Μια ολόκληρη σελίδα άρθρο στα «Νέα Σαββατοκύριακο» έγραψε ο Βενιζέλος, επιμένοντας στο ζήτημα των υποκλοπών. Στο μεγαλύτερο μέρος, βέβαια, επαναλαμβάνει τα όσα έχει ήδη γράψει, οπότε σημασία έχουν οι πολιτικές αναφορές του.
Πρώτο, κουνάει στους επικριτές του τα αντι-ΣΥΡΙΖΑ ένσημά του: «Οποιοι ενθαρρύνουν ή ανέχονται δημοσιεύματα του είδους “έγινε ΣΥΡΙΖΑ ο Βενιζέλος“ δεν έχουν πολιτική και διανοητική σοβαρότητα. Και σίγουρα δεν έχουν ένσημα αγώνων κατά του ΣΥΡΙΖΑ συγκρίσιμα με τα δικά μου. Ας συνέλθουν εγκαίρως».
Δεύτερο, δεν αναφέρει τίποτα το επικριτικό κατά του ΣΥΡΙΖΑ! Αντίθετα, απαντά ως εξής στους θιασώτες του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου: «Το ζήτημα δεν είναι η χαμηλή θέση των υποκλοπών στις δημοσκοπήσεις αλλά το χαμήλωμα του πήχυ των ποιοτικών απαιτήσεων κάποιων που είναι έτοιμοι να αποδεχθούν θεσμικές εκπτώσεις μη τυχόν και ενισχυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ! Για να μην ενισχυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ας κλείσουμε λοιπόν τα μάτια σε παραβατικές ενέργειες και τα αφτιά σε προκλητικές επιχειρηματολογίες».
Τρίτο, εκστρατεύει κατά της στρατηγικής της αυτοδυναμίας του Μητσοτάκη, χαρακτηρίζοντάς την αντιδημοκρατική στρατηγική: «Το πιο παράδοξο είναι όμως ο τρόπος με τον οποίο τίθεται πλέον ο εκλογικός στόχος της αυτοδυναμίας, δηλαδή της μονοκομματικής κυβέρνησης. Τίθεται ως απολύτως αναγκαίος γιατί η διαχείριση της υπόθεσης των υποκλοπών από την Κυβέρνηση κατέστησε προφανώς δυσκολότερη την αναζήτηση συναινέσεων και συνεργατικών λύσεων! Δεν τίθεται ως προτεραιότητα η μείωση της πόλωσης που προκάλεσε η υπόθεση των υποκλοπών αλλά η όξυνσή της. Μάλιστα κάποιοι θέλουν πλέον “αυτοδύναμη“ μονοκομματική κυβέρνηση που θα μπορεί για λόγους εθνικής ασφάλειας να παρακολουθεί χωρίς ενοχές πολιτικούς αντιπάλους της με την έγκριση δύο πλέον εισαγγελέων αλλά πάντα ανώνυμα και αναιτιολόγητα!».
Πόσο πιο καθαρά να το πει ότι τους επόμενους μήνες θα «βγάλει την πίστη» του Μητσοτάκη;
Με την παρέμβασή του αυτή, που έχει πολιτικό και όχι νομικό περιεχόμενο, ο Βενιζέλος κλείνει παράλληλα το μάτι στον Ανδρουλάκη, δείχνοντάς του το δρόμο μιας σκληρής αντι-μητσοτακικής γραμμής, και προειδοποιεί τους Λοβέρδο και σία ότι θα τον βρουν απέναντί του. Και μην μας πει κανείς ότι ο Βενιζέλος αφήνει ανοιχτό και ένα παράθυρο για τον Μητσοτάκη. Ακόμα και ο επίλογος στο άρθρο-ποταμό είναι ένας κομψός (τον λες και ειρωνικό) τρόπος για να χαρακτηρίσει τον Μητσοτάκη… αδιόρθωτο και επικίνδυνο για τη χώρα: «Ελπίζω η νευρική και κατά βάθος αμήχανη αλαζονεία ως ακραία μορφή λαϊκισμού να μην είναι το ίζημα που θα αφήσει η υπόθεση των υποκλοπών. Ελπίζω να μην έχει υποκλαπεί οριστικά η εθνική σοβαρότητα και η γνήσια ευρωπαϊκή πολιτική προοπτική της χώρας». Ο Βενιζέλος ξέρει πως ο Μητσοτάκης είναι πλέον παγιδευμένος στην ίδια την τακτική του. Οτι θα πάει με την ίδια γραμμή μέχρι το τέλος. Αρα, θα είναι σάκος του μποξ
ΥΓ. Στο ίδιο φύλλο των «Νέων Σαββατοκύριακο» φιλοξενείται και άρθρο της Δοαμαντοπούλου, της τόσο ευεργετηθείσας από τον Μητσοτάκη (τελευταία ευεργεσία το χρίσμα για να διεκδικήσει τη γενική γραμματεία του ΟΟΣΑ). Ακόμη και αυτή, μολονότι θα το ήθελε, δυσκολεύεται να στηρίξει τον Μητσοτάκη (όπως έκανε ο συνοδοιπόρος της Φλωρίδης). Αυτοτοποθετείται στο «Κέντρο», μας λέει την παπάρα ότι «από το δίλημμα Αριστερά ή Δεξιά, περάσαμε στην πολιτική πραγματικότητα ΚΑΙ αριστερά και δεξιά» και καταλήγει στο εντελώς (μα εντελώς) ουδέτερο συμπέρασμα ότι «τα κόμματα και βεβαίως οι αρχηγοί τους θα πρέπει να πείσουν ότι η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό τους σημαίνει εθνική ασφάλεια, λειτουργία της δημοκρατίας, μεταρρυθμίσεις και πολιτική σταθερότητα. Γι’ αυτά θα παλέψουν στα μαρμαρένια αλώνια των εκλογών».
Τα κόμματα όλα, δηλαδή και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο που θα μπορούσε να εκληφθεί ως αντι-ΣΥΡΙΖΑ υπαινιγμός είναι η τελευταία πρόταση: «Στο μεταξύ και επειδή όλοι κυβέρνησαν, γνωριζόμαστε πια αρκετά καλά ώστε να μην περνάνε εύκολα τυχόν νέα παραμύθια». Υπαινιγμός (πολύ χαλαρός μάλιστα) που θα μπορούσε να αφορά -έστω εν μέρει- και τον Μητσοτάκη. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο συντρίφτηκε. Και όπως συμβαίνει στα ναυάγια, τα ποντίκια εγκαταλείπουν πρώτα το βυθιζόμενο σκάφος.
