Μόνο ένας διεστραμμένος εγκέφαλος θα μπορούσε να διανοηθεί να απαγορεύσει στους κρατούμενους των ελληνικών φυλακών να μπορούν να αγοράσουν από τις καντίνες των φυλακών φρέσκα λαχανικά και φρούτα, κρέας, ψάρι, άλλα νωπά τρόφιμα και λάδι και να μπορούν να αγοράσουν μόνο κάθε είδους «τζανκ φουντ». Και όμως, αυτό αποφάσισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με απόφαση που υπέγραψε ο υφυπουργός Καταστολής (κατ’ ευφημισμόν: Προστασίας του Πολίτη) Ανδρέας Νικολακόπουλος και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ (249 Β/29.1.2025).
Ο κρατούμενος μπορεί ν’ αγοράσει μαργαρίνη και βούτυρο, όχι όμως ελαιόλαδο. Μπορεί ν’ αγοράσει συσκευασμένες κοτομπουκιές, όχι όμως ένα νωπό κοτόπουλο για να το μαγειρέψει με λίγο λάδι. Μπορεί ν’ αγοράσει συσκευασμένα λουκάνικα, όχι όμως ένα κομμάτι κρέας ή μια φέτα ψάρι. Μπορεί ν’ αγοράσει τη γνωστή σαβούρα (κάθε είδους τσιπς, κρουασάν και τυροπιτοειδή της συμφοράς κτλ.), όχι όμως δυο ντομάτες, ένα αγγούρι κι ένα μαρούλι για να φτιάξει μια σαλάτα.
Υπάρχει ζήτημα ασφάλειας; Κανένα απολύτως. Αφού υπάρχει δυνατότητα αγοράς τροφίμων, τα οποία παραγγέλνει ο κρατούμενος και παραδίδονται στην καντίνα από εμπόρους με τους οποίους συνεργάζεται η φυλακή, τέτοιο ζήτημα δεν υφίσταται. Οπως ο κρατούμενος μπορεί να παραγγείλει φέτες ζαμπόν ή λουκάνικα, έτσι θα μπορούσε να παραγγείλει ένα κομμάτι νωπό κρέας ή ψάρι. Οπως μπορεί να παραγγείλει σφολιατοειδή με μαργαρίνες και συντηρητικά, θα μπορούσε να παραγγείλει μερικά φρέσκα φρούτα και λαχανικά και λάδι για να φτιάξει μια σαλάτα. Ούτε ένα πακέτο μακαρόνια δεν μπορεί ν’ αγοράσει ο κρατούμενος.
Εδώ και χρόνια στις φυλακές επιτρεπόταν η αγορά τροφίμων από τους κρατούμενους. Δείτε τι προέβλεπε η χρονικά αμέσως προηγούμενη σχετική απόφαση (εκδόθηκε το 2018 και υπογράφεται από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Μ. Καλογήρου, ΦΕΚ 4189 Β/24.9.2018), η οποία καταργήθηκε με την τωρινή απόφαση Νικολακόπουλου.
Eίδη παντοπωλείου γενικά και όχι συγκεκριμένα είδη που καθορίζονται με απόφαση και από τα οποία εξαιρούνται όλα τα νωπά τρόφιμα και επιτρέπονται μόνο αυτά που αποτελούν τον ορισμό του «τζανκ φουντ».
Αν αναρωτιέστε πώς είναι δυνατόν να πωλούνται τρόφιμα στους κρατούμενους, η απάντηση είναι πως αυτό συνέβαινε πάντοτε. Ο κρατούμενος στερείται την ελευθερία του, δεν στερείται το δικαίωμα στη διατροφή. Από την άλλη, το φαγητό της φυλακής είναι λιγοστό, άθλιο και ακατάλληλο για κρατούμενους με προβλήματα υγείας, που κάθε άλλο παρά λίγοι είναι.
Οι ίδιες οι διοικήσεις των φυλακών παραδέχονται ότι το κονδύλι για τη σίτιση των κρατούμενων δε φτάνει ούτε για «ζήτω». Εχουν απευθυνθεί στην Εκκλησία ζητώντας βοήθεια για τη σίτιση! Και όταν κάποιος ασθενής κρατούμενος παίρνει από το νοσοκομείο (προσοχή: από κρατικό νοσοκομείο, όχι από δικό του γιατρό) πρόγραμμα διατροφής, η φυλακή πάντα απαντά πως αδυνατεί να τηρήσει αυτό το πρόγραμμα διατροφής. Ο κρατούμενος θα πρέπει να το ακολουθήσει με δαπάνη της οικογένειάς του.
Ετσι, οι κρατούμενοι είχαν πάντοτε τη δυνατότητα να αγοράζουν μερικά τρόφιμα από την καντίνα, για να φτιάξουν μόνοι τους ένα φαγητό, μια σαλάτα, να φάνε ένα φρούτο. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, ένας κρατούμενος με προβλήματα στο στομάχι ή με υπερλιπιδαιμία (χοληστερίνη, τριγλυκερίδια), να φάει για βραδινό ένα λουκάνικο τύπου Φρανκφούρτης (της χειρότερης ποιότητας, προφανώς), σκέτο, που προβλέπει κάποιες μέρες το πρόγραμμα της φυλακής. Εχοντας μερικά λαχανικά και λάδι, μπορεί να φτιάξει μια σαλάτα και να προστατέψει την υγεία του.
Παλαιότερα, οι οικογένειες των κρατούμενων είχαν τη δυνατότητα να τους πάνε κάποια νωπά τρόφιμα. Μετά, απαγορεύτηκε αυτή η δυνατότητα. Ελεγαν στις οικογένειες να καταθέτουν χρήματα στο λογαριασμό του/της κρατούμενου/ης, ώστε να παραγγέλνουν ό,τι θέλουν από την καντίνα της φυλακής. Το κόστος μεγάλωνε για τις οικογένειες (άλλο να ψήσεις ένα κομμάτι κρέας και να το πας στον άνθρωπό σου και άλλο να το αγοράζει από την καντίνα, πιο ακριβά και χωρίς να μπορεί να ελέγξει την ποιότητα), αλλά το κατέβαλαν, όσες και όσο μπορούσαν.
Πλέον, δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα πέραν του άθλιου φαγητού της φυλακής και του «τζανκ φουντ» που μπορείς ν’ αγοράσεις από την καντίνα. Είναι πραγματικά αδιανόητο, γι’ αυτό λέμε πως μόνο ένας διεστραμμένος εγκέφαλος θα μπορούσε να το φανταστεί αυτό. Είναι πραγματικά ένα μέσο διατροφικού βασανισμού των κρατούμενων, αντίθετο όχι μόνο με τη στοιχειώδη έννοια του ανθρωπισμού αλλά και με τον ίδιο τον αστικό νόμο.