Την Παρασκευή 28/6/2024, τελευταία ημέρα του σχολείου, κυριολεκτικά στο παρά πέντε, και ενώ οι εκπαιδευτικοί αντάλλασσαν ευχές για καλό καλοκαίρι, απολύθηκε αιφνιδιαστικά εκπαιδευτικός που υπηρετούσε στο Γυμνάσιο Λύκειο των εκπαιδευτηρίων Λαμπίρη, χωρίς προηγουμένως να υπάρξει κάποια προειδοποίηση ή να υπάρχουν γεγονότα ή στοιχεία που να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι επίκειται η απόλυση της συγκεκριμένης εκπαιδευτικού.
Η νεαρή εκπαιδευτικός υπηρετούσε στο συγκεκριμένο μαγαζί των εμπόρων της γνώσης για λιγότερο από δύο χρόνια και όπως διαβεβαιώνουν οι συνάδελφοί της έπραττε τα καθήκοντά της «με επάρκεια, επαγγελματική και παιδαγωγική», ενώ ουδέποτε της είχε γίνει κάποια παρατήρηση από τη διεύθυνση.
Το γεγονός δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Πρόκειται για την αγαπημένη πρακτική των σχολαρχών, που έχουν κυριολεκτικά ξεσαλώσει μετά το νόμο Κεραμέως, ώστε οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί να απολύονται με ελάχιστη ή και μηδενική αποζημίωση (η αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης εντός του πρώτου έτους απασχόλησης είναι μηδενική, ενώ στο δεύτερο έτος είναι μόλις 2 μισθοί). Η ανακοίνωση της απόλυσης στον εργαζόμενο στα τελευταία λεπτά της παρουσίας των υπόλοιπων εκπαιδευτικών στο σχολείο πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, λειτουργεί αποτρεπτικά στη δημιουργία αναταραχής και προπαντός αντιδράσεων τουλάχιστον από το παράρτημα του συνδικαλιστικού σωματείου στο σχολείο (για τις αντιδράσεις των υπόλοιπων εκπαιδευτικών δεν μιλάμε, καθώς σε αυτά τα «εκπαιδευτήρια»-εργασιακές γαλέρες επικρατεί ο φόβος).
Στην περίπτωση, όμως, που προαναφέραμε δεν πρόκειται απλά για εργοδοτική «αυθαιρεσία». Πρόκειται για την επιτομή των εργοδοτικού κυνισμού, καθώς, όπως καταγγέλλει το παράρτημα του ΣΙΕΛ στο σχολείο, η νεαρή εκπαιδευτικός «πριν από μόλις τρεις μήνες βίωσε μια πραγματική οικογενειακή τραγωδία, που στην κυριολεξία την τσάκισε ψυχολογικά». Η διεύθυνση του σχολείου όχι μόνο δεν την στήριξε, έστω και τυπικά, αλλά τελικά την απέλυσε, παρόλο που η εκπαιδευτικός όταν επανήλθε στην εργασία της «τις τελευταίες εβδομάδες της σχολικής χρονιάς έδωσε τον καλύτερο εαυτό της».
«Ο εκπαιδευτικός είναι για τους εργοδότες ένα σκουπίδι από το οποίο μπορούν να απαλλάσσονται, ανακυκλώνοντας εργασία και ανεργία, ανεξάρτητα από τη συγκυρία, τα προσωπικά δράματα ή οτιδήποτε άλλο θα περίμενε κάποιος να λαμβάνεται υπόψη σε μια κοινωνία ανθρώπων» σημειώνει το παράρτημα του ΣΙΕΛ στην καταγγελία του. Ανακοίνωση-καταγγελία εξέδωσε και η ΟΙΕΛΕ.
Η ανακοίνωση-καταγγελία του ΣΙΕΛ
Ως διοίκηση του παραρτήματος του ΣΙΕΛ στα Εκπαιδευτήρια Λαμπίρη, λάβαμε την Παρασκευή 28/6/2024 γνώση της αιφνιδιαστικής και αναιτιολόγητης απόλυσης συναδέλφου από το Γυμνάσιο Λύκειο του σχολείου μας.
