε μια εκτενέστατη (18σέλιδη) εισήγηση, πρότεινε στο δικαστήριο να κηρύξει αναρμοδιότητα για την εκδίκηση της συγκεκριμένης υπόθεσης, διότι η προσφυγή αφορά ατομική διοικητική πράξη, τη νομιμότητα της οποίας αρμόδια να κρίνουν είναι τα διοικητικά δικαστήρια!
Ο Σωφρονιστικός Κώδικας (Ν. 2776/1999) αναφέρει ότι «ο έλεγχος της νομιμότητας στη μεταχείριση των κρατουμένων ασκείται από τον αρμόδιο δικαστικό λειτουργό και από το Δικαστήριο Εκτέλεσης Ποινών» (ποινικό δικαστήριο). Οταν όμως γίνεται μια προσφυγή κατά διοικητικών αποφάσεων (όπως εν προκειμένω), η εισαγγελέας αποφαίνεται ότι δεν είναι αρμόδιο το ποινικό δικαστήριο, αλλά το διοικητικό δικαστήριο, διότι η προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων κρίνεται από τα διοικητικά δικαστήρια (διοικητικό Πρωτοδικείο, διοικητικό Εφετείο, ΣτΕ).
Ετσι, ο κρατούμενος γίνεται μπαλάκι του πινγκ-πονγκ ανάμεσα στην ποινική και τη διοικητική Δικαιοσύνη, για να μην μπορεί ποτέ να βρει το δίκιο του και να εγκαταλείπεται έρμαιο σε κάθε αυθαιρεσία των δεσμωτών του. Οσο για την καθυστέρηση, είναι εύκολα εξηγήσιμη. Αν το δικαστήριο κήρυσσε αναρμοδιότητα, η δημαγωγία της Νικολάου («να πάει στα δικαστήρια») θα έπεφτε στο κενό.
Δεν είναι η μοναδική περίπτωση που έχουν δημιουργήσει μια γκρίζα ζώνη, ώστε ο πολίτης να μην μπορεί να βρει το δίκιο του, να απογοητεύεται και να παραιτείται. Θυμόμαστε την προ εικοσαετίας περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Ο οργανισμός αυτός (Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων) ιδρύθηκε το 1998 (Ν. 2637) ως ΝΠΔΔ. Το 2001, όμως, με το Ν. 2945, τον μετέτρεψαν σε ΝΠΙΔ, ιδιοκτησίας του Δημοσίου κατά 100%. Ο αγρότης που αδικούνταν στις επιδοτήσεις που δικαιούνταν απευθυνόταν στα διοικητικά δικαστήρια. Αυτά δήλωναν αναρμόδια, με το επιχείρημα ότι ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ΝΠΙΔ και επομένως οι αποφάσεις του δε θεωρούνται αποφάσεις της Διοίκησης για να κριθούν από τα διοικητικά δικαστήρια. Πήγαινε ο αγρότης στα πολιτικά δικαστήρια και αυτά του απαντούσαν ότι είναι αναρμόδια, διότι εκδικάζουν διαφορές μεταξύ πολιτών (φυσικών και νομικών προσώπων) και όχι διαφορές πολιτών με ένα νομικό πρόσωπο που ανήκει κατά 100% στο Δημόσιο, για τις οποίες αρμόδια είναι τα διοικητικά δικαστήρια! Ετσι, ο αγρότης δεν μπορούσε πουθενά να βρει το δίκιο του και αναγκαστικά τα παράταγε.
Σε μια τέτοια γκρίζα ζώνη προσπαθούν να ρίξουν τον Δ. Κουφοντίνα. Ενώ έχει κάνει αίτημα μεταγωγής του στον Κορυδαλλό στην ΚΕΜ (από τις 28 Δεκέμβρη, περισσότερο από δυο μήνες πρωτύτερα), του λένε να πάει στα δικαστήρια. Κάνει η συνήγορός του μια αίτηση ακύρωσης στο δικαστήριο, η εισαγγελέας προτείνει αναρμοδιότητα του δικαστηρίου εκτέλεσης ποινών, ενώ σημειώνει με νόημα ότι το αίτημα μεταγωγής εκκρεμεί ενώπιον της ΚΕΜ, η οποία ΚΕΜ δε θα συνεδριάσει σήμερα αλλά κάποια στιγμή τις επόμενες μέρες, όπως δήλωσε η Νικολάου.
Το γεγονός ότι ο Κουφοντίνας πεθαίνει, ότι από σήμερα το πρωί μπήκε σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια, τους αφήνει παγερά αδιάφορους. Εξαντλούν κάθε βρόμικο εκβιασμό για να «σπάσουν» την απεργία πείνας.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκαθάρισε χθες: «Πολιτική είναι η απόφαση της μεταγωγής μου στον Δομοκό, πολιτικά να το λύσουν». Αυτή την άποψη, που επιβεβαιώνεται καθημερινά από τις λυσσώδεις επιθέσεις που δέχεται και από τις άθλιες μεθοδεύσεις του κυβερνητικού ιερατείου και της καμαρίλας του, στηρίζει με μοναδικό όπλο το σώμα του, έχοντας φτάσει στο όριο του θανάτου.