Το θέαμα (περί θεάματος πρόκειται) είναι αστείο. Ο μισός ελληνικός στόλος παρατάχτηκε λέει στα έξι μίλια από το Καστελόριζο και έφτιαξε ένα φράγμα ώστε το «Ορούτς Ρέις» να μην τολμήσει να περάσει την κόκκινη γραμμή. Το «Ορούτς Ρέις» (και τα τουρκικά πολεμικά που το συνοδεύουν) έφτασε μέχρι τα 9 μίλια από το Καστελόριζο κι εκεί που όλοι κρατούσαμε την ανάσα μας και ετοιμαζόμασταν να βουλώσουμε τ’ αυτά μας για να μην κουφαθούμε από το «μπαμ», έκανε στροφή και τράβηξε γι’ άλλες θάλασσες.
Ετσι, όλοι είναι ευχαριστημένοι. Ο Μητσοτάκης επειδή «ο Τούρκος» δεν πέρασε την «κόκκινη γραμμή» και ο Ερντογάν επειδή «πάτησε» ανάμεσα στα 6 και τα 12 μίλια.
Στο μεταξύ, οι πολιτικοί «μας» μαλλιοτραβιούνται για την ποιότητα και τις γεωγραφικές συντεταγμένες των «κόκκινων γραμμών». Και ναι μεν ο Τσίπρας ταλαντεύεται σαν εκκρεμές μεταξύ «εθνικής αδιαλλαξίας» και «ρεάλ πολιτίκ», αλλά ποιος κρατάει τη Φώφη που ντύθηκε Μπουμπουλίνα και καταγγέλλει τον Μητσοτάκη ότι οι κόκκινες γραμμές του έχουν γίνει ροζ (κάποιο παλιό ερωτικό τραγουδάκι πρέπει να θυμάται, στο οποίο -παρεμπιπτόντως- συμμετείχε η… μακεδονομάχος Αφροδίτη Μάνου).
Μιλάμε για κατάσταση σούργελο, αλλά το σούργελο των σουργέλων είναι ο πρωθυπουργός Κούλης. Αυτός πήγε την προηγούμενη βδομάδα στις Βρυξέλλες και το ‘βαλε αμέτι-μουχαμέτι να θέσει το θέμα της νέας βόλτας του «Ορούτς Ρέις» στη σύνοδο κορυφής. Με τα πολλά, έβαλαν το αίτημα Κούλη σαν τσόντα στην ημερήσια διάταξη και έδωσαν σ’ αυτόν και τον Αναστασιάδη την αναμενόμενη απάντηση: «Επιβεβαιώνουμε τα συμπεράσματα της προηγούμενης συνόδου κορυφής και απολογισμό θα κάνουμε τον Δεκέμβρη».
Για του λόγου το αληθές, ιδού τα σχετικά σημεία των συμπερασμάτων της συνόδου:
«22. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επιβεβαιώνει τα συμπεράσματά του της 1-2 Οκτωβρίου 2020 και αποδοκιμάζει τις ανανεωμένες μονομερείς και προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένων πρόσφατων ερευνητικών δραστηριοτήτων. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί σε σεβασμό των ψηφισμάτων 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, υπογραμμίζει τη σημασία του καθεστώτος των Βαρωσίων και επαναλαμβάνει την πλήρη αλληλεγγύη του προς την Ελλάδα και την Κύπρο.
23. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί την Τουρκία να αντιστρέψει αυτές τις ενέργειες και να εργαστεί για τη χαλάρωση των εντάσεων με συνεπή και συνεχή τρόπο. Θα εξακολουθήσει να είναι δεσμευμένο στο θέμα για να παρακολουθεί τα συμπεράσματά του της 1-2 Οκτωβρίου 2020».
Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές είναι τυπικά εντάξει, όμως ο Μητσοτάκης έχει πρόβλημα. Είχε τάξει την προηγούμενη φορά ότι θα φέρει κυρώσεις που θα… «δαγκώνουν». Δεν έφερε τίποτα. Ισχυρίστηκε πως αν το «Ορούτς Ρέις» ξαναβγεί σε αμφισβητούμενες μη οριοθετημένες περιοχές (τις οποίες, πάντως, το ΥΠΕΞ εξακολουθεί να αποκαλεί «ελληνική υφαλοκρηπίδα»), οι κυρώσεις είναι «πάνω στο τραπέζι» και θα εφαρμοστούν. Κι αντί να γυρίσει με απόφαση για εφαρμογή των κυρώσεων, όπως είχε υποσχεθεί, γύρισε με… μία από τα ίδια.
Οταν τον ρώτησαν σχετικά, η γελοιότητα της απάντησης που έδωσε αποκάλυψε το μέγεθος της σύγχυσης που τον διακατέχει: «Η Ευρώπη δεν παίρνει, όπως ξέρετε καλά, αποφάσεις από τη μία στιγμή στην άλλη. Είναι σαν ένα υπερωκεάνιο το οποίο αργεί να στρίψει, όταν στρίβει όμως παίρνει μία πορεία η οποία είναι θα έλεγα πολύ σταθερή στην νέα κατεύθυνση την οποία έχει επιλέξει». Μετά, φόρεσε το δάφνινο στεφάνι της Πυθίας και απεφάνθη ότι «η Ευρώπη έχει την αποφασιστικότητα, εφόσον οι Τουρκία συνεχίσει σε τέτοιες προκλητικές ενέργειες, να προχωρήσει στη λήψη μέτρων. Και τα μέτρα αυτά θα είναι επώδυνα, δεν θα είναι συμβολικά».
Δεν είμαστε, βέβαια, εμείς από εκείνους που απαιτούν ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Η προσέγγισή μας είναι στον αντίποδα της ελληνικής αστικής πολιτικής. Απλά τονίζουμε τη σουργελοποίηση αυτής της πολιτικής, καθώς ο Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται ότι οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές του ζητούν να κάνει ό,τι έκανε ο Τσίπρας με τις Πρέσπες και φοβάται ότι αυτό θα είναι το πολιτικό του τέλος (ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός στο Αιγαίο, πλέον και στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι ζήτημα «ονόματος», όπως ήταν το «Μακεδονικό»).
Λένε όλοι τους «να πάμε στη Χάγη με μοναδικό αντικείμενο τον ορισμό των ορίων των θαλάσσιων ζωνών», όμως στην πραγματικότητα δε θέλουν να πάνε. Οχι μόνο γιατί κανένα διεθνές διαιτητικό δικαστήριο δεν πρόκειται να δώσει στο Καστελόριζο υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ πέραν των χωρικών του υδάτων, όχι μόνο γιατί κάποια ελληνικά νησιά στην Ανατολική Μεσόγειο θα έχουν μειωμένη επήρρεια (προκειμένου να πάρει η Τουρκία -η οποία δεν έχει νησιά αλλά έχει μια τεράστια ακτογραμμή και πληθυσμό οχτώ φορές τον πληθυσμό της Ελλάδας- την ΑΟΖ που δικαιούται βάσει της αρχής της ευθυδικίας), αλλά και γιατί ακόμα και στο Αιγαίο πρώτα θα γίνει συζήτηση για την ιδιοκτησία επί ακατοίκητων νησίδων και βραχονησίδων, οι οποίες δεν αναφέρονται στις διάφορες συνθήκες που καθόρισαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Φοβούνται, λοιπόν, ότι ο «προαιώνιος στόχος» να μετατραπεί το Αιγαίο σε ελληνική λίμνη θα πάει περίπατο.