Κάθε αναιτιολόγητη απόλυση, χωρίς να έχει προηγηθεί οποιαδήποτε συγκεκριμένη υπόδειξη εκ μέρους της διεύθυνσης ή της διοίκησης του σχολείου, είναι προφανές ότι προκαλεί οργή στον κόσμο των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Η συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση ξεπερνάει κάθε προηγούμενο, φτάνοντας πλέον (και ξεπερνώντας) το όριο της απάνθρωπης μεταχείρισης ενός εργαζόμενου ή απλά ενός ανθρώπου.
Η απολυθείσα είναι μια νεαρή εκπαιδευτικός με λιγότερο από δύο χρόνια παρουσίας στο σχολείο. Κλήθηκε να αναλάβει τμήματα Γυμνασίου και Λυκείου στο μέσον της περασμένης σχολικής χρονιάς, πράγμα που έκανε με επάρκεια, επαγγελματική και παιδαγωγική, όπως βεβαιώνει η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων της. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και τη μέρα της απόλυσης ουδέποτε η διεύθυνση της έκανε κάποιου είδους παρατήρηση, επίπληξη ή έδωσε κάποια οδηγία για να διορθώσει κάποιο δικό της τυχόν λάθος.
Πριν από μόλις τρεις μήνες βίωσε μια πραγματική οικογενειακή τραγωδία, που στην κυριολεξία την τσάκισε ψυχολογικά. Αντί η διεύθυνση του σχολείου να προσπαθήσει, έστω και τυπικά, να παράσχει τη στήριξή της στη συνάδελφο, την αντιμετώπισε με ανατριχιαστική ψυχρότητα, όταν επέστρεψε στην εργασία της. Παρ΄ όλα αυτά, μαζεύοντας τα κομμάτια της, τις τελευταίες εβδομάδες της σχολικής χρονιάς έδωσε τον καλύτερο εαυτό της. Τελικά, η «στήριξη» της διοίκησης του σχολείου ήλθε. Συγκεκριμένα, την τελευταία μέρα του διδακτικού έτους, την περασμένη Παρασκευή, και κοντά στο μεσημέρι, όταν ήδη οι περισσότεροι είχαμε ανταλλάξει ευχές για τις καλοκαιρινές διακοπές, ήλθε η ειδοποίηση να περάσει από το λογιστήριο για τα περαιτέρω. Εμβρόντητη η συνάδελφος άκουσε από τη λογίστρια ότι έχει καταγγελθεί η σύμβασή της.
Κάθε απόλυση, όπως προαναφέρθηκε, είναι δυσάρεστη, εξοργιστική και κατά κανόνα άδικη. Τώρα, όμως, πάμε σε «ανώτερο» επίπεδο. Μιλάμε πλέον για επίδειξη αναισθησίας και κυνισμού. Ο εκπαιδευτικός είναι για τους εργοδότες ένα σκουπίδι από το οποίο μπορούν να απαλλάσσονται, ανακυκλώνοντας εργασία και ανεργία, ανεξάρτητα από τη συγκυρία, τα προσωπικά δράματα ή οτιδήποτε άλλο θα περίμενε κάποιος να λαμβάνεται υπόψη σε μια κοινωνία ανθρώπων.
Αυτή η πραγματικότητα, βέβαια, είναι το αποτέλεσμα του νόμου 4713/2020 (νόμος Κεραμέως) που έδωσε τη δυνατότητα στους εργοδότες να εμφανίζουν χωρίς αναστολές την απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης, την απόλυτη έλλειψη ανθρωπιάς. Και όλα αυτά σε ένα χώρο που λέγεται ΣΧΟΛΕΙΟ. Σχολείο που προορίζεται να διδάσκει, πάνω απ΄ όλα, το νοιάξιμο για το συνάνθρωπο.
Συναδέλφισσα, εμείς, ως διοίκηση του σωματείου στο σχολείο, σου δίνουμε την υπόσχεση ότι θα παλέψουμε για να ανακληθεί η απόλυσή σου. Κυρίως, θα παλέψουμε για να δώσουμε ένα μάθημα ανθρωπιάς. Θα παλέψουμε για να παραμείνουμε δάσκαλοι, να παραμείνουμε άνθρωποι, τελικά.
Αθήνα, 3 Ιουλίου 2024
Για τη διοίκηση του παραρτήματος του ΣΙΕΛ στα Εκπαιδευτήρια Λαμπίρη
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Μανώλης Σαβοριανάκης Βασιλική Καραμανέα