Γι’ αυτό, σε αντίθεση με ό,τι λένε δημόσια, δε θέλουν να πάνε στη Χάγη. Προτιμούν το status quo που έχει δημιουργηθεί. Ελα όμως που η Τουρκία το αμφισβητεί. Και από τη στιγμή που την άφησαν έξω από τις συμφωνίες στην Ανατολική Μεσόγειο (με τη λειτουργία του τριγώνου Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα, που ενίοτε γίνεται και τετράγωνο με την προσθήκη της Αιγύπτου), το αμφισβητεί επιθετικά, έχοντας αγοράσει τέσσερα πλοία, δύο σεισμογραφικά και δύο γεωτρύπανα, τα οποία ξαμολάει πότε στην κυπριακή ΑΟΖ και πότε στην μη οριοθετημένη Ανατολική Μεσόγειο, διαδηλώνοντας ότι θα κατακτήσει de facto αυτά που της αρνούνται de jure. Κι από τη στιγμή που η Τουρκία δημιουργεί πολεμική ατμόσφαιρα, στην Αθήνα φοβούνται ότι οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές θα τους σύρουν σε μια «συνολική λύση», που η κυβέρνηση που θα την υπογράψει δε θα μπορεί με τίποτα να την «πουλήσει» στο γεμάτο εθνικισμό πλήθος που με προπαγάνδα τόσων δεκαετιών έχει δημιουργήσει.
Εκεί, όμως, που η γελοιότητα έπιασε ταβάνι, ήταν όταν ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε πως έθεσε στους ομολόγους του στη σύνοδο κορυφής ζήτημα επιβολής εμπάργκο όπλων στην Τουρκία, υπενθυμίζοντας ότι σε προηγούμενες συνόδους «είχαν υπάρξει αποφάσεις -όχι όλων των κρατών-μελών, αλλά κάποιων κρατών-μελών- στις οποίες έκαναν μνεία τα συμπεράσματα σχετικά με εμπάργκο πώλησης όπλων προς την Τουρκία»!
Τέτοιες αναφορές είχαν γίνει παλαιότερα με απαίτηση του γερμανογαλλικού άξονα που ήθελε να προωθήσει τα δικά του συμφέροντα στον πόλεμο στη Συρία. Οπως αντιλαμβάνεστε, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει έστω και μια άνευ πρακτικής σημασίας αναφορά, επειδή θα το ζητήσει ο Μητσοτάκης, ο οποίος εισέπραξε την παγερή αδιαφορία των «εταίρων» και -εννοείται- δε γράφτηκε τίποτα στα συμπεράσματα της συνόδου.
Υπάρχει περίπτωση η γερμανική HDW να σταματήσει το πρόγραμμα ναυπήγησης των 6 υποβρυχίων που έχει παραγγείλει η Τουρκία, από τα οποία έχει παραδώσει μόνο το ένα; Η Γερμανία έχει περιορίσει σημαντικά την εξαγωγή οπλικών συστημάτων προς την Τουρκία, δήλωσε νωρίτερα σήμερα ο εκπρόσωπος του γερμανικού ΥΠΕΞ Κρίστοφερ Μπούργκερ. Μιλάμε για κανονικό φτύσιμο προς την ελληνική κυβέρνηση.
Καλά, δεν ήξερε ο Μητσοτάκης τι απάντηση θα εισπράξει; Τότε γιατί έκανε μια τέτοια πρόταση; Και γιατί, αφού εισέπραξε την «κρυάδα», βγήκε και το είπε ο ίδιος; Η απάντηση είναι νομίζουμε προφανής: λειτούργησε σαν «λαγός». Μάλλον της Γαλλίας, η οποία -όπως διέρρευσε- στήριξε την πρότασή του (μαζί με την Αυστρία και τη Σλοβενία), ενώ η Γερμανία -πάντα σύμφωνα με τις διαρροές από το Μαξίμου- που απέρριψε κάθε συζήτηση (έχοντας μαζί της Ισπανία, Ιταλία, Ουγγαρία και Μάλτα, ενώ οι υπόλοιπες χώρες αδιαφόρησαν). Για μια ακόμα φορά, η ελληνική κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως κυβέρνηση προτεκτοράτου, παίζοντας το ρόλο του «λαγού» για λογαριασμό μιας «προστάτιδας δύναμης».